تجربه سفر بی‌دردسر در فصل سرد
معمولا به روزهای میانی پاییز که می‌رسیم اخطار‌ها و پیش‌بینی‌های هواشناسی خبر از آمدن روزهای پر برف و باران می‌دهد؛ روزهای زیبایی که فضای شهرها و جاده‌ها سپیدپوش می‌شود و می‌تواند خاطرات زیبایی را برایمان به همراه داشته باشد.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از شهروند، در این روزها ممکن است مجبور باشید راهی جاده‌ها شوید یا برای تفریح به مناطق برفی بروید، البته باید بدانید که رانندگی در هوای برفی و بارانی کار پراسترسی است؛ اما اگر نکات ایمنی را رعایت کنید و با اصول مهم آن آشنا شوید، می‌توانید با خیالی آسوده دل به جاده‌های برفی بزنید. در شماره قبل صفحه «آموزش» شما را با بخشی از نکات ضروری هنگام رانندگی در برف آشنا کردیم. حالا در این شماره به ادامه اصول مهم رانندگی در شرایط و جاده‌های برفی می‌پردازیم.
نکات ضروری هنگام محبوس‌شدن در کولاک
در گوشه‌ای توقف کنید.
چراغ‌های خطر را روشن کنید.
پرچم وضع اضطراری را بر آنتن رادیو یا شیشه خودرو آویزان کنید.
در جایی توقف کنید که احتمال پیداشدن به وسیله گروه نجات زیاد باشد.
در چنین شرایطی نباید اقدام به پیاده‌روی کنید؛ مگر آنکه در آن حوالی ساختمانی پیدا کنید که امکان پناه‌گرفتن وجود داشته باشد.
بارش برف باعث ایجاد خطا در تشخیص میزان مسافت و فاصله می‌شود. یک ساختمان ممکن است نزدیک به نظر برسد اما در شرایط بارش برف سنگین رسیدن به آنجا کار آسانی نیست.
برای گرم نگه‌داشتن داخل خودرو لازم است که در هر ساعت ۱۰ دقیقه موتور و بخاری آن را روشن کنید. وقتی که موتور خودرو روشن است، بهتر است دریچه‌ای که به سمت بالاست برای تهویه هوا و ورود و خروج باز شود. این کار مانع از مسمومیت با گاز مونواکسیدکربن خواهد شد.
هر چند وقت یک‌بار برف موجود در لوله اگزوز را پاک کنید.
برای گرم نگه‌داشتن بدن نرمش کنید، اما خود را بیش از حد خسته نکنید.
در هوای بسیار سرد برای عایق‌کاری می‌توان از نقشه راه‌ها، روپوش صندلی‌ها وکف‌پوش خودرو استفاده کرد.
اگر چند نفر هستید به همدیگر تکیه زده و از کت و پالتو به‌عنوان روانداز استفاده کنید.
به نوبت بخوابید. همواره باید یک نفر بیدار باشد تا به گروه نجات علامت بدهد.
مایعات بنوشید تا دچار کم‌آبی نشوید.
مواظب باشید که باتری خودرو از کار نیفتد. باید میان شارژ و مصرف انرژی الکتریکی تعادل برقرار باشد (استفاده از چراغ‌ها، گرمایش و رادیو).
در شب چراغ داخل خودرو را روشن کنید تا امدادگران و گروه نجات بتوانند آن را ببینند.
اگر در جایی دور گرفتار شده‌اید، می‌توانید با استفاده از سنگ یا شاخه درختان کلماتی نظیر کمک یا SOS را با حروف بزرگ روی برف بنویسید تا توجه امدادگران و گروه نجات را از داخل بالگرد یا هواپیمای جست‌وجو جلب کند.
بعد از خاتمه کولاک، می‌توانید خودرو را ترک کرده و اقدام به پیاده‌روی کنید.
نحوه مواجهه با سیل ناگهانی در سفر
خطر سیلاب را معمولا از چند روز قبل سازمان هواشناسی اعلام‌می‌کند، اما اگر در مسیر خود یا مقصد با سیلاب مواجه‌شدید، بهتر است به نکات زیر توجه داشته باشید:
-در مسیر رودخانه‌ها توقف و حرکت نکنید.
-خود را به نزدیک‌ترین محل امدادرسانی هلال‌‌احمر یا سایر مراکز امدادرسانی برسانید؛ غذا، البسه و سایر کمک‌های اولیه در آنجا موجوداست.
-برای اطمینان از سالم‌بودن آب آشامیدنی حتما به گزارش اخبار محلی توجه کنید و آب آشامیدنی را قبل از مصرف بجوشانید.
-از سیلاب دور شوید؛ زیرا این آب ممکن است با روغن، گازوییل یا فاضلاب آلوده شده باشد یا احتمال دارد در اثر تماس با خطوط نیروی برق زیرزمینی، برق در آن جریان پیدا کرده باشد.
-از آب در جریان فاصله بگیرید.
-به مناطقی که سیلاب عقب‌‌نشینی کرده است، توجه کنید، زیرا استحکام خیابان‌ها و جاده‌ها ممکن است به علت جریان سیل ضعیف شده باشد که در این صورت ممکن است خودرو در آن فروبرود.
- از خطوط فشار قوی دوری کنید.
-زمانی به خانه بازگردید که مسئولان وضع را امن اعلام کنند.
-از ساختمان‌هایی که اطراف آن را آب احاطه کرده است، دورشوید.
هنگام ورود به منزل کاملا احتیاط کنید. ممکن است پی‌های ساختمان آسیب دیده باشد، ولی در ابتدا خرابی دیده نشود و ظاهر خانه سالم به نظر بیاید.
-سعی کنید در طول روز به منزل برگردید تا استفاده از وسایل روشنایی لازم نباشد.
