تبدیل شدن آموزش و پرورش به خانه سالمندان

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از فارس، سیدآرمین حسینی کارشناس آموزش و پرورش نوشت؛ پویایی و شکوفایی یک جامعه بستگی به وجود نیروی کارآمد و جوان و باانگیزه دارد؛ هنگامی میتوان به ارتقا یک سیستم با بهره وری بالا اذعان کرد که بتوان از نیروهای آن چرخه به بالاترین نحو ممکن استفاده کرد.

جوامع پیشرفته برای آنکه بتوانند در پروسه بهره‌وری و کارآمدی خود باقی بمانند و بتوانند به شهروندان خود خدمات سریع و متنوع ارائه دهند میبایست از نیروی انسانی جوان با مدارک علمی مرتبط و انگیزه بالا استفاده کنند تا چرخ تولید و صنعت و علم در این جامعه‌ها خاموش نشود.

یکی از اصول اولیه برای استخدام نیرو در دستگاه‌های اجرایی؛ سن تقویمی مناسب و مدارک علمی مرتبط بوده تا بتوان از فردی که استخدام می‌شود به میزان کافی بهره مند شد و خلا و نیاز آن دستگاه را برای سال‌های متوالی تامین کرد.

آموزش و پرورش یکی از دستگاه‌هایی بوده که به واسطه ارتباط چندسویه با مردم یک جامعه تحت رصد و ذره بین مردم همان جامعه است و تعاملات موجود در آن تاثیرات بسیار زیادی در چرخه صنعت و تولید یک جامعه دارد.

نیروی انسانی موجود در بدنه این وزارتخانه فرهنگی و اجتماعی قطعا میبایست از جنس افرادی باشد که به اصول و فنون مرتبط با شغل خود آگاهی داشته باشند و از توانایی جسمی مناسب برای انجام فرآیند تدریس آن هم به صورت حضوری و مجازی برخوردار باشند.

دانشگاه فرهنگیان که در یک دهه گذشته خود بیش از چند صدهزار دانشجومعلم را در دل خود پرورش دهد تا حدود زیادی توانسته خلا به وجود آمده در اثر بازنشستگی گسترده نیروهای این سیستم را جبران کند اما به دلیل کم مهری‌هایی که در دولت قبل به این دانشگاه روا داشته شد نتوانست آنچنان که باید نیاز کامل وزارتخانه متبوع خود را برطرف سازد.

در این میان رجل سیاسی هرگاه در انتخابات شرکت کرده‌اند دیواری کوتاه‌تر از آموزش و پرورش پیدا نکرده و در میتینگ‌های تبلیغی خود قول استخدام افراد در بدنه این وزارتخانه تربیتی را به اعضای ستاد خود میدهند که باعث به وجودآمدن مشکلات عدیده‌ای برای چرخه تعلیم و تربیت می‌شود.

وزارت آموزش و پرورش اخیرا در حال استخدام نیروهایی با سن بیش از ۴۰ سال است که نشان میدهد پیکره‌ی نحیف و در حال احتضار آموزش و پرورش، زنده زنده در حال قطعه قطعه شدن است.

استخدام در دستگاه‌های دولتی به خودی خود مسئله‌ای منفی نیست و برای جبران بازنشستگی‌های گسترده در دستگاهی مانند آموزش و پرورش امری مفید و به فایده است اما چند نکته در این جا مطرح است:

چگونه می‌توان از نیرویی که تقریبا سن جوانی خود را در جایی دور از آموزش و پرورش طی کرده است و تنها رابطه استخدامی وی مربوط به گذراندن دوران سربازی آن هم ۱۰-۱۵ سال قبل است انتظار بهره وری و آموزش مناسب به فرزندان این مرز و بوم داشت؟

اگر از مدارک تحصیلی غیر مرتبط آن هم با معدل‌های پایین افراد بگذریم، آیا با گذراندن تنها یک سال دوره پودمان در دانشگاه فرهنگیان برای این افراد میتوان انتظار داشت که خروجی مناسب برای آموزش و پرورش به ارمغان خواهد آمد؟

اگر بحث تامین نیرو برای حداقل یک دوره ۱۵ ساله باشد چگونه میتوان از فردی با ۴۰ سال سن انتظار داشت که بتواند در وسط دوره میانسالی حداقل ۱۵ سال کارآیی مفید آن هم در وسط کلاس‌های درس داشته باشد؟

در همین حال نیز شنیده شده است که برخی از این افراد جذب شده از رفتن به کلاس درس امتناع کرده و از ادارات آموزش و پرورش محل خدمت درخواست مدیریت مدارس کرده‌اند حال آنکه اگر این افراد برای تدریس و حضور در سرکلاس درس برای جبران نبود معلمان کافی استخدام شده‌اند این درخواست‌های نابجا و نامعقول چیست؟

آنچه که عیان است آموزش و پرورش به لطف افراد سیاسی تصمیم‌گیر و ضعف و سستی مسئولین وزارتخانه آموزش و پرورش به تدریج در حال تبدیل شدن به خانه سالمندان است و دود این ناپختگی‌ها به چشم فرزندان این مرز و بوم خواهد رفت.