ازدواج ایرانی‌ها در چه سنی بادوام‌تر است؟
صحبت از آمار جمعیتی و خانواده که به میان می‌آید، ازدواج و طلاق و تولد به مهم‌ترین و معنا‌دارترین شاخص‌های آماری تبدیل می‌شوند که معمولا با نگرانی‌هایی مانند افزایش آمار طلاق، گرایش به تجرد، کاهش ولادت، بالارفتن نسبت طلاق به ازدواج، بالارفتن سن ازدواج و حتی افزایش جمعیت سالخورده کشور همراه هستند.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از همشهری، با این‌همه، در طول دهه‌های گذشته دوران‌های امیدوارکننده‌ای نیز وجود داشته که در آنها آمار ولادت یا ازدواج از دیگر شاخص‌های نگران‌کننده سبقت گرفته باشد. سخنگوی سازمان ثبت‌احوال در اردیبهشت سال 98 اعلام کرد که روند طلاق در کشور رو به سکون گذاشته است. به گفته سیف‌الله ابوترابی، تا پایان سال 97 سهم عمومی ازدواج در کشور در ازای هر هزار نفر 7مورد و سهم عمومی طلاق در ازای هر هزار نفر 2.2مورد بوده است. براساس آمار سازمان ثبت‌احوال، تا پایان سال گذشته 549.861هزار ازدواج و 174.698هزار طلاق رخ داده است که میانگین سن در نخستین ازدواج مردان 27.5و در زنان 23.4بوده است. همچنین بادوام‌ترین ازدواج‌ها، براساس پایین‌ترین آمار طلاق در کشور، به استان‌های سیستان‌وبلوچستان، چهارمحال‌وبختیاری، ایلام، خراسان جنوبی، هرمزگان و بوشهر تعلق دارد.
در سال 1396 علاوه بر آمار ازدواج، آمار طلاق نیز نسبت به سال 97 بالاتر بوده است. رقم ازدواج در این سال به 609هزار مورد رسید که البته به نسبت آمار سال 95 با کاهشی 8درصدی (درحدود 51هزار مورد) مواجه شده بود که یک‌سوم از همین تعداد نیز در سال 96 به طلاق منجر شد.
به‌طور کلی، براساس آمار ازدواج‌های ثبت‌شده در کشور، پس از وقوع انقلاب اسلامی که جمعیت ایران درحدود 34میلیون نفر بود تا سال 1395 که جمعیت به بیش از 79میلیون نفر رسیده بود، کاهش قابل توجه ازدواج به نسبت سال‌های پیشین را در سال‌های 1360، 1363، 1365، 1370و 1371، 1380، 1383و 1385 می‌توان مشاهده کرد و از سال 1390تا 1395، آمار ازدواج به‌صورت متوالی روندی رو به کاهش داشته است.
سازمان ثبت‌احوال، تعداد موارد ازدواج در 5سال گذشته (از سال 1397) را به‌ترتیب 549861مورد در سال 97، 609هزار مورد در سال 96، 704716مورد در سال95، 685352 مورد در سال94 و 724324 مورد در سال 93 اعلام کرده‌است. مقایسه آمار ازدواج در سال 97 و سال 93، بیش از 170هزار مورد اختلاف را نشان می‌دهد.
با دسته‌بندی سال‌های پس از آغاز انقلاب به چهاردهه، مشخص می‌شود که دهه80 از بالاترین آمار ازدواج در کشور برخوردار بوده است. مجموع موارد ثبت‌شده ازدواج سازمان ثبت احوال کشور نشان می‌دهد که در دهه 50 آمار کشور به بیش از 2.08میلیون مورد رسیده است و در دهه‌های بعدی این آمار به بیش از 4.152میلیون مورد در دهه 60، بیش از 5.03میلیون مورد در دهه 70، بیش از 7.64میلیون مورد در دهه 80 و بیش از 5.75میلیون مورد در دهه 90 (تا پایان سال 97) گزارش شده است.
آخرین محاسبات ثبت‌احوال درباره رایج‌ترین ترکیب سنی ازدواج در ایران، در سال 1394 انجام شده‌است که ترکیب سنی 15تا 19سال برای زوجه و 20تا 24سال برای زوج را نشان می‌دهد. همچنین نسبت ازدواج به طلاق در همین سال 4.2 برآورد شده است؛ به این معنی که در ازای هر 4.2ازدواج، یک طلاق ثبت شده است. این نسبت در سال 93 برابر 4.3، در سال 92 برابر 5، در سال 91 برابر 5.5 و در سال 91 برابر 6.1 محاسبه شده است. روند نسبت ازدواج به طلاق در دهه80 سیری نزولی دارد و هرچه به پایان دهه نزدیک‌تر می‌شویم، تعداد ازدواج‌ها نسبت به طلاق‌ها کاهش پیدا می‌کند. در سال 83 نسبت ازدواج به طلاق 9.8 برآورد شده است و در سال‌های پس از آن تا سال 89 این نسبت به‌ترتیب 9.4، 8.3، 8.4، 8، 7.1و 6.5 محاسبه شده است. این ارقام نشان از کاهش تعداد ازدواج در مقایسه با تعداد موارد طلاق در کشور دارد.
نکته جالب‌توجه دیگر در میان اعداد و ارقام مربوط به ازدواج در کشور، فراوانی ازدواج براساس اختلاف سن میان 2زوج است. بیشترین موارد ازدواج ثبت‌شده در کشور براساس این شاخص، یعنی بیش از 64400 مورد ازدواج میان افراد همسن رخ داده است و پس از آن اختلاف سن 3سال (زوج بزرگ‌تر از زوجه) با 44695مورد و اختلاف سن 4سال با 44424 مورد بیشترین تعداد موارد ثبتی را داشته است.
استان‌های تهران، خراسان رضوی و خوزستان به‌ترتیب با 72690 مورد، 49049 مورد و 39635مورد ازدواج، بیشترین تعداد ازدواج‌های ثبت‌شده کشور در سال 97 را به‌خود اختصاص داده‌اند. همچنین بررسی آمار مربوط به کمترین میزان طلاق براساس سن مرد و زن در زمان ازدواج نشان می‌دهد مردانی که زیر بیست‌سالگی و بالای پنجاه‌وهفت‌سالگی ازدواج می‌کنند و همچنین دختربچه‌هایی که زیر 15سال و زنانی که بالای پنجاه‌و‌یک‌سالگی ازدواج می‌کنند از آمار طلاق پایین‌تر و زیر هزار مورد برخوردارند.
