منافع کشورها در جنگ‌های سایبری چیست؟
عدم وجود تلفات انسانی و هزینه به مراتب کمتر را می‌توان از جمله مهمترین مزایای جنگ‌های سایبری در مقایسه با جنگ‌های کلاسیک دانست. مساله‌ای که منجر به افزایش قابل توجه استفاده کشورها از چنین ابزاری برای آسیب به سایر کشورها شده است. در همین رابطه، نخبگان و شرکت‌های دانش‌بنیان مهمترین نقش را در افزایش توان هر کشور برای مقابله با این تهدیدات دارند.
اقتصاد آنلاین – سجاد رفیع؛ رشد سریع فناوری و دانش طی دهه‌های اخیر منجر به تغییر بنیادین بسیاری از شئونات زندگی بشر شده است. تغییر بسیاری از ساز و کارهای اقتصادی و اجتماعی جهان را در همین راستا می‌توان تفسیر کرد. در همین رابطه، حوزه‌های نظامی و امنیتی نیز تحت تاثیر رشد سریع انواع فناوری‌ها، تا حد زیادی متحول شده‌اند. بروز و گسترش پدیده‌ای به نام حمله سایبری، اتفاقی است که تا چند دهه پیش، کمتر کسی می‌توانست حتی تصور کند.
در این زمینه بخوانید
کشورهای پیش‌تاز در عرصه نوآوری کدامند
رشد چشمگیر چین در عرصه نوآوری
چشم‌انداز شهرهای هوشمند
اوایل تابستان امسال بود که مقامات استرالیایی متوجه یک حمله سایبری از سوی چین به منابع اطلاعاتی خود شدند. پاسخ استرالیا به این حمله نه با اتکا به تجهیزات نظامی بلکه از طریق یک نیروی جدیدالورود به عرصه نبرد میان کشورها یعنی هکرها بود. در موردی دیگر، مناقشات مرزی میان هند و چین طی چند ماه گذشته، خود را در قالب حمله سایبری چین به تاسیسات نظامی رقیب منطقه‌ای خود نشان داد. در این مورد می‌توان به جنگ سایبری میان هند و نپال و همچنین کره شمالی و پاکستان در سال‌های اخیر اشاره کرد. سوالی که در اینجا مطرح می‌شود آن است که چه عاملی باعث گسترش این نوع از مناقشات میان کشورها شده است.
به طور کلی، حملات سایبری دارای مزایای بسیار بیشتری نسبت به جنگ‌های کلاسیک است. عدم وجود تلفات انسانی، تحقق ساده‌تر اهداف (مانند دسترسی به اطلاعات امنیتی و مالی کشورهای دیگر)، هزینه مالی کمتر و ... از جمله مزایای چنین جنگی است. در نتیجه چنین مزیت‌هایی بوده است که طی سال‌های اخیر شاهد افزایش چشمگیر حملات سایبری میان کشورها نیز بوده‌ایم. به عنوان مثال، تعداد حملات سایبری صورت گرفته علیه استرالیا بین سال‌های 2018-2017، بیش از 78 درصد رشد داشته است.
گسترش روش‌های نوین حملات سایبری، ضرورت به روز رسانی تجهیزات و فناوری‌های کشورها در جهت مقابله با این حملات را بیش از پیش نمایان می‌سازد. مسئولیتی که بیش از هر نهاد و سازمانی، بر عهده نخبگان و متعاقبا شرکت‌های دانش‌بنیان هر کشور است. در این زمینه، شرکت‌های آمریکایی را می‌توان همچنان به عنوان پیشتازان این حوزه قلمداد کرد. با این حال، شرکت‌ها و استارتاپ‌های اروپایی و آسیایی به سرعت در حال رشد و متعاقبا کاهش فاصله خود با رقبای آمریکایی‌‌شان در این زمینه هستند.
