بله گفتن به اضافه درس خواندن

به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از تبیان، وقتی هنوز درسم تمام نشده، جواب خواستگار را چه گویم؟ خواستگارهای خوبی که الآن دارم، بعد از فارغ التحصیلی بیشتر می‌شوند یا کمتر؟ اگر ازدواج کنم، آیا می توانم درس را ادامه دهم یا پروندة تحصیلاتم را باید مختومه اعلام نمایم؟ چگونه ممکن است هم ازدواج کرد و هم درس خواند؟ اینها سؤالات امروز دختران است و هرچه سطح تحصیلات متوسط جامعه افزایش می یابد، این سؤالات، جدی تر و چالش انگیزتر خواهد شد.

درس خواندن، موجب افزایش فرصت اندیشیدن و افزایش درک اجتماعی می شود وفرصت بروز استعدادها را فراهم می نماید. خانواده ها نیز تحصیل را امتیازی مثبت در ازدواج می دانند و از سوی دیگر با افزایش میل به تنها زیستن (که با سبک زندگی خوابگاهی تقویت می شود)، درس خواندن، به دستاویزی برای بروز بیشتر میل به تجرد تبدیل شده است.از سوی دیگر، ازدواج با ایجاد زمینة رشد در مکانیسم الهی خود، به وسیلة خوشی ها و تلخی های زندگی، انسان را به پا نهادن در مسیری یاری می نماید که ظرفیت آن، ایجاد امکان همراهی زوجین در دنیا و آخرت خواهد بود. چنین امر خطیری آن قدر اهمیت دارد که می توان به خاطرش بسیاری از فرصت های ظاهری را نادیده گرفت. هرچند اگر اصل ازدواج در خطر نباشد، می توان گاهی به دلیلی موجه، آن را به تأخیر انداخت؛ اما کی و چگونه؟

جوان نسبت به ناموفق نبودن ازدواج خود، ترس معناداری دارد و گاهی تلاش می کند با تأخیر آن، فرصت های خویش را افزایش دهد؛ اما آیا جوان تر بودن و انعطاف روحی بیشتر داشتن، امتیاز بزرگی برای رضایت بهتر از زندگی نیست؟ برخی خانواده ها نیز اصرار بر تکمیل تحصیلات فرزندانشان قبل از ازدواج دارند و احساس می کنند جایگاه اجتماعی خانوادة آنها اجازه نمی دهد که فرزندشان هنگام ازدواج، دانشجو باشد. به این نکته توجه کنیم که برنامه ریزی برای یک زندگی شاد و الهی، نیاز به رهایی از دلایل ضعیف و توجیه های سطحی دارد و لازم است تک تک اهداف کوتاه مدت و بلند مدت خود را در این راستا اولویت بندی کنیم.

چه راه هایی وجود دارد؟

برخی راه ها عبارتند از:

1. در این مقطع فقط درس بخوانید.

2. در این مقطع فقط ازدواج کنید. (و درس را رها کنید).

3. در این مقطع ازدواج کنید؛ اما برای درس خواندن در کنار زندگی، برنامة استواری داشته باشید.

راه دوم از بحث ما خارج است؛ اما اگر به درس خواندن علاقه ای ندارید، همة عرصه های علم آموزی را رها نکنید.رها کردن روحیة آموختن، می تواند موجب محروم شدن شما از یادگیری نکات ضروری حین زندگی شود؛ پس به مهارت آموزی بپردازید یا از آموزش‌های راه دور و دانشگاه های مجازی، استفاده کنید.

درباره دو راه دیگر نکات زیر قابل توجه می باشند:

1. تلاش کنید مقاطع پرحجم تحصیل (مثل کنکور) را قبل از ازدواج، پشت سر گذارید.

2. اگر با درس خواندن ممکن است «خواستگار داشتن» را از دست بدهید، ازدواج را انتخاب کنید؛ زیرا در اهمیت ازدواج، تردیدی نیست. نکته دیگر این که جوان های علاقه مندتر به زندگی، زودتر برای ازدواج اقدام می کنند؛ هرچند باید به بلوغ اجتماعی و عاطفی رسیده باشند. بنابراین، هر برنامه ای که در نظر دارید، بهار جوانی را از دست ندهید.

3. اگر دیدگاه خواستگار شما، خانواده او و تاحدودی خانواده خودتان این است که هم می توان ازدواج کرد و هم درس خواند، می‌توانید با دلگرمی بیشتری ازدواج را انتخاب کنید و اگر زمینه های چنین نگاهی را در خانواده هایتان نمی بینید، با این احتمال که «ممکن است با ازدواج نتوانید درس را ادامه دهید»، تصمیم بگیرید.

