تفاوت نماینده رسمی با توزیع‌ کننده خودروهای خارجی چیست؟

با دستیابی به برجام، خودروهای جدیدی از خودروسازان آسیایی و اروپایی راه خیابان های ایران را در پیش گرفتند.

به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از ایسنا، در این میان وزارت صنعت، معدن و تجارت شرکت های واردکننده را ملزم به آن کرد تا به طور مستقیم با شرکت های مادر طرف حساب شوند و به عنوان نماینده رسمی فروش و خدمات پس از فروش خودروساز خارجی در ایران شناخته شوند و در حالی شرکت ها ملزم به رعایت این موضوع شدند که واردات باید توسط نماینده رسمی که خدمات پس از فروش شرکت مادر را ارائه می دهد، انجام شود.

در گذشته برخی از شرکت های واردکننده مجوزها و قراردادهای همکاری را از شرکت های واسطه که در کشورهای حاشیه خلیج فارس فعالیت داشتند، دریافت کرده بودند.

اما نکته قابل توجه آن است که با وجود آنکه در متن اکثر گواهی های صادر شده از سوی وزارت صنعت، معدن و تجارت، کلمه "نمایندگی رسمی" قید شده است اما برخی از گواهی های صادر شده این کلمه را ندارند و تنها در گواهی این شرکت ها از عبارت "توزیع کننده" استفاده شده است.

این موضوع این سوال را در ذهن ایجاد می کند که چه شرکتی وظیفه ارائه خدمات پس از فروش محصولات وارداتی را دارد و آیا خدمات ارائه شده از سوی شرکت داخلی به تائید شرکت مادر رسیده است و آیا شرکت هایی که در گواهی آن ها از کلمه توزیع کننده استفاده شده فعالیت های محدودتری نسبت به شرکت های واردکننده که در گواهی فعالیت آن ها از کلمه نماینده رسمی استفاده شده است، دارند؟

در این رابطه امیرحسین قناتی -مدیرکل دفتر صنایع خودرو و نیرومحرکه وزارت صنعت، معدن و تجارت- گفت: شرط اصلی تائید فعالیت شرکت های واردکننده خودرو از سوی وزارت صنعت، معدن و تجارت، ارائه خدمات پس از فروش با نظارت شرکت مادر است.

او تاکید کرد: اگر در گواهی های تائید فعالیت شرکت های واردکننده تنها کلمه "توزیع کننده" قید شده است به آن معنا نیست که خدمات پس از فروش و گارانتی از سوی شرکت واردکننده ارائه نمی شود چون این موضوع جزء الزامات واردات است.

اما با این تفاسیر همچنان جای سوال دارد که چرا برای گواهی برخی از شرکت های واردکننده خودرو از کلمه "توزیع کننده" استفاده شده و اگر خدمات پس از فروش با استانداردهای شرکت مادر و با نظارت شرکت اصلی در ایران ارائه می شود، چرا چنین گواهی صادر می شود.