یک زن دیگر صدراعظم آلمان می شود؟
این نام را به خاطر بسپارید: «آنالینا بائرباک». بائرباک ۴۰ ساله، شاید جوان‌ترین صدراعظم آلمان در تاریخ فدرال جمهوری این کشور باشد. او حتی شاید لقب چپ‌ترین صدراعظم آلمان را از آن خود کند.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از دنیای اقتصاد، رأی‌دهندگان آلمانی در تاریخ ۲۶ سپتامبر به پای صندوق‌های رای خواهند رفت. با نزدیک شدن به زمان انتخابات عمومی این کشور، این احتمال وجود دارد که آنالینا بائرباک در پایان ۱۶ سال صدراعظمی آنگلا مرکل، صدراعظم بعدی آلمان شود.
اکنون چندین هفته است که حزب بائرباک، یعنی سبزهای آلمان در اکثر نظرسنجی‌ها در جایگاه اول قرار دارند. برای مدتی مشخص نبود که سبزها کدام یک از دو رهبرشان - آنالینا بائرباک و رابرت هابک - را برای نامزدی در سمت صدارت انتخاب می‌کنند.
سپس در تاریخ ۱۹ آوریل، حزب سرانجام آنالینا بائرباک را به‌عنوان نامزد خود تایید کرد. وی جوان‌ترین صدراعظم دوره تاریخ جمهوری فدرال و همچنین چپ‌ترین صدراعظم آلمان خواهد بود که این کشور تاکنون به خود دیده است. او در رشته سیاست و حقوق بین‌الملل تحصیل کرده و از ژانویه ۲۰۱۸، یکی از رهبران سبزهای آلمان است؛ نقشی که با رابرت هابک به‌طور مشترک در اختیار دارد. سبزها خود را یک حزب فمینیست می‌دانند و این شاید عامل تعیین‌کننده انتخاب بائرباک به‌عنوان کاندیدای صدارت حزب باشد.
در آخرین انتخابات فدرال در ۲۴ سپتامبر ۲۰۱۷، سبزها فقط ۹/ ۸ درصد آرا را به دست آوردند که آنها را به کوچک‌ترین حزب از ۶ حزب پارلمان آلمان تبدیل کرد. طبق آخرین نظرسنجی‌ها، سبزها قرار است این بار بین ۲۴ تا ۲۸ درصد آرا را به‌دست آورند. این نظرسنجی برای اولین‌بار حزب دموکرات‌مسیحی، حزب حاکم آنگلا مرکل را در جایگاه دوم، پس از سبزها قرار می‌دهد. البته ممکن است این نتایج تا ماه سپتامبر دچار تغییراتی شود. با این حال هر اتفاقی بیفتد، سبزها نفوذ قاطعی بر سیاست‌های دولت فدرال بعدی آلمان خواهند داشت.
از این گذشته، تنها دولت‌های ائتلافی قابل تصور بعد از انتخابات سپتامبر همه شامل سبزها هستند که یا صدارت را خود به‌تنهایی به دست می‌گیرند یا حداقل در مقام دوم، جایگاه قدرتمندی برای تشکیل دولت ائتلافی به دست خواهند آورد. این می‌تواند برای آلمان آخر و عاقبت نیکی را رقم بزند؛ جایی که چپ‌گراها به رهبری سبزها با سوسیال‌دموکرات‌ها و دای‌لینکه (حزب چپ‌ها) یک دولت ائتلافی تشکیل دهند. سوسیال‌دموکرات‌ها (SPD) در سال‌های اخیر به‌شدت به سمت چپ متمایل شده‌اند و اشتراکات آنها با برنی سندرز بیشتر از جو بایدن است. دای‌لینکه (Die Linke)آخرین تجسم از حزب کمونیست سابق است که آلمان شرقی را اداره می‌کرد (البته پس از چندین تغییر نام). این حزب توسط «جنین ویسلر تروتسکیست» رهبری می‌شود.
در سناریوی دیگر، سبزها می‌توانند با اتحادیه دموکرات‌مسیحی‌ها در باواریا و اتحادیه دموکرات‌مسیحی‌ها در آلمان ائتلاف کنند. هر دو حزب گفته‌اند که نسبت به این ایده دیدگاه بسته‌ای ندارند. سناریوی دیگر که البته کمتر محتمل است اما دور از ذهن هم نیست، این است که دولت فدرال به رهبری سبزها و همراه با سوسیال‌دموکرات‌های آلمان و حزب دموکراتیک آزاد که طرفدار بازار آزاد هستند، شکل بگیرد. از نظر خط‌مشی‌های اروپا، سبزها متعهد هستند که فراتر از دولت‌های ملی برای ایجاد «جمهوری اروپای فدرال» حرکت کنند.
