مسئولیت مدنی درآمد فراموش شده صنعت بیمه در معادن
بیمه و حمایتهای بیمهای یکی از حوزههای کمتر رونق یافته در حوزه فعالیتهای زغالسنگ است و به دلیل میزان ریسک بالای معدنکاری زیرزمینی تعدادی زیادی از شرکتهای بیمه در این زمینه ورود چندانی پیدا نکرده و یا بستههای بیمهای ارائه شده از سوی آنها بسیار پرهزینه است، به همین دلیل بیمه مسئولیت مدنی در اغلب معادن کوچک و متوسط جایگاهی ندارد.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از چابکآنلاین، زغالسنگ از جمله مواد معدنی با ارزشی است که از بقایای درختان و گیاهان به وجود میآید.
این ماده معدنی به عنوان ماده اولیه برای تولید اشکال مختلف انرژی در صنایع کاربرد دارد و نقش بسیار مهمی در توسعه صنعت کشورهای مختلف جهان داشته است.
زغالسنگ پس از نفت، بیشترین سهم را در سبد انرژی جهان دارد، به طوریکه درحالحاضر حدود ۳۰ درصد از مصرف انرژی اولیه جهان از زغال سنگ تامین شده و ۴۰ درصد برق جهان در نیروگاههای زغال سنگ تولید میشود، همچنین این ماده معدنی بزرگترین رشد مصرف را در بین مواد سوختی جهان دارد.
به دلیل اهمیت بالای زغالسنگ در سبد انرژی جهان، کشورهای دارای معادن زغالسنگ حمایت های متنوعی از معدنکاران زغالسنگ می کنند که یکی از این حمایت ها خدمات مختلف بیمه ای است.
گفته می شود که ایران از نظر ذخایر قطعی زغال سنگ در رتبه ۲۶ و بر اساس میزان کلی ذخایر در رتبه 12 جهان قرار دارد، از سوی دیگر اهمیت بهرهگیری از ذخایر زغالسنگ در ایران به خاطر ذخایر نفت و گاز به شدت مغفول مانده است و کارفرمایان و معدنکاران از بسیاری کاستی ها در این زمینه گلهمند هستند.
مدیرعامل شرکت زغالسنگ مهرآذین، از " صنعت معدنکاری به عنوان یکی از سخت ترین مشاغل یاد کرد" و به چابکآنلاین گفت: این موضوع در معادن زیرزمینی زغال سنگ عینیت بیشتری دارد چراکه وجود خطرات ناشی از ریزش و تصاعد گاز در اینگونه معادن انکار ناشدنی است ولی در عین حال حمایت های مورد انتظار جهت تداوم فعالیت مذکور با شرایط و حمایت های موجود همخوانی نداشته و ندارد.
حامد اعرابی با بیان اینکه" بیمه و حمایتهای بیمه یکی از حوزههای کمتر رونق یافته در زمینه فعالیتهای زغالسنگ است"، اظهار کرد: اغلب صنایع درایران تنها به بیمه درمان تامین اجتماعی دسترسی دارند که نه تنها از هیچگونه امتیازی (نسبت به سایر مشاغل کمتر آسیبپذیر) بهره نمی برد، بلکه گاهی با محدودیت های خدمات مراکز درمانی نیز مواجه هستند.
به گفته وی، اغلب کارفرمایان در این حوزه فقط به دلیل تعهد اخلاقی و درک منطقی از شرایط کارگران معدنی و خانوادهی آنها، با پذیرش تمام و یا بخشی از سهم بیمه پذیر، نسبت به عقد قرارداد های تکمیلی درمان اقدام می کنند و بدین صورت بخشی از نگرانی های فعالان صنعت زغال سنگ مرتفع شده است.
مدیرعامل شرکت زغالسنگ مهرآذین افزود: بدیهی است که در قراردادهای مذکور سالیانه هزینه های قابل توجهی به کارفرما تحمیل می کند اما با فقدان تعهدات بیمه خدمات درمانی ظاهراً گریزی از آن نیست.
وی اذعان داشت که " درسالهای اخیر با پررنگتر شدن بیمه های مسئولیت مدنی، این صنعت نیز به دلیل هزینههای گزاف جبران خسارت های ناشی از عملیات معدنکاری رو به سوی بیمه های مسئولیت مدنی آورده است."
اعرابی تصریح کرد: به دلیل میزان ریسک بالای معدنکاری زیرزمینی، یا تعدادی از شرکتهای بیمه در این زمینه ورود پیدا نکرده اند و یا بسته های بیمه ای ارائه شده بسیار پرهزینه هستند و به همین دلیل در اغلب معادن کوچک و متوسط (از حیث تعداد نیروی کار) بیمه مسئولیت مدنی جایگاهی ندارد، در صورتی که با وجود تحمیل هزینههای گزاف، وجود بیمههای مذکور در آسودگی خاطر کارفرما و به تبع آن کارگران معدنکار و در نتیجه رونق تولید بسیار حائز اهمیت است.
وی بیان کرد: در جهت حمایت از فعالیتهای معدنی برخی شرکتهای دولتی همچون صندوق بیمه سرمایه گذاری فعالیت های معدنی نیز فعال شده اند، اما شرکت های مذکور تنها بخشی از فعالیت های معدنی (عمدتا قبل از عملیات بهره برداری و استخراج) را به دلیل ریسک پایین تر پوشش میدهند از سوی دیگر در بیمه های درمانی خدماتی ارائه نمی دهند.
مدیرعامل شرکت زغالسنگ مهرآذین ادامه داد: شرکتهای مذکور بیشتر از طریق ارائه تسهیلات حامی صنعت معدنکاری بودنده اندکه متاسفانه با توجه به شرایط فعلی و کمبود نقدینگی مورد تقاضا، این مهم نیز به صورت کمرنگ و معادل تسهیلات بانکی در جریان است.
اعرابی بیان کرد: با توجه به حضور حدود ۱۷ هزار نفر (به صورت مستقیم) در صنعت زغال سنگ ایران و گردش مالی ۱۸ تا ۲۰ هزار میلیارد ریالی به نظر میرسد عقد قراردادهای مشارکت بین کارفرمایان صنعت زغال سنگ با شرکتهای بیمهای به نحوی که هزینه مربوط به صدور انواع بیمه نامه های مورد نیاز این صنعت، با سود حاصل از افزایش بهرهوری (ناشی از ایجاد بستری مناسب جهت افزایش نرخ تولید و به تبع آن افزایش گردش مالی) تهاترشده و یکی از مهمترین دغدغه های کارفرمایان پایان پذیرد.