داستان عجیب دختران قایقران در تهران
نازنین ملایی همچنان شانس اول قایقرانی زنان ایران برای کسب سهمیه بازی‌های المپیک توکیو است.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از شرق، دارنده سه مدال طلای رویینگ آسیا با وجود اینکه زمان زیادی از ورزش حرفه‌ای دور بوده اما هنوز هم حرف اول را در این رشته می‌زند؛ حتی با وجود کرونا و دوری از دریاچه آزادینازنین هفته گذشته در رقابت‌های قهرمان کشوری رویینگ شرکت کرد و علاوه بر کسب عنوان اولی، رکورد ملی قایق سبک‌وزن را هم جابه‌جا کرد. گفت‌وگو را با دارنده دو مدال نقره و برنز بازی‌های آسیایی می‌خوانید.
رقابت‌های قهرمان کشوری چطور بود؟
بعد از هفت، هشت ماه تعطیلی اردوها و مسابقات، واقعا بهترین اتفاق بود. متأسفانه به خاطر کرونا همه مسابقه‌هایی که امسال داشتیم کنسل شد و فقط مجبور بودیم تمرین کنیم تا آمادگی‌مان را از دست ندهیم. تمرین بی‌وقفه ذهن ورزشکار را خسته می‌کند. انگیزه را از آدم می‌گیرد. چون برنامه‌ات را نمی‌دانی، هیچ‌وقت به پیک کامل نمی‌رسی. از وقتی که فدراسیون مسابقات کشوری را برگزار کرده، روحیه همه خیلی بهتر شده و امیدوارانه‌تر تمرین می‌کنند. درست است که سطح رقابت‌ها به‌خاطر حضور قایقران‌های مبتدی خیلی کیفیت بالایی نداشت اما همین که در شرایط مسابقه قرار گرفتیم، خیلی برایمان خوب بود. به‌هر‌حال وقتی مسابقه‌ای در سطح کشوری برگزار می‌شود، رکوردهای آن هم رسما محاسبه می‌شود. همین که حس کنی، سیستم داوری وجود دارد و رکوردهایت محاسبه می‌شود، یعنی مسابقه. هر‌چند رقیب نداشته باشی. ورزش ما رکوردی است و رکوردهایمان رقیبمان هستند.
فعالیت اصلی شما در قایق سنگین‌وزن تک‌نفره است. چه شد که در این رقابت‌ها در قایق سبک‌وزن مسابقه دادید؟
کسی که بتواند در قایق سبک‌وزن رکورد بزند، می‌تواند این قابلیت را داشته باشد که در قایق سنگین‌وزن هم رکورد بزند. با توجه به اینکه نفرات خوب تیم ملی در این مسابقه در سبک‌وزن شرکت کرده بودند، رقابت آنجا بیشتر بود و ترجیح دادم در سبک‌وزن شرکت کنم. از طرفی خواستم خودم را محکی زده باشم و رکوردم را با قایق سنگین‌وزن هم مقایسه کنم. خوشبختانه توانستم دو ثانیه هم رکورد قایق سبک‌وزن را بزنم. رکورد قبلی این قایق با زمان سه دقیقه و 47 ثانیه دست خودم بود که اینجا دو ثانیه آن را ارتقا دادم. من رکورد قبلی را در شرایطی زدم که در اوج آمادگی بودم و می‌خواستم در مسابقات قهرمانی آسیا شرکت کنم؛ اما اینجا هیچ مسابقه‌ای پیش‌رو نداشتم و در شرایط کرونا هم تمرین کرده بودم. من در کاپ آسیایی تایلند هم در هر دو قایق توانستم مدال طلا بگیرم.