4. در کنار همسر درس خواندن و کمک به رشد علمی یکدیگر، بسیار زیباست؛ امّا اگر بر سر چنین ایده ای - که ممکن است موجب کاهش اوقات فراغتتان نیز شود - با هم توافق دارید، این راه را برگزینید.

5. نیازهای عاطفی و روحی همسران بر درس و کار و. .. اولویت دارد. شاید لازم باشد زمانی خیلی راحت به خاطر همسرتان در کلاسی شرکت نکنید یا در جلسة امتحانی حاضر نشوید و خلاصه همسرتان برایتان خیلی مهم تر از موفقیت های ظاهری باشد. اگر چنین روحیه ای دارید، برای ازدواج، اقدام کنید.

6. اگر به خواستگار خود علاقة قلبی دارید، نکات بیان شده برای تصمیم گیری شما کافی نیست و باید از نکات مشاوره ای تخصصی‌تر استفاده نمایید. یکی از دلایل آن این است که در چنین مواردی، دختران و پسران نمی توانند ارزیابی منصفانه و دقیقی از شرایط داشته باشند و امکان اتخاذ تصمیم نادرست وجود خواهد داشت.

سبک زندگی درس و زندگی

افزایش سطح تحصیلات در جامعه، یکی از عوامل مهم افزایش سن ازدواج و کاهش قدرت تحمل زوجین است. باید طرحی برای اصلاح این سبک رایج ارائه نماییم که در آن میان رشد علمی و اجتماعی و نیز نقش همسری و مادری، توازن برقرار شود. این سبک زندگی را در روش بسیاری از افراد می توانیم بیابیم.

مانع اصلی بر سر این راه، آن است که چنین روشی در جامعه چندان پذیرفته نشده است و بسیاری، تحصیل را وسیله ای برای درآمد و رفاه می دانند و همة شیرینی زندگی را در کار کردن و درآمد بالا می دانند؛ در حالی که موفقیت در زندگی تنها وابسته به سطح درآمد نیست.

برای عملیاتی کردن سبک زندگی تحصیل و زندگی چه کنیم؟

1. زن و مرد، هر دو باید رشد علمی داشته باشند و رشد علمی را در درجة اول برای بهتر زندگی کردن، دنبال کنند.

2. همراهی و درک خانواده های شما به ویژه خانوادة خواستگارتان، می تواند کمک بزرگی در مسیر این سبک باشد. اگر با درک خانوادة خود مشکل دارید، می توانید بین یک تا چند ماه به طور غیر مستقیم، (مثلاً با بیان خاطره) آنان را از مشکلات تجرد و شیرینی ازدواج های دانشجویی، آگاه کنید.

3. هر ازدواجی به آموزش های مهارتی نیاز دارد. این اصل در مورد ازدواج جوانان، اهمیت بیشتری خواهد داشت.

4. تشریفات ازدواج را حذف کنید و با شرایط همسرتان مدارا کنید؛ تا همسرتان نیز در مورد نیازها و شرایط خاص تحصیلی شما، به راحتی و با علاقة بیشتری همکاری کند. اگر برای تشریفات زندگی سخت بگیرید، زمانی برای درس خواندن، برایتان باقی نخواهد ماند.

5. سعی کنید پس از عقد، مراسم عروسی را تا زمانی که حجم درس هایتان کاهش یابد (دو سه سال)، به تأخیر بیندازید. این روش کمک می کند که علاوه بر تجربة شیرین دوران عقد، شناخت بیشتری از همسر خود پیدا کنید و مهارت های بهتر تعامل کردن با او را بیابید؛ البته این موضوع در صورتی ممکن است که خانواده ها نیز مخالفت اساسی با آن نداشته و حاضر به همکاری در این مورد باشند. دربارة زمان تقریبی عقد و همکاری در رفت و آمد، باید خانواده ها قبل از «بله گفتن»، توافق داشته باشند.

6. در چند ماه اول ازدواج، دو طرف ممکن است دچار به هم ریختگی در برنامه ها شوند. این موضوع در خانم ها، ظهور بیشتری دارد. پس اندکی افت تحصیلی در این دوران، امری طبیعی است و در ادامه، جبران خواهد شد.

7. همسر خود را به هنگام کمک وی در کارهای خانه، تشویق کنید. این کار تأثیر خوبی در همکاری شما خواهد داشت.

8. مواقعی را که همسرتان حضور ندارد، به درس اختصاص دهید.

9. قرارتان این باشد که با حضور فرزند در زندگی نیز به درس خواندن ادامه دهید؛ اگر چه کمی دشوار است.

10. توجه کنید که با ازدواج، نیازها و مشکلات زندگی افزایش می یابد؛ اما توان شما نیز به طور قابل ملاحظه ای، افزون می شود و چنین تغییر توانی، بخشی از یاری های ربوبی خداوند است؛ پس همیشه روی عنایت حضرت حق، حساب کنید.