مدیریت یکپارچه شهری ساختگی است/ حناچی مدل خود را برای انتخاب شهر مشخص کند

اقتصادآنلاین - فائزه مومنی؛ حسین ایمانی جاجرمی در پاسخ به این سوال که شهردار جدید تهران با چه مشکلاتی روبرو خواهد بود و باید چه اقدامی انجام دهد به خبرنگار اقتصادآنلاین گفت: بزرگترین مشکل حناچی خود اوست؛ از این جهت که باید کلیشه‌هایی که راجع به موقعیت شهردار و نقشش وجود دارد را دور بریزد. افرادی که در این پست قرار گرفته‌اند بیشتر اهداف نمایشی را دنبال کرده و به عنوان یک سکوی پرش به آن نگاه می‌کنند.

وی ادامه داد: حناچی باید مدل خودش را برای شهرداری تهران داشته باشد. هر سه شهردار گذشته، روشی را برای اداره شهر در پیش گرفتند؛ کرباسچی شهرداری را از نقش سنتی خود خارج و به حیطه‌های دیگری ورود کرد؛ مثل تاسیس روزنامه. احمدی‌نژاد پوپولیست بود و قالیباف تکنوکراتی مبتنی بر شهرفروشی را در پیش گرفت. شهردار جدید تهران باید مشخص کند چه مدلی دارد اگر نه خطر اینکه دنباله‌روی یکی از این سه روش گذشته باشد، وجود دارد. با در نظر گرفتن این موضوع که مقبولیت مدل قالیبافی به دلیل طولانی‌ بودن و انجام اقدامات چشمگیر، بیشتر است.

ایمانی اضافه کرد: خوشبینانه می‌گویم که حناچی می‌تواند مدل خودش را داشته باشد زیرا تاریخ شهر را می‌داند و برای هویت اجتماعی ارزش قائل است. در عین حال ارتباط خوبی با دانشگاهیان و صاحب‌نظران حوزه شهری دارد.

این استاد دانشگاه در پاسخ به این سوال که حناچی باید در مدل خود به چه چیزهایی توجه کند، گفت: اولین اقدام تفکیک امر ملی از محلی است؛ یعنی با دولت توافق کند که شهرداری چه وظایفی دارد و دولت چه وظایفی. برای مثال اگر دولت به حمل و نقل ریلی کمک نکند، نمی‌شود آن را توسعه داد. مسئله دوم تهران و حومه آن است. در حال حاضر یک انبوهه شهری شکل گرفته که در ادراک سیاستگذاران و مدیران ما نیست.

وی ادامه داد: باید رابطه تهران با پیرامون‌اش مشخص شود. نمی‌شود مردم را در سرگردانی نگه داشت. روزانه 4،5میلیون نفر به تهران رفت و آمد می‌کنند، چرا نباید یک نظام حمل و نقلی کارآمد برای آن‌ها وجود داشته باشد؟ مسئله سوم، تورم نیروی انسانی است. شهرداری باید بین 20تا 25هزار نیرو داشته باشد اما الان نزدیک به 70هزار نیرو دارد. نمی‌‌شود آن‌ها را اخراج کرد اما می‌تواند بهره‌ورانه از آن‌ها استفاده مطلوب کند.

این استاد دانشگاه با اشاره به راه‌های درآمدی شهرداری تهران به عنوان چالش شهرداری تهران گفت:   معتقدم باید با دولت رایزنی شود تا به شهرداری‌ها اجازه دهد که مالیات محلی بگیرند. 25درصد تولید ناخالص ملی در تهران انجام می‌شود بنابراین جا دارد شهرداری از فعالیت‌های درآمدزا و مزاحم هم مالیات بگیرد هم عوارض، چون عوارض برای فعالیت‌های مزاحم است اما شهرداری باید اجازه داشته باشد مالیات هم بگیرد. یا مالیات را دولت بگیرد و سهم شهرداری را پرداخت کند یا شهرداری بگیرد سهم دولت را پرداخت کند. هم دولت و هم فعالیت‌های درآمدزا باید سهمشان را اداره پایتخت پرداخت کنند، شهرداری دیگر نمی‌تواند شهر فروشی کند،چیزی هم نمانده که بفروشد.

ایمانی معتقد است که باید برای شهرداری،هویت حکومتی قائل باشیم به این نحو که دولت سیاستگذاری در سطح ملی انجام دهد و اجرایی کردن آن سیاست‌ها را در سطح محلی به شهرداری واگذار کند.  مدیریت یکپارچه شهری من درآوردی است. در دنیا حکومت محلی وجود دارد و همه مسائل یک شهر مربوط به شهرداری است.  در قانون شهرداری‌ها هم البته این موضوع هست اما بحث را  به بروکراسی اداری تقلیل می‌دهند در حالی که این یک مسئله سیاسی_اقتصادی و اجتماعی است.

این استاد دانشگاه در پایان گفت: حکوکت محلی می‌تواند هم نقطه قوت باشد و هم نقطه ضعف، در حال حاضر اجرایی نکردن آن برای ما نقطه ضعف است. دولت نمی‌تواند رضایت مردم را جلب کند زیرا کار دولت نیست که در امور محلی دخالت کند.اگر امور محلی به سازمان مربوطه‌اش واگذار شود خواه ناخواه هم مردم مشارکت می‌کنند و هم منابع مالی تامین می‌شود.