از جوانان کره شمالی چه می‌دانیم؟ +تصاویر
با روی کار آمدن کیم جونگ اون ایدآل های ظاهری جوانان کره شمالی از بیخ و بن عوض شده ولی آیا برای افراد نسل جوان این علایم چه اهمیتی دارد؟
به گزارش اقتصادآنلاین، مینی لباس با گیتار برقی، نمایش کمدی و کارتون های 3D، میکی موس ها و، البته، عشق محرمانه به فیلم و نمایش های تلویزیونی و ترانه های کره جنوبی کلیه این نشانه های یک فرهنگ عامه ای جدید که با روی کار آمدن کیم جونگ اون ظاهر شده، نمی تواند موجب توجه افرادی نشود که حوادث در کره شمالی را دنبال می‌کنند.
استاد موسسه مرکزی مطالعات کره ای کیم هیوک دیدگاه خود را از روند اصلی فرهنگی کره شمالی در مصاحبه با Sputnik در میان گذاشت. او متولد کره شمالی و در اواسط دهه 90 میلادی به جنوب فرار کرد. قبل از اینکه دانشمند شود، او فرصت داشت که به عنوان یک فروشنده مواد غذایی، مکانیک خودرو و کارشناسی ارشد کامپیوتر کار کند. به عقیده او، تفاوت فرهنگی شمال و جنوب، یکی از سخت ترین لحظات زندگی او در سئول بود. با این حال، تغییرات اخیر در فرهنگ خانواده کره شمالی انسان را امیدوار می‌سازد که این تفاوت ها به تدریج کاهش یابد.
عشق
به گزارش اسپوتینک، در اوایل و اواسط سال 2000، برخورد به روابط دوست داشتن در کره شمالی بسیار محافظه کارانه بود. حتی دست ها گرفتن شرم آور محسوب می‌شد. اما در کره شمالی امروز، مفهوم عشق آزاد شروع به تسلط کرده و لمس صمیمی کاملا طبیعی به نظر می رسد. شما در شهرها به راحتی می توانید ببینید که عاشقان چگونه گردش می‌کنند و دست ها را نگه می دارند. و این رفتار برای جوانان عادی می شود.
به تازگی، فرهنگ برگزاری مراسم عروسی برقرار شده است. قبلا، عروسی ها بیشتر در خانه ترتیب داده می‌شدند، غذا را برای مدت طولانی پخته می کردند، به میز می آوردند و در خانواده داماد و عروس جشن می گرفتند. در حال حاضر پخت و پز ساده شده است، عروسی یک بار در خانه یکی از تازه ازدواج کرده ها برگزار می شود، و کیک به عنصر اصلی و حتمی این جشن تبدیل شده است.
مسکن
در دوره اخیر،بازار املاک و مستغلات در کره شمالی رونق گرفته است، به همین دلیل قیمت مسکن افزایش یافته است و برای خانواده های نادار برای خرید یک خانه یا آپارتمان سخت است. اما خانواده های ثروتمند به فرزندان خود یک خانه یا منزل جداگانه برای عروسی هدیه می‌دهند و این به معنی خروج تدریجی از فرهنگ یک خانواده بزرگ است، جایی که آنها نه تنها با والدین خود، بلکه با پدربزرگ و مادربزرگشان نیز زندگی می کردند. قبلا، زندگی با والدین برای اکثریت رایج بود، اما اکنون بیشتر و بیشتر جوانان می توانند در یک مسکن جداگانه راحت پس از ازدواج زندگی کنند.
رونق آموزش خارج از کلاس در پایان دوره حاکمیت کیم جونگ ایل شروع شد، اما اخیرا این پدیده واقعا گسترده شده است. اکنون خانواده ها ترجیح می دهند یک یا دو کودک را به دنیا آورند، اما می‌خواهند آنها را خوب پرورش دهند. توجه زیادی به آموزش خصوصی مبذول می شود. پدر و مادر ثروتمند فرزندان خود را از سنین مختلف به گرایش های گوناگون می فرستند، همین رسم در میان مردم عادی بسیار رایج است. مطالعه زبان انگلیسی و چینی از تقاضای خاص برخوردار است، زیرا دانستن این زبان‌ها می تواند به شما کمک کند که در یک شرکت خارجی با حقوق ارزی بکار گماشته شوید و یا به ارسال به خارج از کشور کمک کند. در سال 2017، هزبنه یک کلاس فراگیری انگلیسی 200-300 یوان، چینی — 150 یوان، پیانو- 200 یوان، ریاضی — 100 یوان بود. یک دلار معدل 6.69 یوان است. اما در روستاها، قیمت ها سه برابر کمتر از شهرها است.
شایع ترین رسم برگزاری جشن و تعطیلات، جمع شدن اعضای سالمند خانواده در خانه بود. اما اخیرا، تنها والدین از سالمندان بازدید می کنند و اما بخش قابل توجهی از جوانان با همسالانشان وقت می گذرانند. علاوه بر این، اگر قبلا معمولاً در روزهای جشن به معلم کلاس الکل و سیگار می آوردند، حالا پول می آورند. به طور متوسط معلم کلاس ماهانه حدود 50 یوان می گیرد که بیشتر از 60 هزار وُن کره شمالی است. با این پول شما می توانید حدود 20 کیلو برنج بخرید.
در روستاها و شهرستان ها، فرهنگ سرگرمی بسیار عقب مانده است، اما در شهرها، آن را توسعه می دهند. تعداد هر چه بیشتر پارک های تفریحی، باغ وحش ها، سالن ها ماشین های اسلات، باشگاه های بازی های رایانه ای (هرچند که به طور رسمی این "فروشگاه های فناوری اطلاعات و ارتباطات" است)، اتاق های بیلیارد، اتاق های بازی تنیس روی میز، کارائوکه و حتی سینما های سه بعدی ظاهر می شود.
همه اینها فرهنگ جوانان را به طور جدی تغییر داده است. همکلاسی هایی که اسکیت روی غلتک می زنند مشترک هستند. چند سال پیش تلاش هایی برای تقویت کنترل سرگرمی شروع شد، اما بعد از آن دوباره یک فعالیت محدود و سپس فعال آغاز شد. و مهمتر از همه، اکثر مکان های سرگرمی توسط پول خصوصی افراد ایجاد شده است.
محبوبیت لوازم آرایشی محلی اخیرا به طور جدی کاهش یافته است و مردم عادی به طور فزاینده ای از لوازم چینی استفاده می کنند. لوازم آرایشی ساخت کره جنوبی در مغازه قابل دسترس نیست، بنابراین معمولا آنرا از واسطه ها خریداری می کنند. اما تقاضای آن بسیار بالا است. بویژه تقاضای کرم های پایه.
