چرا کارهای امروزمان را به فردا می‌اندازیم؟
تعویق انداختن کارها به معنای تنبلی نیست و دلایل روان شناختی متعددی وجود دارد که علت این رفتار را تبیین می‌کند.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از خراسان، به تعویق انداختن امور و وظایف موضوع مهمی است که گریبانگیر بسیاری از افراد می‌شود. این رفتار( اغلب موقتی) در واقع به معنای تنبلی نیست و معمولا درباره اموری انجام می‌شود که برای مدت زیادی خودمان را درگیرشان کردیم و حالا موقع به سرانجام رساندن یا وارد عمل شدن به صورت جدی، ترجیح می‌دهیم آن‌ها را عقب بیندازیم یا اصلا شروع نکنیم. اولین قدم برای غلبه بر چنین رفتارهایی این است که درباره چرایی آن آگاهی به دست بیاوریم. دلایل روان شناختی زیادی وجود دارد که علت این رفتار را تبیین می‌کند. در ادامه به تعدادی از این دلایل اشاره خواهد شد و سپس با روش‌هایی کاربردی برای غلبه بر این موضوع آشنا می‌شوید. بنابراین اگر با چنین مشکلی در زندگی‌تان روبه‌رو هستید، حتما نکاتی را که در ادامه مطرح می‌شود مد نظر قرار دهید.
اصلی‌ترین دلایل روان‌شناختی به تعویق انداختن کارها
همان‌طور که گفته شد، موکول کردن چندین و چندباره کارهای امروز به فردا از لحاظ روان‌شناختی قابل بررسی است و دلایل آن عبارت اند از:
عادت دقیقه نودی: هر کاری در چهارچوب خودش دارای ارزش و اهمیت است اما گاهی اوقات افراد فکر می‌کنند لازم نیست انرژی و زمان زیادی صرف کارها کنند و درجه اهمیت بعضی کارهایشان را پایین می‌دانند. بنابراین آن‌ها را تا آخرین مهلت خواسته شده به تعویق می‌اندازند.
ترس از شکست و اعتمادبه‌نفس پایین: زمانی که کارها را به تعویق بیندازید همیشه در ذهن‌تان تصور می‌کنید که توانایی انجام آن را دارید اما انجام نمی‌دهید. با تعلل کردن در انجام امور از قضاوت کردن خودمان، قضاوت شدن از سوی دیگران و در نهایت احتمال شکست خوردن در امان می‌مانیم. اگر به توانایی‌های خودمان باور مثبت و قوی نداشته باشیم، شروع کار جدید را به تعویق می‌اندازیم.
کمال‌گرایی: محیط آموزشی، سبک تربیتی و روحیه رقابت‌جویی از مهم‌ترین عواملی است که ممکن است باعث تقویت این باور شود: «باید کارها را کامل و بی‌نقص انجام دهی، اگر نمی‌توانی هیچ‌وقت انجام نده!» این باور جزمی و خشک باعث می‌شود تا مدت زمان زیادی را در تعلل و تردید به سر ببریم. داشتن معیارها و انتظاراتی با سطح خیلی بالا برای انجام امور ما را از شروع بسیاری از کارها باز می‌دارد.
اعتیاد به اهداف کوتاه‌مدت و لذات آنی: زندگی کردن در دنیای ماشینی و پرسرعت عصر حاضر باعث شده است تا بیشتر افراد در جست‌و‌جوی رسیدن به اهداف‌شان در کوتاه‌ترین زمان ممکن باشند و از کارهایی که نیازمند تلاش مستمر و طولانی مدت است، اجتناب می‌کنند و ترجیح می‌دهند به کارهایی مشغول شوند که نتیجه فوری و لذت‌بخش داشته باشد.
داشتن اهداف مبهم: یکی از ویژگی‌های اصلی هدف‌گذاری، شفاف و واضح بودن آن است. به طور مثال اگر هدف شما یادگیری یک زبان جدید است، خیلی مبهم و کلی است. اما اگر هدف را به‌صورت مشخص و واضح با توجه به توانایی‌ها و اهداف‌تان تعریف کنید، احتمال پایبندی و شروع به انجام آن هم بالاتر می‌رود.
5 روش غلبه بر این مشکل
حالا که با اصلی‌ترین دلایل این رفتار آشنا شدیم، بهتر است به روش‌های غلبه بر آن هم آگاهی پیدا کنیم:
بررسی فیزیولوژی: گاهی اوقات ممکن است سطح انرژی کلی افراد به دلایل مختلف پایین آمده باشد. این موضوع در عملکرد روزانه آن‌ها تاثیرگذار است. کمبود ویتامین‌های ضروری بدن، نداشتن تحرک کافی و مصرف نکردن آب کافی می‌تواند باعث رخوت و کسالت شود و بی‌علاقگی به انجام امور را به دنبال خواهد داشت.
افزایش اعتمادبه‌نفس: به عنوان یک تمرین برای افزایش اعتمادبه‌نفس، بهتر است ترس‌ها و توانمندی‌هایتان را یادداشت کنید. مجدد ترس‌ها را بررسی کنید. چقدر واقعی هستند؟ چقدر ساخته ذهن شماست؟ حالا بهتر است روی نقاط مثبت تمرکز کنید و به یاد آورید که قبلا چگونه کارهایی را با موفقیت به پایان رسانده‌اید. اگر وقت و انرژی را وقف نقاط مثبت و توانمندی‌هایتان کنید، اعتماد به نفس‌تان هر روز بیشتر می‌شود.
تقسیم کار به مراحل کوچک: گاهی اهداف و وظایفی که داریم آن قدر بزرگ و پیچیده هستند که نمی‌دانیم چطور شروع کنیم. بهترین راه‌حل در این مواقع تقسیم کار به مراحل سبک و کوچک‌تر است. بهتر است پس از به پایان رسیدن هر مرحله از کار پاداشی برایش در نظر بگیریم.
مدیریت زمان و پایبندی به آن: شاید لازم باشد زمان‌سنجی را برای خود فراهم و خودتان را موظف کنید در آن زمان(به طور مثال 15 دقیقه) فقط به کارتان مشغول شوید و بعد از اتمام زمان متوقف شوید. رفته رفته تمرکز شما روی انجام کار بالاتر خواهد رفت و مایل خواهید بود بازه زمانی بیشتری را روی کارتان مشغول باشید.
به حداقل رساندن عوامل حواس پرتی: در ابتدا شناسایی کنید چه عواملی باعث می‌شود تا از انجام کارتان صرف‌نظر کنید. به طور مثال،تلفن‌همراه، سروصدا و لپ‌تاپ ممکن است حواس شما را پرت کند. بهتر است حین کار، مزاحمت این متغیرها را به حداقل برسانید. بنابراین اگر لازم است تلفن همراه‌تان را خاموش کنید و در جایی آرام و ساکت مشغول کار شوید.
