سرمربی تیم ملی را چه کسی انتخاب می‌کند؟
تیم ملی فوتبال ایران سی‌و‌پنجمین روز بدون سرمربیگری را سپری می‌کند؛ ایران بعد از جام ملت‌های آسیا و هم‌زمان با اتمام قرارداد شش‌ماهه کی‌روش، با این سرمربی پرتغالی خداحافظی کرد تا وارد مرحله جدیدی از حیات خود شود؛ اگرچه از همان روزهای بعد از رفتن کی‌روش و به‌طور دقیق‌تر از ساعت‌های بعد از شکست مقابل ژاپن، گمانه‌زنی‌ها برای انتخاب سرمربی بعدی ایران شروع شده، ولی تا به امروز همه چیز در حد شایعه باقی مانده است.
به گزارش اقتصادآنلاین، شرق نوشت؛ در این میان، فدراسیون فوتبال تنها کاری که از دستش برآمده، این است که مذاکره با گزینه‌های مطرح‌شده را تکذیب کند و خبر بدهد سرمربی تیم ملی ایران قبل از سال جدید انتخاب می‌شود. با‌این‌حال سؤالی که به‌طور دقیق‌تر باید پرسیده شود، این است که آیا سرمربی بعدی تیم ملی را فدراسیون فوتبال انتخاب می‌کند؟
روزشماری وزارت برای خروج کی‌روش
برای رسیدن به پاسخ این پرسش، بهتر است برخی از اتفاقات اخیر دوباره مرور شوند. مُهر اتمام قرارداد کی‌روش با فدراسیون فوتبال ایران هنوز خشک نشده بود که مدیر روابط‌عمومی وزارت ورزش در توییتر خبر داد «باشکوه‌تر طلوع می‌کنیم». اینکه مازیار ناظمی، مدیر روابط‌عمومی وزارت ورزش، خودش را با چه کسی یا چه نهادی جمع بست و با فعل جمع از طلوع‌کردن خبر داد، مسئله‌ای است که هنوز مشخص نیست، ولی مورد مشخص این است که وزارت ورزش بی‌صبرانه منتظر این بود که کارلوس کی‌روش قراردادش با ایران تمام شود و برود؛ البته وزارتی‌ها برای این «بی‌قراری» دلایل خودشان را داشتند؛ فارغ از هزینه‌ای که قرارداد کی‌روش روی دست فدراسیون گذاشته بود، رفتارهای بعضا نسنجیده این سرمربی پرتغالی هم مزید بر علت شده بود تا خبر دهند عمر فوتبالی او در ایران به سر رسیده است.
این‌طور شد که از وزارت یکباره خبر رسید گزینه‌های گردن‌کلفتی مثل زیدان و مورینیو در صف مذاکره با تیم ملی ایران هستند؛ گزینه‌هایی که بیشتر شبیه به «جوک» بود تا واقعیت. درست است که مطرح‌شدن این گزینه‌ها بیشتر با واکنش‌های طنز‌آمیزی روبه‌رو شد، ولی می‌شد از همان ابتدا نیز حدس زد که پشت پرده چیست. ماجرا از این قرار است که وزارت ورزش می‌خواست خیلی شفاف پیام دهد «کُت تن کیست». اگرچه با واکنش‌هایی که بعدها نسبت به رفتار غیرحرفه‌ای مدیر روابط‌عمومی وزارت ورزش صورت گرفت، این نهاد کمتر به صورت علنی درباره سرمربی بعدی تیم ملی نظر داد، ولی از دور تحرکات فدراسیون را زیر نظر گرفت تا سئول‌نشین‌ها چندان بی‌گدار به آب نزنند.
تاج فقط یک واسطه است؟
هم‌زمان با بیش‌فعال‌شدن وزارتی‌ها در بحث انتخاب سرمربی تیم ملی، فدراسیون فوتبال و در رأس آن مهدی تاج، با درپیش‌گرفتن همان حربه نخ‌نما؛ یعنی روزه سکوت گرفتن، ترجیح داد زیاد سروصدایی به‌پا نشود تا برای حفظ ظاهر هم که شده، نشان دهد خودش تصمیم‌گیرنده است. در این میان، البته به واسطه حضور عده‌ای دلال یا شاید ایجنت، به چندین مربی بدون تیم هم پیامی فرستاده شد تا در صورت علاقه به هدایت تیم ملی ایران، برنامه‌هایشان را اعلام کنند. موضوعی که یکی، دو نفر از آنها به‌ویژه در پرونده وینچنزو مونتلا، رسانه‌ای شد، ولی همان‌طور که انتظار می‌رفت، مهدی تاج، رئیس فدراسیون فوتبال، آن را تکذیب کرد تا دوباره همه چیز به خانه اول برگردد. هرچند از بعضی از رسانه‌ها خبر رسید که تاج با مشاوره با عده‌ای از قدیمی‌های فوتبال، در تلاش برای انتخاب سرمربی بعدی تیم ملی است، ولی بعید به نظر می‌رسد او بدون اجازه وزارت ورزش با مربی‌ای وارد مذاکره شود. داستانی که در این میان حداقل از روی ظاهر روابط هم که شده، مشخص است، این است که مهدی تاج فقط یک واسطه از وزارت ورزش در امر انتخاب سرمربی است.
