حقایقی عجیب از منظومه شمسی که باید بدانید
خورشید و سیاره‌های اطرافش همیشه پر از جذابیت و شگفتی است. مثلاً اینکه رد پای اولین انسانی که به ماه سفر کرده تقریبا هیچ وقت از بین نمی‌رود، یا اینکه این کره ظاهراً درخشان که روزی بخشی از زمین ما بوده است، سردترین نقطه منظومه شمسی را در خود دارد.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایرنا، در این گزارش با جذاب‌ترین نکات منظومه شمسی و بعضی از سیاره‌های آن آشنا می‌شوید.
سکوت مطلق در فضا
علی‌رغم انفجارهای عظیم در فضا و برخورد اجسام غول‌آسا به یکدیگر، فضا در سکوت مطلق است. صدا به‌وسیله ذرات ماده موجود در هوا جابه‌جا می‌شود. اما به دلیل اینکه در فضا هیچ نوع ماده‌ای (مثلاً گاز) وجود ندارد و به‌اصطلاح حالت خلأ در آن وجود دارد، صدا هم جابه‌جا نمی‌شود. درنتیجه نه فضانوردان صدای یکدیگر را می‌شنوند، نه صدای برخورد و انفجار اجسام به گوش کسی می‌رسد. اما ناسا در حال تلاش است تا صدای سیارات را شبیه‌سازی کنند.
گرم‌ترین سیاره منظومه شمسی
شاید فکر کنید عطارد به خاطر اینکه از همه سیاره‌ها به خورشید نزدیک‌تر است از همه آن‌ها گرم‌تر هم باشد، اما عنوان گرم‌ترین سیاره منظومه شمسی به زهره می‌رسد. زهره لایه‌ای ضخیم از کربن دی‌اکسید در جو خود دارد. این لایه آن‌قدر ضخیم است که مانع از دیده شدن این سیاره از زمین می‌شود و اجازه نمی‌دهد که گرمای زهره، به فضا برگرد. درنتیجه زمانی که خورشید به زهره می‌تابد، این لایه ضخیم کربن دی‌اکسید، با ایجاد کردن اثر گلخانه‌ای، سطح زهره را داغ‌تر از حد انتظار می‌کند. به همین دلیل، سیاره زهره چرخه‌ی بی‌پایان از گرما دارد که هیچ‌وقت از بین نمی‌رود و این گرما همیشه درون این سیاره وجود دارد. برای درک بهتر میزان گرمای این سیاره خوب است بدانید که عطارد که نزدیک‌ترین فاصله به خورشید را دارد، روزها دمایی حدود 427 درجه سانتی‌گراد دارد. اما این دما در سیاره زهره به 460 درجه سانتی‌گراد می‌رسد.
امکان زندگی در مریخ
مریخ تنها سیاره منظومه شمسی است که احتمال حیات در آن وجود دارد. ناسا تمرکز ویژه‌ای بر این مسئله دارد و اخیراً هم فسیل‌هایی از موجودات زنده میکروسکوپی در مریخ پیدا کرده است. تحقیقات نشان می‌دهد که حیات میکروسکپی در مریخ وجود داشته، اما به دلایلی از بین رفته است. اما همچنان فرض وجود حیات در قسمت‌های دیگر این سیاره وجود دارد. برای این کار محققان در حال بررسی قدیمی‌ترین شکل حیات بر روی زمین هستند. محققان با برسی فسیل‌های میکروسکپی باستانی در زمین تلاش می‌کنند تا آمادگی و دانش بیشتری برای کشف شواهد حیات در مریخ پیدا و در کاوش سال 2020 بتوانند با آمادگی بیشتری شواهد حیات در مریخ را بررسی کنند.
ردپایی ابدی
کره ماه هیچ جو و اتمسفری ندارد و تمام آب‌های سطح آن یخ زده است. درنتیجه هیچ باد یا آبی جریان ندارد که ردپای فضانوردان را از بین ببرد.
سردترین جای منظومه شمسی
شاید فکر کنید که سردترین نقطه منظومه شمسی سیاره پلوتون است اما بعضی تحقیقات نشان می‌دهد که یکی از حفره‌های ماه می‌تواند سردترین نقطه در منظومه شمسی باشد. دمای این حفره حدود 240- درجه سانتی‌گراد است. این حفره ماه وقت رنگ خورشید را به خود نمی‌بیند و به همین خاطر سردترین یخچالی است که در منظومه شمسی وجود دارد.
یک روز در زهره، یک سال در زمین
سیاره زهره چرخش بسیار آرامی دارد. هرروز در زهره 117 روز زمین طول می‌کشد. سرعت چرخ زهره به دور خودش به حدی آرام است که اگر بر روی سطح زهره باشید 117 روز زمینی طول می‌کشد تا یک روز تمام شود. اما سرعت گردش این سیاره به دور خورشید 225 روز زمین است. درحالی‌که زمین 365 روز طول می‌کشید که به دور خورشید بچرخد.
ماه بخشی از زمین بوده است
بعضی دانشمندان معتقدند که وقتی زمین سیاره‌ای جوان بود، سیاره‌ای بزرگ در اندازه‌های مریخ به آن برخورد کرد و درنتیجه یک قطعه از زمین جدا شد. این قطعه به دلیل وجود جاذبه شروع به گردش به دور زمین کرد و همین گردش مداوم موجب شد تا شکل کروی به خود بگیرد و تبدیل به ماهی که ما امروز می‌شناسیم شود.
آتش‌فشانی 3 برابر قله اورست
بلندترین قله در بین تمام سیاراتی که می‌شناسیم، متعلق به مریخ است. بر روی این قله آتش‌فشانی قرار دارد که بلندی آن 22 کیلومتر و قطر دهانه آن ۸٦ کیلومتر و پهنای پایه آن حدود 550 کیلومتر است. این آتش‌فشان بزرگ‌ترین آتش‌فشان منظومه شمسی است. تعداد آتش‌فشان‌های موجود در مریخ بسیار بیشتر از زمین است.
بزرگ‌ترین دره منظومه شمسی
مریخ علاوه برداشتن بلندترین قله آتش‌فشانی منظومه شمسی، صاحب بزرگ‌ترین دره منظومه شمسی هم هست. این دره حدود 3 هزار کیلومتر طول و 600 کیلومتر عرض دارد و عمق آن حدود 8 کیلومتر است. این در حالی است که بزرگ‌ترین دره زمین در ایالت آریزونا 30 کیلومتر عرض و 800 کیلومتر طول و حدود 2 کیلومتر عمق دارد. فرضیه‌هایی وجود دارد که منشأ شکل‌گیری این دره عظیم را سیلاب‌های بزرگ روی مریخ می‌دانند که میلیون سال قبل چنین دره‌ای را پدید آورده‌اند.
