سهم ایران از تجارت جهانی گهر سنگ ها نیم درصد است
مدیر موزه علوم زمین در سازمان زمین‌شناسی و اکتشافات معدنی کشور گفت: سهم ایران از بازار جهانی گهرسنگ‌ها بسیار ناچیز یعنی حدود ۵۰۰ میلیون دلار و معادل نیم درصد از تجارت سودآور جهانی است.
به گزارش اقتصادآنلاین ، آمار واردات و صادرات گهرسنگ‌ها چندان شفاف نیست و ساختار و سازمانی برای اکتشاف و فرآوری شایسته این صنعت در کشور شکل نگرفته است. از این‌رو سنگ‌های قیمتی و نیمه‌قیمتی اغلب وضعیت ناگواری دارند.
ارزش تولید و تجارت سنگ‌های قیمتی در سال‌های اخیر به بیش از یک‌هزار میلیارد دلار رسیده که از این رقم نزدیک به ۲۷ میلیارد دلار به کشور تایلند، ۲۰ میلیارد دلار به کشور هند و ۱۲ میلیارد دلار به ترکیه تعلق دارد.
سنگ‌های قیمتی و نیمه‌قیمتی که با عنوان گهرسنگ شناخته می‌شوند، جذابیت زیادی در داخل و خارج از کشور دارند و در نتیجه می‌توانند ارزآوری و رونق دوچندانی را برای اقتصاد فراهم کنند.
توسعه اشتغال یکی از مهم‌ترین موضوعاتی است که در زمینه توسعه گهرسنگ‌ها مطرح می‌شود. امروز سرانه اشتغال این صنعت در کشور عدد ناچیزی است، درحالی که می‌تواند به سرعت رشد کرده و ارقام چشمگیری را به خود اختصاص دهد.
با توجه به اینکه تعداد معادن سنگ قیمتی و نیمه‌قیمتی و مراکز خریدی که در این زمینه وجود دارد، در سطح کشور پراکنده است، می‌توان گفت که معادن گهرسنگ اشتغال بالایی در کشور ایجاد خواهند کرد و می‌توانند نقش بهینه‌ای در رشد اقتصادی کشور ایفا کنند.
این موضوع از آن جهت مهم است که توسعه گهرسنگ‌ها هزینه کمتری نسبت به دیگر صنایع از جمله فولاد دارد و زودتر هم می‌توان به نتیجه مطلوب رسید.
این صنعت به تنهایی می‌تواند حدود صد میلیون دلار ارزآوری ایجاد کند. با ترکیب صنعت جواهرات، فلزات ارزشمند و سنگ‌های قیمتی در کنار یکدیگر حدود ۲۰۵ میلیارد دلار ارزش می‌توان برای اقتصاد ایجاد کرد که ارقام قابل ملاحظه‌ای هستند.
نکته مهم اینکه، از آنجا که کشورهای اطراف ایران نیز از نظر ذخایر سنگ‌های قیمتی غنی هستند، در نتیجه ایران با پرورش نیروی انسانی متخصص و توسعه بازارها می‌تواند به مرکزی برای توسعه گهرسنگ‌ها در منطقه خاورمیانه تبدیل شود.
اقدامات انجام شده برای توسعه گهرسنگ‌ها
حدود یک‌سال است که مسوولان دولتی بر لزوم توسعه زیرساخت‌های این صنعت تاکید دارند. سال گذشته بود که شورای عالی سیاستگذاری ایمیدرو عوامل درگیر در این حوزه را دعوت کرده و سعی کرد از مجموعه‌های مختلف از جمله سازمان زمین‌شناسی، گمرک، بانک مرکزی، نهادهای خصوصی، انجمن‌ها و سندیکاهایی که در سطح کشور در این حوزه فعال هستند، دعوت کند و نظر آنها را جویا شود. هدف اصلی این بود که بخش خصوصی رکن اصلی این جریان قرار گرفته و دولت نیز در حوزه تقویت زیرساخت‌ها دست به کمک‌رسانی بزند.
از مهم‌ترین اقداماتی که در این حوزه انجام شد این بود که یک سند استراتژی تهیه و بر اساس این سند کمیته‌های مختلفی از جمله آموزش، اکتشاف و بازار تشکیل شد. تلاش شد روند واردات سنگ‌های قیمتی به کشور تسهیل شود. از طرف دیگر دولت صادرات سنگ‌ها را نیز مورد توجه قرار داد تا سنگ خام به کشوری دیگر رفته و عملیات فرآوری روی آن انجام شود.
مسوولان دولتی برای توسعه گهرسنگ‌ها از لزوم شکل‌گیری سه بازارچه سخن گفتند که شامل استان‌های اصفهان، مشهد و تهران بود. اما در واقع با تغییر مداوم مدیریت و نیروها، کار از مدیری به مدیر دیگر واگذار شد. به این ترتیب به جرات می‌توان گفت که کار چندانی برای توسعه گهرسنگ‌ها در کشور انجام نشده و هرچند از تشکیل بازارچه‌هایی سخن به میان آمد اما به‌جز مشهد اقدام خاصی در تهران و اصفهان به انجام نرسید.
