لجبازی فرزندان خود را جدی بگیرید
نشانههای بالینی کودکان بیقرار، زود رنجی، وجود ترسهای مختلف، نداشتن ثبات عاطفی، میل به صدمه زدن به دیگران، خرابکاری، حواس پرتی، لجبازی و برانگیختگی است که مشکلاتی را در تعامل با والدین و همسالان ایجاد میکند.
به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از تبیان، یک روانشناس کودک با اشاره به اینکه میزان شیوع اختلالهای رفتاری بیقراری بین 9 تا 14 درصد کودکان است، افزود: نشانههای بالینی کودکان بیقرار زود رنجی، وجود ترسهای مختلف، نداشتن ثبات عاطفی، میل به صدمه زدن به دیگران، خرابکاری، حواس پرتی، لجبازی و برانگیختگی است.
دکتر سعید رحیمی پردنجانی درباره اختلال رفتار بی قراری کودکان ظهار کرد: اختلال رفتار بیقراری جزو دسته اختلالهای رفتاری – هیجانی شایع در کودکان محسوب میشود که اغلب با اختلال بیشفعالی توسط والدین اشتباه گرفته میشود. بیقراری کودکان با نشانههای بدنی همراه بوده و میتواند ناشی از عواملی چون مشکلات فرزند پروری، دلبستگی والدین، بازداری یا عوامل تشخیصی دیگر باشد.
این روانشناس کودک با بیان اینکه برخی از متخصصان اختلال رفتار بیقراری کودکان را جزو اختلالات بیش حرکتی تلقی میکنند، عنوان کرد: نشانههای بالینی کودکان بیقرار، زود رنجی، وجود ترسهای مختلف، نداشتن ثبات عاطفی، میل به صدمه زدن به دیگران، خرابکاری، حواس پرتی، لجبازی و برانگیختگی است که مشکلاتی را در تعامل با والدین و همسالان ایجاد میکند.
رحیمی پردنجانی خاطرنشان کرد: میزان شیوع اختلالهای رفتاری بیقراری بین ۹ تا ۱۴ درصد کودکان در سن ۳ تا ۶ سالگی مشاهده میشود که مشکلات عاطفی و اجتماعی را تجربه کرده و بر عملکرد تحصیلی آنها تاثیر منفی میگذارد.
وی بیان کرد: از راههای درمان کودکان بیقرار استفاده از روشهای روان شناختی، بازی درمانی و آموزش سبکهای فرزندپروری به والدین این گروه از کودکان بی قرار است و برنامه آموزش والدین برای کاهش مشکلات رفتاری کودکان استفاده از درمان مبتنی بر آموزش والدین، میزان تعامل و فرمانبرداری کودکان را افزایش میدهد.
این روانشناس ادامه داد: برنامههای خاص کودکان میتواند شرایط بهداشت روانی را در مدرسه بهبود بخشد و شناسائی به موقع و مداخله زودهنگام نیز شدت نشانههای اختلال رفتاری کودکان را کاهش داده و از پایدار شدن آنها پیشگیری کند و این نوع مداخله باعث بهبود عملکرد کودک در بستر خانواده و تعامل با والدین میشود و بازی درمانی تعامل والد – فرزند، تنیدگیوالدین و نشانههای بالینی این کودکان را کاهش دهد.