خودکشی در سومین شهر پراسترس دنیا
اگرچه لاگوس کوچکترین ایالت نیجریه است؛ بیشترین جمعیت شهرنشین را دارد که به‌طور تقریبی ۲۲ میلیون نفر هستند. یعنی ۲ برابر جمعیت نیویورک یا لندن. بیش از ۸ میلیون نفر، هر روز در قالب ۵ میلیون وسیله‌نقلیه در یک شبکۀ جاده‌ای بسیار کوچک متشکل از ۹۱۰۰ جاده، تردد می‌کنند. به همین دلیل است که لاگوسی‌ها به‌طور میانگین ۳۰ ساعت در هفته یا ۱۵۶۰ ساعت در سال را در ترافیک سپری می‌کنند؛ این‌درحالیست که رانندگان در لس آنجلس و مسکو به‌ترتیب ۱۲۸ و ۲۱۰ ساعت در کل سال ۲۰۱۸ در ترافیک سپری کردند.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از فرارو، ترافیک لاگوس به‌قدری بغرنج و درهم‌تنیده است که اخیراً سفری از فرودگاه «آجا» به جزیره لاگوس – مسافتی کمتر از ۵۰ کیلومتر – ۸ ساعت طول کشید. این سفر ۲ ساعت بیشتر از سوار هوایی از استانبول به نیجریه بود.
در لاگوس جاده‌ها مسدودند و میلیون‌ها نفر از شلوغی هر روزه این پایتخت تجاری نیجریه و پنجمین اقتصاد آفریقا کلافه می‌شوند. یک نمونه از این افراد ناراضی «یینکا اوگونوبی» است که هر روز مسافت خانه تا سرکار را می‌پیماید. او اخیراً توئیت کرده بود: «خانه را ساعت ۵:۳۰ صبح ترک کردم و ساعت ۹:۱۰ به محل کار رسیدم. این دیگر اسمش کار کردن نیست، اسمش رنج کشیدن است. رئیس عزیزم، می‌توانم از خانه کار کنم؟»
اگرچه بسیاری، به دلایل مختلف از جمله دلایل اقتصادی، جذب شهر لاگوس در نیجریه می‌شوند؛ این سومین شهر پر استرس جهان، عوارض روانی زیادی به جای می‌گذارد.
شهر به‌طرز ناسالمی پرجمعیت است. اگرچه لاگوس کوچکترین ایالت نیجریه است؛ بیشترین جمعیت شهرنشین را دارد که به‌طور تقریبی ۲۲ میلیون نفر هستند. یعنی ۲ برابر جمعیت نیویورک یا لندن. بیش از ۸ میلیون نفر، هر روز در قالب ۵ میلیون وسیله‌نقلیه در یک شبکۀ جاده‌ای بسیار کوچک متشکل از ۹۱۰۰ جاده، تردد می‌کنند. به همین دلیل است که لاگوسی‌ها به‌طور میانگین ۳۰ ساعت در هفته یا ۱۵۶۰ ساعت در سال را در ترافیک سپری می‌کنند؛ این‌درحالیست که رانندگان در لس آنجلس و مسکو به‌ترتیب ۱۲۸ و ۲۱۰ ساعت در کل سال ۲۰۱۸ در ترافیک سپری کردند. لاگوس قرار است تا سال ۲۱۰۰ با جمعیتی در حدود ۸۸.۳ میلیون نفر به بزرگترین شهر جهان تبدیل شود.
خودکشی ناشی از ترافیک
ماندن در ترافیک به همراه آلودگی محیطی و سروصدا لطمات زیادی به جسم و روان لاگوسی‌ها وارد کرده است. .
کارکنان بخش سلامت حتی افزایش میزان خودکشی در شهر را به این عوامل نسبت داده‌اند. برطبق گفته‌های یک روانپزشک به نام اولوفِمی اولوواتایو، شگفت‌آور نیست که لاگوسی‌ها تا این حد تحت تأثیرات منفی ترافیک هستند.
«در شهری مانند لاگوس سخت نیست مشاهدۀ کارگرانی که احساس استرس، خستگی مزمن و ناتوانی روحی و روانی می‌کنند. آن‌ها ساعت ۴ صبح خانه را ترک می‌کنند، یک ترافیک جهنمی را تحمل می‌کنند و سپس مجبورند فشار‌های کاری و ناامنی شغلی را نیز تحمل کنند، بماند که مشکلات خانوادگی و مسئولیت‌هایی نیز دارند؛ بنابراین جای شگفتی نیست که به‌طور کلی تعداد افرادی که از اضطراب و افسردگی شکایت دارند رو به افزایش است.»
این وضعیت بهره‌وری نیروی کار را هم دارد از بین می‌برد.
آگنس مارکیس، تهیه کننده برنامه‌ای تلویزیونی به نام «چرا باید قبل از شاغل شدن در لاگوس بیشتر فکر کنید» این پرسش را مطرح کرد: «چطور یا چقدر می‌توانید بهره‌وری داشته باشید وقتی بیش از ۶ ساعت در روز در ترافیک سپری می‌کنید؛ بعلاوه چیز‌های دیگری که برای یک زندگی معمولی در شهر باید با آن کنار بیایید؟»
درحالیکه وضعیت کار در سراسر جهان در حال متحول شدن است، رؤسای شرکت‌های نیجریه‌ای چندان رغبتی به دورکاری نشان نمی‌دهند. اما یک گزارش در نشریه Harvard Business Review نشان می‌دهد کارمندانی که محل و زمان و چگونگی کار کردن را خودشان را انتخاب کنند، عملکرد بهتری دارند.
ترافیک سنگین بر اقتصاد ملی و ایالتی تأثیرات منفی گذاشته است. جامعه تجار لاگوس هر ماه ۳۰.۵ میلیون دلار از دست می‌دهد. ترافیک در مسیر بزرگترین فرودگاه نیجریه، آپاپا، هر سال ۱۹ میلیارد دلار خسارت بر جای می‌گذارد که رقم آن بسیار بیشتر از بودجه این کشور در سال ۲۰۱۶ است.
