پرنده‌های نظامی یکبار مصرف! +عکس

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از عصر ایران، نیروی هوایی آمریکا برنامه ریزی های دقیقی را در راستای به کار گیری هواپیماهای جنگی "یکبار مصرف" دنبال می کند. این محصولات می توانند منتج به برتری هوایی قابل ملاحظه ای برای سیستم دفاعی یک کشور شوند.

پروژه پرنده های نظامی یکبار مصرف نیروی هوایی آمریکا

مقامات نیروی هوایی آمریکا طی کنفرانس اخبار دفاعی سال 2019 اعلام کردند که یکی از تکنولوژی های اصلی در دست توسعه، به کار گیری هواپیماهای جنگی یکبار مصرف با هزینه تولید و نگه داری پایین است. بر اساس گزارش وب سایتی به نام "دنیای جت های جنگنده"، سخنگوی نیروی هوایی این کشور هنگام صحبت در مورد هواپیماهای بدون سرنشین از واژه هایی نظیر "قابل استفاده مجدد" و "یکبار مصرف" استفاده می کند.

البته هم اکنون نیز نیروی هوایی آمریکا ناوگانی بزرگ متشکل از هواپیماهای بدون سرنشین را در اختیار دارد که عمدتا برای مقاصد مختلفی همچون نظارت، شناسایی، جست و جو و بازیابی کارایی خود را ثابت کرده اند. از جمله مهم ترین این دسته پرنده های نظامی بدون سرنشین می توان به پهپاد جنرال اتمیکس MQ-9 ریپر و نورثروپ گرومن RQ-4 گلوبال هاوک اشاره کرد. ریپر همچنین مجهز به پتانسیل های نظامی از جمله موشک های ضد زره هوا به زمین هل فایر، بمب های هدایت شونده به وسیله GPS و بمب های هدایت شونده لیزری است.

پهپاد جنرال اتمیکس MQ-9 ریپر

نورثروپ گرومن RQ-4 گلوبال هاوک

با وجود موفقیت های به دست آمده در این زمینه، صنایع دفاعی همچنان در تلاش برای طراحی پرنده های جنگی یکبار مصرف با قابلیت اختقا و پرواز در مسافت های طولانی به منظور مقابله با تجهیزات مدرن دشمن هستند. پیشرفت های نظامی روس ها و چینی ها باعث شده که پنتاگون تمرکز خود را بر توسعه جنگ افزارهای قویتر افزایش دهد و به نوعی وارد روند بازسازی سیستم های دفاعی شود.

 از طرفی دیگر بمب افکن ها، جنگنده ها و دیگر هواپیماهای مورد استفاده، هزینه زیادی را به صنایع نظامی هر کشوری تحمیل می کنند. برای مثال استفاده از جنگنده پیشرفته لاکهید مارتین F-35 لایتنینگ II هر سال حدود 89.5 میلیون دلار هزینه به دنبال خواهد داشت. به این مقدار باید 44000 دلار هزینه دیگر به ازای هر ساعت پرواز را نیز اضافه کنیم. بمب افکن سنگین و جدید نورثروپ گرومن B-21 ریدر نیز 640 میلیون دلار با شرایط اقتصادی کنونی دنیا هزینه خواهد داشت.

لاکهید مارتین F-35 لایتنینگ II

نورثروپ گرومن B-21 ریدر

هزینه هایی که بدان اشاره شد منتج به شکل گیری نخستین جرقه ها برای افزایش تولید هواپیماهای بدون سرنشین یکبار مصرف و بدین ترتیب ارائه راه حل قطعی خروج از مارپیچ مخارج شد. نیروی هوایی آمریکا اخیرا مشغول تخصیص بودجه و برنامه ریزی برای ساخت انبوه یک هواپیمای بدون سرنشین رادارگریز به نام Kratos XQ-58 Valkyrie است که 272 کیلوگرم ظرفیت حمل بمب و 2778 کیلومتر برد دارد.

 با توجه به عدم نیاز این محصول نظامی به خلبان(انسان)، سیستم های الکترونیک هوانوردی پیشرفته و در اختیار داشتن دوام کافی برای 12000 ساعت پرواز، پیش بینی می شود که هزینه تمام شده برای پهپادی همچون Valkyrie تنها 3 میلیون دلار باشد. این موضوع نیروی هوایی را قادر می سازد تا بتواند با هزینه یک F-35 اقدام به خریداری 30 فروند Valkyrie کند که خود موفقیتی بزرگ در عرصه نظامی محسوب می شود!

Kratos XQ-58 Valkyrie

همچنین به نظر می رسد که روزی پهپادهای نظامی بتوانند هواپیماهای جنگی سرنشین دار همانند F-35A، F-22 رپتور و یا حتی بمب افکن نورثروپ گرومن B-21 ریدر را اسکورت کنند. با تحقق این هدف ضمن کاهش قابل توجه هزینه های عملیاتی و حفظ جان نیروهای انسانی، خلبانان پرنده های نظامی قادر به استفاده از هر پهپاد برای مقصودی مشخص خواهند بود. به عنوان نمونه هواپیماهای بدون سرنشینی که جنگنده های مدرن را همراهی کنند، توانایی جست و جو و شناسایی پرنده های جنگی سرنشین دار دشمن را نیز خواهند داشت. در ادامه امکان حمله به اهداف غیر خودی با به کار گیری موشک یا بمب های حمل شونده توسط پهپاد در اختیار خلبان جنگنده اصلی قرار می گیرد. آنهایی که برای اسکورت بمب افکن ها طراحی شوند، می توانند شبکه دفاع هوایی نیروهای دشمن را ردیابی و بدین ترتیب سیستم های راداری آنها را مختل کنند. همین فاکتور باعث خواهد شد که بمب افکن حمایت شده شانس بیشتری برای گریختن از شناسایی به دست آوردن. در مجموع یک هواپیمای بدون سرنشین یکبار مصرف با فدا کردن خود، در قالب یک تله خطرناک برای پرنده های دشمن وارد عمل می شود.

اما همانطور که اشاره شد مهم ترین خصوصیت هواپیماهای یکبار مصرف، توانایی خرید تعداد بیشتری از آنها در مقایسه با نمونه های سرنشین دار مانند جنگنده ها و یا بمب افکن های امروزی خواهد بود. این محصولات متمایز می توانند تمامی وظایف مقرر شده برای یک هواپیمای نظامی عادی با هزینه های تولید و نگه داری گزاف را به دوش بکشند، تنها با این تفاوت که دیگر هیچ گاه به خانه باز نخواهند گشت.