چرا حسین رضازاده در لیست اصول‌گراهای شورا نیست؟

به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از خبرآنلاین، حسین رضازاده بعد از 4 سال ، برای دومین بار در انتخابات شورای شهر نامزد شده است. او می خواهد مستقل باشد. به این دلیل مستقل است که در لیست قرار نگرفته و می گوید سیاسی ها نامش را در لیست قرار نداده اند اما این اتفاق می تواند یک فرصت باشد برایش.

هفته های قبل اصولگرایان می گفتند یکی از دلایلی که در ابتدا حسین رضازاده در ابتدا تایید صلاحیت نشده ، این است که از رای او می ترسند و در لیست اصولگرایی برای شورای شهر ،حسین یکی از 5 نفر اول است. دوره گذشته هم چهارم شده بودی. چرا از لیست حذف شدی؟

دو سه نظرسنجی خوب و قوی انجام شده بود که در همه آنها من جز پنج شش نفر اول بودم. یک مقدار هم باید بگویم مردم خیلی از لیست های اصلاح طلب و اصولگرا راضی نیستند. شاید مصلحتی بوده و من خودم مستقل آمدم.

*با آنها صحبتی کردی؟ قرار بود در لیست باشی؟

بله قرار که بود و حرف زده بودیم. اگر به لیست نگاه کنید کسانی هستند که اصلا شناخته شده نیستند و مردم آنها را نمی شناسند. من خدا را شکر می کنم که برای کشورم افتخار آفریدم و مردم را شاد کردم و مردم همیشه و همه جا به همه قهرمان ها محبت داشتند. شاید بعضی از سیاسیون که این کارها را کردند برای همین ترسشان از رای ما بود. من هم برای همین خواستم که مستقل باشم و شاید حکمتی در کار بوده و مردم همیشه محبت خود را ثابت کردند، من دور چهارم هم چهارم شدم. 280 هزار رای آوردم. در شورا هم در رشته خودم در کمیسیون فرهنگی-اجتماعی رئیس کمیته ورزش بودم که بیش از 400 مجموعه ورزشی چه آبی و چه غیرآبی در تهران هست و همچنین در پارک ها و بوستان ها وسایل ورزشی را برای استفاده افراد بیشتر کردیم 70 درصد وسایلی که در بوستان ها و پارک ها بود فرسوده بود، ما مجوزش را گرفتیم اینها را نو کردند. 4 سال پیش که من به شورای شهر و کمیته ورزش آمدم، دوستان کار کرده بودند ولی شهروندان تهرانی در ورزش همگانی 29 یا 30 درصد بیشتر نبودند الان نزدیک به 40-41 درصد هستند. حالا هم امیدوارم مردم مثل همیشه که به ورزشکارها لطف داشتند، 29 اردیبهشت هم پای صندوق های رای می آیند و برای ریاست جمهوری و شورای شهر رای می دهند.

*انتقاداتی به حضور ورزشکاران در شورا شده بود.

اینکه می گفتند چرا ورزشی ها در شورای شهر هستند، اینها حرف هایی بود که سیاسیون درمی آوردند چون از رای ورزشکاران می ترسند. ما 4 ورزشی در شورا هستیم که هر کدام در یک کمیسیون بودیم. 6 کمیسیون در شورای شهر هست هر کدام از بچه ها در یک کمیسیون بودند و ما در بخش های مختلف کار می کردیم و زحمت می کشیدیم. این سیاسیون می دیدند که مردم به ما احترام می گذارند و رای می دهند از این می ترسیدند و الکی هوچی بازی درمی آوردند تا ما را خراب کنند و خودشان باشند. شما ببین خود سیاسیون از ورزش دست بردار نیستند. اگر ورزش ما پنجاه شصت درصد دست ورزشکارها بیفتد درد خودشان را می دانند. ولی سیاسیون نمی دانند در ورزش چه خبر است.

*بعد از پلاسکو انتقاد از حضور ورزشکاران در شورا خیلی بیشتر شد. مخصوصا انتقادشان به حضور شما و عباس جدیدی بود. فرق شما با عباس جدیدی این بود که شما وارد دیالوگ نشدی و جواب ندادی.

پلاسکو ساختمانی برای 50 سال پیش بود این اتفاق افتاد چه ربطی به ورزشکارها داشت؟ یا مثلا معدن آزادشهر می ریزد ربطی به شورای شهر آنجا دارد؟ یک ساختمانی بود 50 سال قدمت داشت، ما هم مثل همه مردم داغدار شدیم. 16 نفر از آتش نشان های عزیزمان را از دست دادیم. اینها به خاطر رای ما می ترسیدند و می خواستند ما را خراب کنند.

*این جو به وجود آمده که حضور ورزشکارها در شورا نمی تواند موثر باشد. شورا جای آدم های فنی است.

من گفتم ما 4 ورزشی بودیم هر کدام در یک کمیسیون بودیم و کار می کردیم. شما بروید ببینید ما چقدر کار کردیم. ما بیش از 400 مجموعه ورزشی داریم و باز هم بگویم این مهم است که ما هر کدام در یک کمیسیون بودیم و عملکردمان را باید ببینید. بعد هم ما به هم کمک می کردیم. من به آقای دبیر، ایشان به ما کمک می کردند که کار را جلو ببریم.

*همان اوایل این دوره شورا می گفتند چون شما خیلی در سیاست نبودید رای هایتان برای شهردار یک مقدار سیاسی تر بوده است. مثلا در شورای اول هادی ساعی شما و عباس جدیدی را قانع کرد تا به آقای مسجد جامعی رای بدهید.

هر کس یک رای داشت و یک رای خودش را هم برای هیات رئیسه داد هم برای شهردار. در چهار سال دوم هم همینطور. همه اینها را برای تخریب می گویند.