داماد خانواده ، یا پسر جدید؟

به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از تبیان، داماد خانواده باید در کمترین زمان انقدر  به صمیمیت برسد که مانند پسر آن خانواده باشد.خیلی از عوامل در ایجاد صمیمیت موثر می باشند. الفاظ هر چند صمیمانه تر باشد، محیط را دوستانه تر و ارتباط ها را عمیق تر می کند، اگر در ذهن ما داماد برای ما غریبه تلقی شود، او نیز بعد از مدتی ما را در مقام والدین عروس غریبه تلقی می کند، زیرا رفتار انسان ها با غریبه ها مانند رفتار آن ها با نزدیکان و دوستان و خویشاوندان نیست و انسان ها به خوبی حس می کنند که رفتاری که با آن ها می شود، رفتار دوستانه و مبتنی بر خویشاوندی است و یا رفتاری است که با غریبه ها انجام می شود و معمولاً رفتارهای متقابل آنان نیز انعکاسی از رفتارهای طرف مقابل است.

این جهان کوه است و فعل ما ندا سوی ما آید نداها را صدا

پس باید داماد را از خویشاوندان دانست او اگر چه خویشاوند سببی است، به هر حال خویشاوند است و نباید او را در زمره بیگانگان شمرد؛ چرا که حتی برخی بیگانه های خوب را در زمره خویشاوندان بر شمرده و گفته اند:

بیگانه به من وفا کند خویش من است              گرگی که به من شیر دهد میش من است

پس اگر برخی بیگانه را خویشاوند تلقی می کنند، سزاوار نیست که ما داماد خود را که خویشاوند ماست. بیگانه تلقی کنیم.

حال اگر به داماد خود بگوییم تو مانند پسر من هستی، این جمله بر مهر و صمیمیت او نسبت به ما و دخترمان می افزاید و خوب است که همسران جوان چنین مطلبی را به والدین خود منتقل نمایند تا این اتفاق مبارک بیفتد. به علاوه با وی رفتاری صمیمانه داشته باشند، همان گونه که با پسر خود برخورد می نمایند. این گونه گفتارها و رفتارها، در داماد این احساس را به وجود می آورد که من هم مانند پسر آن ها باید با آن ها گرم و صمیمانه سخن بگویم و با آن ها رفتاری مانند پسرشان داشته باشم که حاکی از ملاطفت و صمیمیت است. پس رفتارهای پسرانه داماد، رفتارهای والدینی را در پدر و مادر عروس پدید می آورد و بدین ترتیب دو طرف نسبت به هم بیشتر علاقه مند می شوند و برای حل مشکل یکدیگر گام بر می دارند و به خوبی با هم احساس همدردی و همدلی می کنند و ثمره آن پایداری زندگی مشترک همسران جوان است.

وجود نگرش های منفی نسبت به مادر زن

همان گونه که برخی از القائات در مورد مادر شوهر باعث شده است که دامادها از نگاه منفی همسر خود به مادرشان آزرده خاطر شوند، این امر در مورد مادر زن نیز صادق است؛ یعنی در جامعه ما نیز القائاتی منفی در مورد مادر زن وجود دارد و این امر گاه در مواردی آنقدر شدید می شود که گویی این دو، خدای ناکرده دشمن یکدیگر می باشند. مثلاً  شما در مواردی شاهد آن بوده اید که دامادی از مادرزن خود بد می گوید و گاه مادرزن نیز چنین کاری را انجام می دهد و پشت سر داماد خود بدگویی می کند و حاصل آن چیزی جز نگرانی عروس جوان نیست. وقتی مادر زن بدگویی می کند، عروس جوان نگران می شود و می داند که تیرگی در روابط میان مادر و همسر او پدیدار شده است و وقتی که داماد که شوهر اوست به مادر زن توهین می کند، باز هم او نگران می شود که رابطه همسرش با مادر وی بد شده است، پس آنگاه که هر دو بدگویی می کنند، نگرانی عروس جوان تشدید می شود.

در بررسی هایی که در برخورد با مراجعان خود داشته ام. به این نتیجه رسیده ام که معمولاً وقتی که پس  از دوران نامزدی و عقد و یا بعد از ازدواج از ناحیه داماد بدرفتاری صورت می گیرد و عروس جوان در معرض تهدید و تنبیه و ضرب و شتم قرار می گیرد و روحیه اش خراب می شود و یا در زندگانی با شوهر به او خوش نمی گذرد و با حالتی کسل و نگران به منزل پدر و مادر خود می رود، آن ها از او علت را جویا می شوند و معمولاً در اوایل زندگانی عروس جوان که دختر خانواده است، سکوت می کند و می گوید: چیزی نیست. ولی والدین او به دلیل داشتن تجربه های طولانی در می یابند که علت آن بدرفتاری داماد خانواده است، لذا پدر عروس که معمولاً متحمل تر است، سعی می کند با تعریض و کنایه از حقوق دختر خود دفاع کند، اما مادر عروس که از جنبه های عاطفی قوی تری برخوردار است، معمولاً واکنش های عاطفی نشان می دهد و گاه به تصریح روی می آورد و داماد را نسبت به رفتارهایی که انجام داده است، سرزنش می کند و بر او خرده می گیرد و از همین جاست که روابط میان آن دو تیره و تار می گردد و با اینکه گاه به هنگام خواستگاری و یا خرید بازار و یا مراسم عقد و ازدواج، مادر زن ممکن است به دلیل علاقه ای که به دختر خود دارد، به داماد توصیه هایی  بکند که خوشایند وی نباشد و یا ممکن است که گاه دخالت هایی را از سر دلسوزی انجام دهد که داماد در برابر آن ها واکنش نشان بدهد و به مادر زن بدبین شود. باید برای جلوگیری از این احساس بدبینی، نخست به داماد توصیه شود که با همسر خود به نیکی رفتار کند، تا همسرش شکایتی به پیش مادر خود نبرد و مادر زن هم واکنش ناخوشایندی نشان ندهد و دیگر آنکه مادر زن نیز تلاش کند که گه گاه با حالتی صبورانه و ملایم و به طور غیرمستقیم به داماد خویش تذکراتی بدهد و در زندگی همسران جوان مداخله نکند، هر چند که این مداخله از سر دلسوزی باشد. اما راهنمایی خوب و مناسب بدون اشکال است و داماد نیز باید تذکرات ایشان را همچون تذکرات مادر خویش بداند. پس تا آنجا که ممکن است برای تحقق دوستی تلاش کنیم و بگوییم:

درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد      نهال دشمنی بر کن که رنج بی شمار آرد