علائم تب دنگی، تست دانگی و راه‌های پیشگیری

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایسنا، این بیماری با علائم نظیر تب خفیف تا شرایط شدید و تهدید کننده زندگی مانند تب خونریزی دهنده دنگی (DHF) و سندرم شوک دنگی (DSS) ظاهر می‌شود. تشخیص زودهنگام و دقیق برای مدیریت و درمان موثر تب دنگی بسیار مهم است و آزمایش دنگی را به یک جزء حیاتی از مراقبت‌های بهداشتی در مناطق آسیب دیده تبدیل می‌کند.

علائم تب دنگی معمولاً ۴ تا ۱۰ روز پس از نیش پشه آلوده ظاهر می‌شود. علائم شایع عبارتند از تب بالا، سردرد شدید، درد پشت چشم، درد مفاصل و عضلات، بثورات پوستی و خونریزی خفیف (مانند خونریزی بینی یا لثه، یا کبودی آسان). در موارد شدید، علائم ممکن است به درد شدید شکم، استفراغ مداوم، تنفس سریع، خونریزی لثه، خستگی، بی قراری و خون در استفراغ افزایش یابد. تشخیص و درمان به موقع برای جلوگیری از عوارض و بهبود بیمار ضروری است.
آزمایش دنگی

انواع مختلفی از آزمایشات موجود است که هر کدام اهداف متفاوتی را بر اساس مرحله بیماری و منابع موجود انجام می‌دهند. آزمایشات اولیه مورد استفاده برای تشخیص تب دانگ عبارتند از:

تست آنتی ژن NS۱

آزمایش PCR (واکنش زنجیره‌ای پلیمراز)

آزمایش آنتی بادی IgM و IgG

شمارش کامل خون (CBC)
تست آنتی ژن NS۱:

تست آنتی ژن NS۱ یکی از رایج‌ترین روش‌ها برای تشخیص زودهنگام تب دنگی است. پروتئین غیر ساختاری ۱ (NS۱) پروتئین ویروسی است که توسط ویروس دنگی ترشح می‌شود و وجود آن در خون نشان دهنده عفونت فعال دنگی است. این آزمایش در هفته اول عفونت زمانی که بار ویروسی زیاد است بیشترین تاثیر را دارد.
مزایا تست آنتی ژن NS۱:

می‌توان در اوایل دوره عفونت انجام داد.

نتایج را در عرض چند ساعت ارائه می‌دهد.
محدودیت‌های تست آنتی ژن NS۱:

حساسیت بعد از هفته اول بیماری کاهش می‌یابد.

ممکن است بین سروتیپ‌های مختلف ویروس دنگی تفاوت قائل نشود.
آزمایش PCR (واکنش زنجیره‌ای پلیمراز):

آزمایش PCR یک تکنیک مولکولی است که برای شناسایی ماده ژنتیکی ویروس دنگی استفاده می‌شود. این تست بسیار حساس و اختصاصی است و آن را به روشی قابل اعتماد برای تایید عفونت دنگی به ویژه در مراحل اولیه تبدیل می‌کند.
مزایا آزمایش PCR

حساسیت و ویژگی بالا.‌

می‌تواند سروتیپ‌های مختلف ویروس دنگی را تشخیص دهد.

در مراحل اولیه و اواخر عفونت مفید است.
محدودیت‌های آزمایش PCR

به تجهیزات آزمایشگاهی تخصصی و پرسنل آموزش دیده نیاز دارد.

گران‌تر از روش‌های دیگر تست

نتایج در مقایسه با تست‌های سریع بیشتر طول می‌کشد.
آزمایش آنتی بادی IgM و IgG

تست‌های آنتی بادی پاسخ ایمنی به ویروس دنگی را به جای خود ویروس تشخیص می‌دهند. آنتی بادی‌های IgM معمولاً در عرض چند روز پس از عفونت ظاهر می‌شوند و حدود ۲ تا ۳ ماه قابل تشخیص باقی می‌مانند. آنتی‌بادی‌های IgG دیرتر ایجاد می‌شوند و می‌توانند سال‌ها در خون باقی بمانند که نشان‌دهنده عفونت یا ایمنی قبلی است.