چرا تاج نمی‌تواند حرف نهایی را بزند؟
از زمانی که مهدی تاج زمام امور را در فدراسیون به دست گرفته، حاشیه یک لحظه هم او را رها نکرده است؛ از حواشی بسیار کوچک گرفته تا حواشی بزرگ. هرچند بیشترین و مهم‌ترین موضوعی که باعث شد تاج اعتبارش را نزد وزارت ورزش از دست بدهد، کارلوس کی‌روش بود. کی‌روش در چندین مورد به شخص وزیر ورزش تاخت و او را به حمایت‌نکردن از تیم ملی ایران متهم کرد؛ اما فدراسیون با وجود تلاش‌های نصفه‌و‌نیمه‌ای که داشت، هرگز نتوانست ترمز سرمربی وقت را دراین‌باره بکشد. وضعیت برای مهدی تاج زمانی بدتر شد که مشخص شد او صحبت‌های وزیر ورزش را که ظاهرا صحبت‌هایی خصوصی بوده، به گوش کی‌روش می‌رسانده و در این موضوع ناخواسته به متشنج‌شدن بیشتر اوضاع دامن زده است. موفق‌نشدن تاج در مدیریت مناسب کارلوس کی‌روش و البته بحث بستن قرارداد بحث‌برانگیز با او، یکی از اصلی‌ترین دلایلی است که وزارت ورزش نمی‌خواهد تمام و کمال اختیار انتخاب سرمربی را به مهدی تاج بسپارد.
این تمام داستان نیست؛ مهدی تاج این‌روزها درگیر موضوع قانون بازنشستگی نیز هست و «باید» روز 19 اسفند در مجمع فدراسیون فوتبال گریزی هم به این موضوع بزند. تعدادی از اعضای هیئت‌رئیسه او مشمول قانون بازنشستگی هستند و به‌شدت تحت فشار قرار گرفته تا عذر آنها را بخواهد. البته عده‌ای از نمایندگان مجلس با وجود وضع ماده قانونی برای بقای تاج در فدراسیون فوتبال می‌گویند حضور خود رئیس هم غیرقانونی است و او باید ترک پست کند. حالا به فرض محال که مهدی تاج بدون مشکل به مأموریتش در فدراسیون ادامه دهد، این ادامه کار بازهم کمتر از دو سال دیگر به پایان می‌رسد. تاج فعلا می‌تواند دو سال از معافیت قانون استفاده کند و بعد دوباره مشمول قانون بازنشستگی می‌شود و دیگر نمی‌تواند برای ریاست فدراسیون فوتبال ثبت‌نام کند. اگرچه او می‌تواند بر این موضوع اصرار بورزد که نهادش غیردولتی است و نباید دولت در امور آن دخالت کند، ولی می‌تواند داستان کفاشیان را برای خودش تکرار کند تا متوجه شود اگر «نخواهند» او برای ریاست فدراسیون فوتبال کاندیدا شود، نمی‌تواند اصرار زیادی داشته باشد.
حالا با درنظرگرفتن این موضوع و مبحث اصلی انتخاب سرمربی تیم ملی ایران، دوباره باید به مبحث «کت تن چه کسی است؟» برگشت. فدراسیون فوتبال قرار است با سرمربی جدید قراردادی بیش از سه سال و تا پایان جام جهانی ببندد، در نتیجه این به آن معنی است که حتی در صورت یافتن یک مربی، بخشی از قرارداد او به بعد از دوره حضور مهدی تاج در فدراسیون فوتبال برمی‌گردد. به همین خاطر هم که شده، وزارت علاقه‌ای ندارد کارها را دست مهدی تاج بسپارد تا خودش به‌تنهایی در انتخاب سرمربی تیم ملی نقش داشته باشد. نهایت کاری که تاج می‌تواند انجام بدهد، انتخاب سرمربی و معرفی به وزارت ورزش است تا در نهایت با چراغ سبز وزارت ورزش و قرارداد تأییدشده از سوی آنها، سرمربی بعدی تیم ملی ایران را انتخاب کند.
