پیامبر چند سال محاصره اقتصادی

آنان، پیمان نامه ای به خط "منصور بن عکرمه" و امضای صاحب نفوذان و ریش سفیدان طایفه ها و قبیله های مهم مکه نوشتند و آن را در داخل خانه خدا  آویختند و سوگند یاد کردند که تا از پای در آوردن پیامبر(ص) و یارانش، به آن پای بند باشند.

مضمون پیمان نامه ظالمانه قریش به شرح ذیل بود:

1- هر گونه معاشرت با مسلمانان و ارتباط با پیامبر(ص) ممنوع است.

2- خرید و فروش کالا و مواد غذایی و هر گونه معاملات اقتصادی با آنان ممنوع است.

3- در تمام رویدادها، باید از مخالفان اسلام و دشمنان رسول خدا(ص) پشتیبانی گردد.

محاصره سه سال طول کشید

به گفته ابن سعد این محاصره در محرم سال هفتم بعثت اتفاق افتاد و هنگامی که ابوطالب خبر محوشدن پیمان نامه را به اطلاع مشرکان رساند در سال دهم بعثت پایان یافت.

زمانی که قریش مسلمانان را تحریم کرد. عموی پیامبر ابو طالب، دستور داد عموم فامیل بنی هاشم از محیط مکه به دره‌ای که در میان کوه‌های مکه قرار داشت و به شعب ابی طالب معروف بود که دارای خانه‌های کوچک و سایبان‌های مختصری بود منتقل شوند. او افرادی را در اطراف شعب گماشت تا از شعب حراست کنند.

پیامبر و یاران و عمویش ابوطالب و همسرش خدیجه ۳ سال در سخت‌ترین شرایط به سر بردند؛ آنان در این مدت از محل دارایی‌های خدیجه گذران کردند. گاهی نیز اقوام نزدیکشان، به رغم پیمان‌نامه و از سر کشش خون و خانواده پنهانی آذوقه به آنجا می‌فرستادند. مقاومت پیامبر و یاران او در آن مدت، عرصه را بر قریش تنگ کرد. بیشتر آنان که دختر، پسر، نواده‌ یا اقوامی نزدیک در شعب داشت، در پی بهانه بودند تا آنان را از شعب خارج کنند.