در این زمینه سازمان زمین‌شناسی و اکتشافات‌معدنی کشور باور دارد که در سال‌های گذشته اقداماتی در زمینه اکتشافات ناحیه‌ای در رابطه با سنگ‌های قیمتی در برخی استان‌ها صورت گرفته است؛ اما تا رسیدن به نقطه مطلوب و ایده‌ال راه طولانی در پیش است. در این بین بحث اصلی همان عدم تکمیل زنجیره تولید است.
برنامه مدون و منسجمی برای توسعه گهرسنگ‌ها وجود ندارد
مدیر موزه علوم زمین در سازمان زمین‌شناسی و اکتشافات معدنی کشور در پاسخ به این سوال که اوضاع گهرسنگ‌ها در کشور چگونه است، گفت: تنوع سنگ‌های قیمتی در کشور زیاد است، امادر بحث کلان و سطوح بالای مدیریتی هیچ برنامه مدون و منسجمی در این خصوص وجود ندارد و اغلب برنامه‌ها هیجانی و به شکل مقطعی است.
«بهرام صادقی» اظهار داشت: درنتیجه به‌علت نداشتن پشتوانه کارشناسی و علمی و هماهنگ بین ارگان‌ها و سازمان‌های متولی، گهرسنگ‌ها سرانجام خوشی پیدا نمی‌کنند و برنامه‌ها هم روی کاغذ باقی می‌مانند.
وی با اشاره به اینکه اقدام‌های مهمی در حوزه گهرسنگ‌ها در کشور انجام نشده، گفت: هرچند کارهایی در این زمینه انجام شده اما اقدامات ریشه‌ای نیستند و اغلب سطحی بوده‌اند؛ به‌طور مثال بازارچه‌ها خیلی از انتظارات را برآورده نکرده‌اند.
صادقی در پاسخ به این سوال که چقدر بر ورود بخش خصوصی در این حوزه تاکید شده، تصریح‌کرد: ورود بخش خصوصی با توجه به قوانین ناقص و مبهم موجود و عدم حمایت دولتی در بسیاری مواقع سرانجام خوشی ندارد.
وی اضافه‌کرد: هنوز اهمیت و جایگاه سنگ‌های قیمتی در کشور و در مدیریت کلان کشور تعریف نشده است و تا مادامی که قوانین بالادستی در بخش سنگ‌های قیمتی تعریف نشود، آینده روشنی هم برای آنها پیش‌بینی نمی‌شود.
مدیر موزه علوم زمین در سازمان زمین‌شناسی و اکتشافات‌معدنی کشور تاکید کرد: تا زمانی که بازار داخلی به بازار خارجی و بین‌المللی وصل نشود، چرخ سنگ‌های قیمتی هم به خوبی نخواهد چرخید.
وی بیان‌داشت: با نگاهی به کشورهای همسایه همچون ترکیه، هند و تایلند و برنامه‌های توسعه‌ای آنها در زمینه سنگ‌های قیمتی، بیش از پیش توسعه این کشورها و عدم توسعه کشور خودمان در این حیث را می‌توان دید.
در فرآوری گهرسنگ‌ها عقب هستیم
این کارشناس زمین‌شناسی با اشاره به اهمیت فرآوری گهرسنگ‌ها در کشور، گفت: فرآوری تا ۷۰۰ درصد ارزش‌افزوده دارد که ما سال‌هاست از این مقوله غافل مانده‌ایم.
وی توضیح‌داد: امروز تولید سنگ‌های قیمتی صنعتی که علاوه بر زیورآلات، مصارف گسترده‌ای در علوم پزشکی و علوم نظامی و صنعتی دارد، یک صنعت سودآور است که ما هیچ‌گاه به این علوم و صنایع ورود نکرده‌ایم و با اینکه بسیاری از کشورها در زمینه تولید سنگ قیمتی مصنوعی و همچنین بهسازی سنگ‌ها ورود کرده‌اند، اما ما همچنان به‌دنبال خام‌فروشی سنگ قیمتی هستیم.
صادقی در پاسخ به این سوال که برای حمایت از صنعت سنگ‌های قیمتی کشور چه اقداماتی باید انجام داد، گفت: تهیه نقشه سراسری پراکندگی و پتانسیل سنگ‌های قیمتی، بومی‌سازی، یکسان‌سازی و همسان‌سازی آموزش‌های خصوصی و نظارت بر کیفیت آموزش، حضور در همایش‌ها و نمایشگاه‌های بین‌المللی و برندسازی، آموزش‌های تخصصی و آکادمیک دانشگاهی و تعریف استانداردها، تعیین متولی اصلی سنگ‌های قیمتی و سازمان‌ها و ارگان‌های وابسته، تعریف جامع و برنامه جامعی در خصوص سنگ‌های قیمتی و تعریف چشم‌اندازهای کوتاه‌مدت و بلندمدت، حمایت دولت و تکمیل زنجیره تولید شامل اکتشاف، بهره‌برداری، فرآوری و آموزش از جمله مواردی است که باید به آن توجه کرد.
وی با بیان اینکه جایگاه گهرسنگ‌های ایران در جهان می‌تواند قابل توجه باشد، اظهار داشت: اگر درایت نشان دهیم، می‌توانیم حرفی در دنیا داشته باشیم. در این بین نقش سازمان‌های دولتی بیش از پیش مهم می‌شود.