-چنانچه مجبور هستید شبانه به خانه برگردید، خیلی محتاط‌باشید. از فانوس، مشعل و کبریت برای روشن‌کردن ساختمان استفاده نکنید. چراغ‌قوه را نیز قبل از ورود به ساختمان روشن‌کنید.
- از غذاهای کنسروشده استفاده کنید.
- لوازم برقی را قبل از استفاده کنترل و خشک کنید.
- آب‌های جمع‌شده در گودال‌ها شرایط مناسبی را برای رشد حشرات به‌خصوص پشه‌ها ایجاد خواهد کرد؛ بنابراین از توری در محل اقامت خود استفاده کنید و پوشاک آستین‌بلند و چکمه‌های ساق‌بلند بپوشید.
- چون سیل باعث خارج‌شدن مارها از لانه‌های خود می‌شود، مراقب مارگزیدگی باشید.
- پس از سیل احتمال شیوع بیماری‌های عفونی مانند عفونت‌های دستگاه گوارش ازجمله هپاتیت، وبا، حصبه و… وجود دارد که باید مراقبت‌های لازم بهداشت فردی و عمومی به عمل آید.
- اگر مخزن توالت، کاسه توالت، تصفیه‌خانه و تأسیساتی مانند آن آسیب‌دیده است، در صورت امکان آن را تعمیرکنید. سیستم‌های زهکشی در صورت آسیب‌دیدن سلامتی و بهداشت افراد را به مخاطره می‌اندازد.
- هر چیز خیس و مرطوب را تمیز و ضدعفونی کنید، زیرا گل‌ولای باقیمانده از سیلاب حاوی مواد شیمیایی و فاضلابی است.
عوامل افزایش خطر بهمن
شیب از عوامل اصلی سقوط بهمن است. روی شیب‌های تند (۵۰ درجه یا بیشتر) چون برف قبل از انباشتگی به طور طبیعی به پایین سرازیر می‌شود، خطر سقوط بهمن معمولا زیاد نیست و روی شیب‌های خیلی ملایم (کمتر از ۲۵ درجه) نیز خطر بهمن معمولا زیاد نیست. بر پایه تحقیقات، عمدتا بیشترین بهمن‌ها در شیب‌های ۳۵ تا ۴۰ درجه اتفاق افتاده است. با تندشدن شیب، ثبات لایه فوقانی برف کاهش یافته و خطر بهمن افزایش پیدا می‌کند.
پوشش طبیعی خاک به خاطر جلوگیری از بهمن اهمیت دارد، زمین‌های صاف یا بدون پستی و بلندی بهمن‌خیز هستند و یکنواختی شیب نیز عامل خطرناکی است.
وزش بادهای تند مهم‌ترین عامل سقوط بهمن است. باد عامل بسیار مهمی در افزایش خطر سقوط بهمن است؛ به‌ویژه اگر در طی چند روز متوالی به‌شدت وزیده باشد.
سقوط بهمن پس از بارش برف به مقدار بارش، وزن برف و درنهایت میزان شیب کوه بستگی دارد. با گذشت زمان، احتمال زنده‌ماندن شخص مدفون‌شده در زیر یک متر برف به‌سرعت کاهش پیدا می‌کند.
برای مواجهه با سقوط بهمن، تمام حواس‌تان را به کار بگیرید و با شنیدن کوچکترین صدایی که حکایت از سقوط بهمن دارد، منطقه را ترک کنید.
در منطقه‌ای که حتی یک‌بار بهمن در آن به وقوع پیوسته، همیشه احتمال سقوط دوباره وجود دارد. این نکته را به خاطر داشته باشید که برای نجات کسی که زیر بهمن مدفون شده است، فقط ۳۰ دقیقه فرصت دارید؛ پس وقت را از دست ندهید. پس از ۳۰ دقیقه از دفن‌شدن در زیر برف تنها می‌توان امیدوار بود که فقط ٥٠درصد از آسیب‌دیدگان زنده بمانند.
آشنایی با علایم سرمازدگی
بی‌حسی و سفیدشدن یا رنگ‌پریدگی اندام‌های انتهایی مثل نوک انگشتان دست و پا، لاله گوش و نوک بینی از علایم سرمازدگی است. در چنین مواردی سوختگی سرمایی اتفاق می‌افتد و پوست به‌راحتی کنده می‌شود. اگر دچار چنین علایمی شدید، درخواست کمک پزشکی دهید و سعی کنید پیش از رسیدن نیروهای امدادی خود را به روش‌هایی گرم کنید. توصیه می‌شود دست‌ها را زیر بغل بگذارید، زیرا گرمای بیشتری نسبت به دیگر قسمت‌های بدن دارد.
زمانی که احساس می‌کنید دچار سرمازدگی شده‌اید، به هیچ وجه سطح بدن را ماساژ ندهید، مخصوصا انتهای اندام‌ها را، زیرا بلورهای یخ زیر پوست به وجود آمده است و زمانی که شروع به ماساژدادن می‌کنید، بلورهای یخ بافت‌های پوستی را تخریب و آسیب‌دیدگی در محل را بیشتر می‌کند. همچنین از آب جوش برای گرم‌کردن قسمت‌های سرمازده استفاده نکنید. حتی از بخار دهان نیز برای گرم کردن استفاده نکنید. بهترین کار این است که پوشش ضخیمی دور قسمت‌هایی که دچار سرمازدگی و یخ‌زدگی شده است، بپیچید و حرکت بهترین روش برای گرم کردن است. البته منظور از حرکت این نیست که راه بروید، بلکه دست یا پای خود را با همان پوشش ضخیم تکان دهید و با این کار گرما ایجاد کنید.
