مانور سنگین اصولگرایان بر کلیدواژه معیشت

در سال 96 دولت یازدهم 4 سال خود را سپری کرده و با به ثمر نشستن برجام، در دسترس‌ترین و حساس‌ترین موضوع برای بهره‌برداری انتخاباتی، وضعیت اقتصادی است. این طیف سیاسی که پس از انقلاب فقط در دوران محمود احمدی‌نژاد توانسته‌اند، اقبال عمومی را جلب کنند به یک نقطه اشتراکی نیز دست پیدا کرده‌اند که ماحصل راهبرد انتخاباتی احمدی‌نژاد در سال 84 و البته وضع موجود یعنی آسیب‌پذیری اقتصاد است.

در این نقطه تلاقی، برای جذب آرای توده‌های مردم باید اقتصاد را به سبک احمدی‌نژاد تا سطحی پایین آورد که اکثریت جامعه نسبت به آن درک مشخصی داشته باشند و این نقطه چیزی غیر از معیشت نیست. حمله و هجمه به روحانی و کابینه او با کلیدواژه معیشت مدت‌هاست به صورت تشکیلاتی آغاز شده و هر چه به ایام انتخابات نزدیک‌تر می‌شویم، چهره‌های شاخص راستگرایان مانور بیشتری روی این موضوع انجام داده و حالا از زبان اشخاص نیز مطالبه‌گری می‌کنند. از آنجایی که راست و چپ در ایران با همین مفاهیم در ادبیات سیاسی غرب متفاوت است، اصولگرایان راست سیاسی و چپ اقتصادی هستند و اصلاح‌طلبان نیز عمدتا برعکس هستند، به همین دلیل جذب آرای اقشار فرودست که نوعی ماحصل نگاه احمدی‌نژادی است در اصولگرایان نهادینه شده و به نظر می‌رسد با همین تفکیک وارد کارزار خواهند شد.

لیست 14نفره‌یی هم که از طرف جمنا (جبهه مردمی نیروهای انقلابی) منتشر شده دلیل دیگری برای اثبات این مدعاست. حضور افرادی که مدام در این 3 سال و نیم اخیر به اقدامات اقتصادی دولت با محورهای متفاوت از فساد گرفته تا بیگانه‌پرستی تاخته‌اند تا افرادی همچون رییس کمیته امداد و مبدع مسکن مهر نیز در این راستا تعبیر خواهد شد. با وجود این انتخاباتی را شاهد خواهیم بود که در یک طرف طیف اعتدالیون با حمایت اصلاح‌طلبان از کارنامه اقتصادی دولت دفاع خواهند کرد و میراث نابسامان دولت‌های نهم و دهم را یادآور خواهند شد و در سوی دیگر اصولگرایانی که با تمام توان این کارنامه را مخدوش جلوه خواهند داد.

برای این مبارزه، فعلا توپ در زمین دست راستی‌هاست و آرایش سیاسی آنها نیز بر همین منوال شکل خواهد گرفت اما در مقابل، حتی اگر چپ‌ها اکنون انتقادی به وضعیت اقتصادی دارند در زمان شکل‌گیری کمپین انتخاباتی باید موضع دفاعی گرفته و تا حدودی از مواضع فعلی خود عدول کنند. بنابراین نوع پاسخگویی به هجمه‌های رقیب، برای روحانی و حامیانش حیاتی است که اگر اشتباهی در آن رخ دهد، ممکن است به از دست رفتن نتیجه منجر شود.

حال باید دید تا همین جای کار دولت تا چه حد توانسته با امکاناتی که در اختیار دارد، حمله‌های طرف مقابل را با ضدحمله پاسخ دهد. به نظر می‌رسد در این باره هنوز راه و نقشه‌یی وجود ندارد و عمده پاسخ‌هایی که داده شده در همان زمین بازی رقیب بوده است.

پرواضح است دولت با اصرار و انکار قادر نیست، مطالبه معیشتی را پاسخ دهد و البته با توزیع بسته غذایی و پول یا چیزهایی از این قبیل نیز جوابی نخواهد گرفت چه بسا که هزینه‌هایی هم به کشور تحمیل خواهد کرد. بنابراین تنها مجالی که پیش رو دارد، تغییر زمین بازی بر اساس دستاوردهای محقق شده و ترجمه آنها به زبان عوام است.

 اتاق فکر حسن روحانی لازم است در این ماه‌های پایانی نظارت بیشتری بر راهکارهای وزارتخانه‌های متبوعش داشته باشد که مبادا گرفتار بازی حساس رقبا شوند. نمی‌توان انکار کرد در ایران هم جامعه و هم حاکمیت به توزیع پول و امتیاز در پوشش‌های متفاوت عادت کرده‌اند و اغلب به عنوان آخرین راه برای گریز از هزینه سیاسی به آن متوسل می‌شوند. لذا رییس‌جمهور لازم است در مقطع کنونی همان‌گونه که خود اشراف دارد و بارها متذکر شده به هیچ عنوان تسلیم ایده‌هایی از این دست نشود. همه ناظران متفق‌القول هستند نباید بیشتر از این به پیکر اقتصاد فشار آورد و هر چند رقیب درصدد تحمیل سیاست‌های عوامگرایانه است اما دیگر فضایی برای چنین رفتارهایی وجود ندارد و برنده و بازنده‌یی برای آن نمی‌توان تصور کرد.