توافق پاریس هزینه‌ای به ایران تحمیل نمی‌کند/ توقف توسعه با وابستگی به سوخت‌های فسیلی

اقتصادآنلاین-لیلا میبان؛ توافق پاریس که در راستای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای، قرار است در سال 2020 در دنیا به اجرا درآید، در کشور ما نظرات موافق و مخالفی در این رابطه وجود دارد. اقتصادآنلاین در همین راستا، نظر چند تن از کارشناسان حوزه انرژی را درباره این توافق، محدودیت های احتمالی و مزیت های آن پرسیده است که در ادامه یکی از این گفت و گوها را می خوانیم.

دکتر طباطبایی، رئیس انجمن سوخت های زیستی وزارت علوم، معتقد است این توافق هیچ هزینه ای به ایران تحمیل نمی کند، و به نفع تمامی کشورها است که جدای از نوع تعهداتی که به دنبال دارد، به تفاهم نامه های محیط زیستی بپیوندند.

او با اشاره به گستردگی آلودگی ها در کشور که سالانه جان بسیاری را در ایران می گیرد می گوید: در کشور سالانه 30 هزار نفر دچار مرگ زودرس می شوند در نتیجه تعهدناهه ها برای کاستن از اثرات مرگبار آلودگی های محیط زیستی مناسب است. حتی در آمریکا که رئیس جمهور آن از این توافق رسما خارج شده است، ایالت های مختلف این کشور اعلام کرده اند به این توافق ملحق می شوند و از آن حمایت خواهند کرد.

طباطبایی با اشاره به اینکه تفاهم نامه های محیط زیستی کمکی برای کاهش آلاینده های جهانی است می گوید: این تفاهم نامه ها محرکی برای افزایش سطح سلامت، کاهش مصرف سوخت های فسیلی و حرکت به سمت بهره گیری از منابع پاکی چون انرژی های تجدیدپذیر است.

او در ادامه می گوید: ایران باید سعی کند ماورای این تفاهم نامه ها حرکت کند، نه تنها به دلیل تعهدی که این توافق به همراه می آورد، بلکه به خاطر مردم و منابع ملی کشور خودمان.  

طباطبایی، درباره اقتصاد وابسته به نفت ایران که منجر به ایجاد مخالفت هایی درباره پیوستن به این توافق شده می گوید: وابستگی به صنعت نفت و یارانه های انرژی، اوج اشتباهی است که در کشور صورت  می گیرد، ایران بالاترین رتبه در پرداخت یارانه های انرژی فسیلی را دارد، و تنها در سال 2017، پنج میلیارد دلار که معدل 10 درصد تولید ناخالص ملی است، یارانه انرژی پرداخت کرده است. در واقع به مردم پول می دهیم و حامل های انرژی را رایگان در اختیار آنها می گذاریم، از طرفی رشد صنعت کم است چون مصرف سوخت بالاست، مردم را نمی توان در راستای مصرف  بهینه تشویق کرد زیرا هزینه آب و برق پایین است. یکی از مشکلات به تثبیت قیمت حامل های انرژی برمی گردد که در مجلس هفتم به تصویب رسید و همچنان ادامه دارد.

او درباره نظر مخالفان که مدعی هستند اجرای این توافق باعث تعطیلی نیروگاه های کشور، به دلیل وابستگی  به سوخت های فسیلی می شود ابراز می دارد که این ادعاها فرافکنی است و به دلیل ناتوانی در بهبود راندمان نیروگاه های حرارتی است.تنوع بخشی به سبد انرژی  کشور یک ضرورت جدی  و لازم است و باید استفاده از انرژی های تجدیدپذیر را در دستور کار قرار دهد. ایران باید تلاش کند تا جایی که امکان دارد نفت را نسوزاند و از خام فروشی پرهیز کند. ادامه وابستگی ما به سوخت های فسیلی کشور را همیشه در ردیف کشورهای در حال توسعه متوقف می کند.

طباطبایی درباره مصرف سوخت اتومبیل های کشور که همه ساله در حال افزایش نیز هست می گوید، در ایران هر ماشین متوسط بین 7 تا 10 لیتر بنزین در هر 100 کیلومتر مصرف می کند، در حالی که میانگین مصرف سوخت در دنیا 3.5 لیتر است. ایران اگر با همین رشد نرخ مصرف پیش رود، در ده سال آینده اصلا صادراتی وجود نخواهد داشت تا بتوان به درامدهای حاصل از نفت دست یافت.

از طرفی زیرساخت های حمل و نقل عمومی نیز توسعه نیافته است که این عامل نیز منجر به مصرف سوخت بیشتر ماشین های تک سرنشین می شود، در نتیجه پذیرش این تعهدنامه ها و برنامه ریزی کارامد و صحیح در راستای اجرای آن می تواند حرکت در مسیر توسعه بهره وری را برای کشور سریع تر کند.