برای دستیابی به این هدف نهایی، این گروه سیاسی می‌خواهد به اتحادیه اروپا ابزاری داده شود تا بتواند سیاست مالی دائمی خود را ایجاد کند. در این شرایط در صورت بروز بحران، استفاده از آن توسط کشورهای دیگر نمی‌تواند مسدود شود. اساسا این به معنای سلب قدرت از پارلمان‌های ملی و اجرای حداقل دستمزدها و استانداردهای بالای اجتماعی در سراسر اروپا است. وقتی صحبت از روابط بین‌الملل می‌شود، بائرباک می‌خواهد سیاست خارجی آلمان تقریبا به‌طور انحصاری با اصول اخلاقی هدایت شود. از طرف دیگر، منافع اقتصادی و سیاست‌های امنیتی هیچ نقشی ندارند.
به‌عنوان مثال، سبزها قصد دارند در برخورد با چین و روسیه سختگیرانه عمل کنند. اما این حزب سیاسی از ایالات‌متحده نیز انتقاد کرده و ایده صرف ۲ درصد تولید ناخالص داخلی برای مسائل دفاعی را رد می‌کند.
در یک جبهه داخلی، مساله بسیار بحث‌برانگیز مهاجرت نیز وجود دارد. از سال ۲۰۱۵، آنالینا بائرباک از سیاست مهاجرت مرزهای باز آنگلا مرکل حمایت کرده است. مانیفست انتخاباتی حزب سبز حتی تا آنجا پیش می‌رود که از سیاست‌های مهاجرتی استقبال می‌کند. در این راستا، سبزها سعی دارند یک سیاستمدار محبوب، یعنی بوریس پالمر، شهردار شهر توبینگن را از حزب بیرون کنند.
او منتقد جدی سیاست‌های مرزهای باز حزب خود بوده و در روزهای اخیر بائرباک او را به نژادپرستی متهم کرده است. یکی از مهم‌ترین وجوه تمایز سبزها نحوه جدا شدن حزب سیاسی از بخش تجارت است. حدود ۴۴ درصد اعضای حزب از کارمندان دولت هستند یا در بخش دولتی کار می‌کنند و کارمندان دولت نیز از بزرگ‌ترین حامیان این گروه در میان سایر طرفدارانش هستند. در مورد سیاست‌های اقتصادی، سبزها یک نقش فوق‌العاده قوی برای دولت قائل هستند. آنها به‌عنوان «آخرین چاره» خواستار ملی شدن شرکت‌های املاک و مستغلات شده اند. در برلین، پایتخت آلمان، سبزها فعالانه از ابتکاری برای ملی کردن شرکت‌های مسکن صاحب بیش از سه هزار آپارتمان اجاره‌ای حمایت می‌کنند.
سپس مالیات بر ثروت وجود دارد که در آلمان در سال ۱۹۹۷ لغو شد. سبزها می‌خواهند دوباره آن را در دارایی‌های ۲ میلیون یورویی یا بیشتر به کار گیرند. همچنین افراد با درآمد بالاتر باید بیش از ۵۰ درصد مالیات بر درآمد بپردازند.
در چنین مباحثی، این حزب دارای اشتراک عقیده با برخی از دیدگاه‌های حزب سوسیال‌دموکرات آلمان و دای‌لینکه است که حمایت خود را از به‌کارگیری دوباره مالیات بر ثروت و مالیات بر درآمدهای بالا اعلام کرده‌اند. اگر نظر دای‌لینکه باشد، بالاترین نرخ مالیات بر درآمد تا ۷۵ درصد افزایش می‌یابد.
کارآفرینان آلمانی با چشم‌اندازی از اتحاد سه‌جانبه چپ‌ها در این کشور روبه‌رو هستند و کار آنها از نگرانی گذشته است و به این نتیجه رسیده‌اند که آلمان را ترک کنند. آنالینا بائرباک، در حال حاضر از یک موهبت بهره‌مند است. به نظر می‌رسد رسانه‌ها- به‌ویژه شبکه‌های تلویزیونی آلمانی- با او مهربان و همدل هستند. به‌نظر می‌رسد بسیاری از روزنامه‌نگاران وابستگی ذاتی به حزب او دارند. تلویزیون‌های شبه‌دولتی، مانند ARD و ZDF، هیچ تلاشی برای پنهان کردن تعصب خود انجام نداده‌اند.
همین روز گذشته، یک روزنامه‌نگار محافظه‌کار پرسید که آیا هزینه‌های مجوز تلویزیون و رادیو (هشت میلیارد یورو در سال) که همه آلمانی‌ها باید آن را بپردازند، نمی‌تواند در راستای کمک‌های سیاسی مالیات‌دهندگان به سبزها تلقی شود. حتی برخی از ناظران ادعا می‌کنند که مرکل ترجیح می‌دهد بائرباک جانشین وی شود تا مردی از حزب خود.