پیش‌بینی‌تان برای المپیک توکیو چیست. فکر می‌کنید با این شرایطی که کرونا به وجود آورده بتوانید مثل گذشته، به گرفتن سهمیه خوش‌بین باشید؟
بله، من فکر می‌کنم اگر همین‌طور پیش برویم، به نتایج خوبی خواهیم رسید. به‌خصوص که فدراسیون هم به دنبال این است تا رقابت‌های لیگ رویینگ را هم برگزار کند. ما تابه‌حال لیگ رویینگ نداشتیم. اگر این اتفاق بیفتد در کوران مسابقه قرار می‌گیریم و شرایطمان بهتر می‌شود و الان که اعزام بین‌المللی به خاطر کرونا انجام نمی‌شود، حداقل با حضور در لیگ می‌توانیم رکوردهایمان را بهتر کنیم. من خودم شخصا امیدوار به کسب سهمیه المپیک هستم؛ هر‌چند قوانین نسبت به گذشته تغییر کرده و مسیر خیلی برای المپیکی‌شدن سخت شده است. تنها کاری که ما می‌توانیم بکنیم این است که خوب تمرین کنیم و تایم‌هایی را که داریم، پایین بیاوریم. الان شرایط طوری شده که سهمیه‌ها به تیم یا کشور اختصاص داده می‌شود. ما اگر بخواهیم در هر دو بخش زنان و مردان در المپیک نماینده داشته باشیم، باید در مسابقات انتخابی آسیا در هر دو بخش زنان و مردان اول شویم. در غیر این صورت اگر یک نفر از ما دوم شود، اتوماتیک‌وار حذف می‌شود و سهمیه فقط به یک نفر تعلق می‌گیرد که آن انتخاب هم با فدراسیون است. فدراسیون جهانی قایقرانی با این شیوه جدید هم خواسته جنسیت را در نظر بگیرد و هم رنکینگ ورزشکاران را. نفر اول تیم ملی مردان بهمن نصیری است که ما باید در کنار هم قهرمان آسیا شویم.
اگر در مسابقات انتخابی آسیا سهمیه نگیرید، دیگر فرصتی ندارید؟
چرا ما یک فرصت هم در یک مسابقه جهانی داریم که شرکت‌کننده‌های آن از همه قاره‌ها هستند. آنجا تقسیم‌بندی فرق دارد؛ برای مثال سه قایق اول سهمیه می‌گیرند. آنجا شرایط خیلی سخت است؛ چون از همه‌جای دنیا رقیب داریم. ما باید سعی کنیم که در انتخابی آسیا کار را یکسره کنیم. البته فعلا زمان قطعی برگزاری مسابقات انتخابی اعلام نشده اما هر دوی آنها بهار سال آینده هستند.
با توجه به کرونا اردوهای تیم ملی چه زمانی برگزار می‌شود؟
فعلا خبری نیست. ستاد ملی مبارزه با کرونا در ورزش هنوز اجازه برگزاری اردوها را نداده. ما تقریبا در چهار ماه گذشته تمرین روی آب نداشتیم. در روزهای اول کرونا بیشتر تمریناتمان را در خانه انجام می‌دادیم اما چون بخش بیشتر تمریناتمان روی آب است، با هزینه خودمان در تهران کمپ زدیم تا بتوانیم از دریاچه آزادی استفاده کنیم.
چرا با هزینه خودتان؟ شما ملی‌پوش هستید و فدراسیون باید هزینه‌ها را بدهد.
فدراسیون می‌گوید چون به‌لحاظ اداری و حسابرسی مالی باید سند و مدرک برای هزینه‌ها داشته باشد، نمی‌تواند خرج اسکان و خورد‌و‌خوراک ما را بدهد. چون هنوز مجوزی برای برگزاری اردوها ندارند، نمی‌توانند پولی هم برایمان خرج کنند. البته جای خوشحالی است که افشین فرزام، سرمربی تیم ملی رویینگ، با ارتباط‌های خوبی که داشتند، توانستند چند اسپانسر برای ما جور کنند که هزینه‌های ما را تقبل کنند. شرکت افق ورزش و سلامت هزینه مکمل‌هایمان را پرداخت می‌کنند. متأسفانه با مشکلات اقتصادی که کشور با آنها دست‌به‌گریبان آن شده، هزینه مکمل‌ها خیلی افزایش پیدا کرده و ما هم منبع درآمدی برای تأمین آنها نداریم. کارخانه گچ گیلانغرب هم هزینه‌های اسکان و تغذیه‌مان را می‌دهد.
طبیعتا حقوقی هم نباید از فدراسیون بگیرد؟
نه، ما زمان‌هایی که در اردوهای تیم ملی هستیم، حقوق می‌گیریم. خدا کند رقابت‌های لیگ به‌زودی شروع شود تا بچه‌های قایقران هم منبع درآمدی داشته باشند. از بین رشته‌های قایقرانی، کانوپولو و کایاک مسابقات باشگاهی دارند و رویینگ و اسلالوم ندارند. اسپانسرها فقط چشمشان به مسابقات فوتبال است و به دیگر رشته‌ها توجهی نمی‌کنند. همین الان که به خاطر کرونا تمرینات تعطیل شده، خیلی‌ها بی‌خیال تمرین‌کردن شده‌اند اما اگر لیگی وجود داشته باشد، بچه‌ها انگیزه پیدا می‌کنند و فعالیتشان را ادامه می‌دهند.
