گردشگری در تالاب‌ها
با هشدار مسوولان درباره موج جدید شیوع کرونا و موارد فوت از ویروس جدید جهش‌‌یافته این روزها بسیاری در بیم و امید به سر می‌برند، اما این موضوع سبب نشده که رستوران‌های شهرها از مشتری خالی باشد یا کسانی که برنامه سفری داشتند، برنامه‌شان را لغو کنند.
سازمان جهانی گردشگری از پرندهنگری به‌عنوان پردرآمدترین شاخه اکوتوریسم نام می‌برد و در کشوری مانند انگلیس تعداد هواداران آن با هواداران فوتبال رقابت می‌کند. آمریکایی‌ها هم در این حوزه بسیار فعالند، حتی همین ۱۰ سال پیش ۴۷ میلیون پرنده‌نگر آن هم بالای ۱۶ سال در این کشور بود که ۲۰ درصد جمعیت این کشور را تشکیل می دهد. از میان این ۴۷ میلیون نفر، ۱۸ میلیون نفر به شکل حرفه‌ای پرندهنگری می‌کنند که نشان‌دهنده اقبال بالا به این شاخه از گردشگری است. در ایران پرندهنگری با یک تاخیر طولانی نسبت به اروپا و آمریکا در حال رونق گرفتن است، نشانه استقبال از آن را هم می‌توان در شبکه‌های اجتماعی دید، در اینستاگرام اگر دوستی داشته باشید که اهل طبیعت باشد احتمالا عکس‌های پرندگان را در صفحه‌اش دیده‌اید و احتمالا فکر کرده‌اید برای گرفتن این عکس چه مرارتی را تحمل کرده و چه سفرها کرده است! اما گرفتن عکس پرندگان آن‌قدرها هم سخت نیست(البته پرنده‌نگرهای حرفه‌ای برای افزودن بر لیست رکوردهایشان از گونه‌های مختلف پرندگان نیاز دارند سفرهای زیادی بروند و زمان زیادی از سال را در طبیعت بگذرانند) کافی است یک نیم روز در همین روزها به تالابی در حوالی محل سکونت‌تان بروید، داشتن دوربین عکاسی و اگر برایتان امکان‌پذیر است داشتن دوربین دوچشمی میتواند این تجربه را برای شما لذت‌بخش‌تر کند.
اهالی پایتخت تالاب برایشان تالاب‌های شمال است و در این اوضاع کرونا که نمی‌شود سفر به استان‌های شمالی داشت پس به‌جای آن گزینه پارک‌های درون شهری یا رفتن به رستوران یا دیدو بازدید دوستان و اقوام را قرار می‌دهند. این درحالی است که تهران تالاب هم دارد هر چند ما درباره آن چیزی نشنیده‌ایم. در این سال‌ها تالاب قنبرآباد که در یک کیلومتری روستای قنبرآباد از توابع بخش فشافویه شهرستان ری در ۵۰ کیلومتری جنوب غربی تهران و در جنوب شرقی دشت ورامین قرار گرفته میزبان پرنده‌نگران پایتخت بوده است، به‌ویژه در این فصل که گونه‌های زیادی از پرندگان را می‌شود دید.
تالاب قنبرآباد ۱۰۰ هکتار و دریاچه‌ای مصنوعی است، برخی آن را به اسم مخزن آب قنبرآباد هم می‌شناسند. آب تالاب از رودخانه کن، جاجرود و سرخه حصار تامین می‌شود و در حوالی روستای قنبرآباد است. بسیاری از ساکنان روستا به‌واسطه حداقلی بودن زیرساخت‌ها و نزدیک بودن به شهرهای بزرگ مهاجرت کرده‌اند و تمایلی به بازگشت ندارند، درحالی‌که پرندهنگری میتواند اقتصاد آنها را پویا کرده و این منطقه را به یکی از نقاط جذاب اکوتوریسم در حوالی پایتخت بدل کند همان‌طور که در سایت جهانی «ایبرد» هم این تالاب یکی از مناطق با آمار بالای رکورد پرندگان است. پرنده‌نگرها در قنبرآباد سه گزینه برای دیدن پرندگان دارند، در مخزن آب، در کنار و اطراف تالاب یا در جاده روستایی و زمین‌های اطراف آن. پرنده‌نگرانی که عضو باشگاه پرندهنگری هستند از رصد ۲۰۷ گونه پرنده در این تالاب خبر داده‌اند. غاز خاکستری، غاز پیشانی سفید، سارگپه جنگلی، عقاب صحرایی، کرکس مصری، خوتکا ابرو‌سفید، پیغوی کوچک، اردک تاجدار و سارگپه استپی تنها نمونه‌هایی از این گونه‌ها هستند. ممکن است نام بسیاری از گونه‌ها را ندانید و آنها را نشناسید اما این دلیل نمی‌شود که از دیدن اردک‌ها، عقاب‌ها، غازها و... هیجان‌زده نشوید، ممکن است حتی آنچنان علاقه‌مند به این شاخه از گردشگری شوید که علاوه بر تهیه کتاب پرندگان ایران، دوربین دوچشمی بخرید و سفرهای سال بعدتان را به مقاصدی تعریف کنید که در آنها بتوانید گونه‌های مختلف پرنده را ببینید. ممکن است عضو باشگاه پرندهنگری شوید یا خودتان باشگاه یا انجمنی در این باره تاسیس کنید. ممکن است سفرهای خارجی برای این موضوع تدارک ببینید یا راهنمای طبیعت‌گردی شوید و پرنده‌نگران خارجی را که به ایران می‌آیند همراهی کنید. برای اینکه بدانید آیا همانند بسیاری از مردم دنیا به این حوزه از گردشگری علاقه‌مندید یک نیم روز را با رعایت پروتکل‌های بهداشتی در کنار تالابی بگذرانید، البته که زمان رفتن باید صبح خیلی زود باشد و تا ظهر خانه خواهید بود.
