سود صنعت داخلی پوشاک چقدر است؟
در حالی صنعت پوشاک و نساجی ایران این روزها از فرصت تحریم به‌خوبی استفاده کرده و در نقطه عطف طلایی قرار دارد، که نیازمند یاری دولت برای تأمین نقدینگی و ماده اولیه است تا ظرفیت‌های خالی این صنعت پُر شود، وگرنه بازار پوشاک دوباره دست قاچاقچیان می‌افتد.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از تسنیم، تحریم، افزایش قیمت ارز و بسته شدن درهای واردات و قاچاق طی یکی دو سال اخیر برای برخی صنایع کشور به‌ویژه صنعت نساجی و پوشاک فرصت بی‌نظیری را برای حمایت از تولید داخل و سرپا شدن این صنعت کهنه و خسته ایجاد کرد، به‌طوری که از بهمن ماه سال گذشته با اعمال مرحله اول برخورد با برندهای محرز پوشاک قاچاق در سطح عرضه، بازار شاهد عزم جدی تولیدکننده داخلی برای تأمین نیاز مشتریان بود؛ به‌نحوی که برندهای مطرح پوشاک داخلی با افزایش تولید باعث شدند تا بازار شب عید 98 شاهد هیچ‌گونه خللی در تأمین پوشاک مردم نباشد.
اما با گذشت زمان امروز واحدهای تولیدی صنعت پوشاک که سهم زیادی از بازار داخلی را کسب کرده‌اند، هنوز تشنه مواد اولیه هستند تا چرخ فعالیت خود را توسعه دهند و حتی به صادرات محصولات هم فکر کنند.
این روزها تولیدکنندگان پوشاک خسته از شرایط کسب‌وکار داخلی معتقدند، صنعت نساجی الآن بهترین فرصت ممکن را برای توسعه و پیشرفت دارد، اما عدم حمایت دولت عاملی شده تا واحدهای تولیدی از تمام ظرفیت خود استفاده نکرده و همچنان بخشی از نیاز بازار در اختیار محصولات وارداتی قرار گیرد.
در این شرایط قاچاقچیان پوشاک هم درصدند تا با کاهش برخوردها مجدداً فعالیت خود را از سر بگیرند. به‌اعتقاد برخی تولیدکنندگان پوشاک طرح‌های ضربتی مقابله با قاچاق مانند بسیاری از طرح‌های دیگر مقطعی است و به‌مرور فراموش خواهد شد.
رضا نقشین یک تولیدکننده روسری با انتقاد از اینکه نباید مواد اولیه واحدهای تولیدی درگیر تعرفه و مسائل گمرکی شود، گفت: امروز مشکل اساسی ما کمبود نقدینگی و نبود مواد اولیه است. وقتی واحد تولیدی نقدینگی کافی در اختیار نداشته باشد به‌طور حتم نمی‌تواند مواد اولیه مورد نیاز خود را آن هم با ارز آزاد تهیه کند.
وی با بیان اینکه حدود 90درصد مواد اولیه مورد نیاز واحدهای تولید روسری از محل واردات تأمین می‌شود، گفت: حجم استفاده از مواد اولیه و قیمت بالای آن باعث شده تا تولید این مواد در داخل کشور توجیه‌پذیر نباشد، البته باید به این موضوع توجه کنیم که مواد اولیه وارداتی در مقایسه با داخلی‌ها کیفیت مناسب‌تری دارند.
*دولت شعار ندهد، ماده اولیه صنعت پوشاک را تأمین کند
افتخاری عضو انجمن پوشاک نیز در همین زمینه با اشاره به اینکه در سال رونق تولید اقدام چشمگیری برای کمک به صنایع مختلف کشور از جمله صنعت پوشاک از سوی مسئولین صورت نگرفته است، اظهار داشت: واحدها به‌شدت با کمبود مواد اولیه روبه‌رو هستند، به‌نحوی که در 40 سال گذشته چالش امروز کمبود مواد اولیه برای صنایع کشور سابقه نداشته است.
وی با اعلام اینکه تولیدکنندگان پوشاک، مواد اولیه از جمله نخ برای چرخه فعالیت اولیه خود ندارند، افزود: اغلب مواد اولیه در گیرودار واسطه‌ها قرار گرفته و تولیدکنندگان مجبور هستند با پرداخت هزینه‌های بسیار بالا مواد اولیه را تهیه و اقدام به تولید محصول کنند.
وی در ادامه با ابراز اینکه پیش از این با وجود اعمال تحریم‌ها بخش خصوصی از طریق میانبرهای خاص خود جابه‌جایی ارز را انجام می‌داد و مواد اولیه مورد نیاز خود را تهیه می‌کرد، اظهار داشت: امروز با محدودیت‌های داخلی، بخش خصوصی حتی نمی‌تواند با ارز آزاد مواد مورد نیاز خود را تهیه کند؛ علاوه بر این دولت فعالیت خود را به تأمین درآمد از طریق فشار مالیاتی و گمرکات منحصر کرده است.
*90درصد دکمه‌های لباس وارداتی است/ لایی پارچه برای دوخت لباس نداریم
وی با تأکید بر این که دولت می‌توانست در شرایط فعلی با حمایت از تولیدکنندگان داخلی بستر لازم را برای توسعه کار آنها به‌کار گیرد، گفت: تحریم خارجی همیشه شرایط مناسبی را برای پیشرفت تولیدکننده داخلی فراهم آورده است، اما در شرایط فعلی تحریم‌های داخلی امکان فعالیت را از تولیدکننده داخلی گرفته است؛ به‌نوعی که همه تصمیم‌ها سیاسی شده و کسی توجهی به رفع مشکلات تولیدکنندگان ندارد.
این عضو هیئت مدیره اتحادیه تولیدکنندگان و فروشندگان پوشاک تهران با بیان اینکه "جالب اینجاست که ما برای تولید محصول با کمبود لایی پارچه مواجه هستیم"، گفت: در گردباف 90درصد مواد اولیه از داخل کشور تأمین می‌شود و در پنبه و نخ به‌میزان 70درصد نیازمند واردات هستیم، علاوه بر این در پارچه‌های تخت نیز به‌دلیل عدم سرمایه‌گذاری در این حوزه به‌میزان 70درصد به واردات وابسته شده‌ایم. جالب اینجاست که ما 90درصد دکمه‌های کشور را از چین وارد می‌کنیم.
به‌اعتقاد تولیدکنندگان پوشاک، امروز طلایی‌ترین شرایط برای توسعه صنعت پوشاک است؛ زیرا بازار تشنه کالاست و با افزایش نرخ ارز واردات کالا به‌صرفه نیست؛ اما نبود مواد اولیه عاملی شده تا سهم تولیدکننده داخلی در بازار افزایش پیدا نکند و نتواند از تمام ظرفیت خود استفاده کند، در این شرایط طبیعی است که قاچاقچیان و واردکنندگان خلأهای بازار را شناسایی کنند و به‌روش‌های خاص محصولات خود را در بازار بفروشند.
