فوتبال ایران همه چیز کم دارد جز فوتبالیست

رحمان رضایی، ابتدا با اشاره به پیروزی‌های اخیر تیم های باشگاهی کشورمان در لیگ قهرمانان آسیا گفت: بهرحال هر ایرانی از این پیروزی‌ها و موفقیت‌ها خوشحال می‌شود. اما واقعیت این است که نهایت توان تیم های باشگاهی فوتبال ما عبور از مرحله گروهی این مسابقات است و ما برای موفقیت‌های بالاتر از آن کمبودهای زیادی داریم.

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از مهر، ملی پوش سابق کشورمان گفت: اگر می‌بینید که ۲۵ سال از آخرین قهرمانی یک باشگاه ایرانی در آسیا گذشته، به این دلیل است که آسیایی‌ها در این مدت رفته‌اند کار کرده‌اند و زحمت کشیده‌اند، اما ما در باد موفقیت‌های گذشته خود خوابیدیم. نه این که کار نکرده باشیم، کار کردیم اما با سرعتی بسیار کمتر از دیگر کشورهای آسیایی. پیشرفت کردیم. برای همین نسبت به آنها عقب ماندیم.

رضایی گفت: خوشبختانه یا متاسفانه در آسیا شرق و غرب همه کار کردند. سرمایه گذاری کردند و پای زحمت شان نشستند و صبر کردند و حالا می‌بینیم که ما در فوتبال باشگاهی که به جز نیروی انسانی فاکتورهای بسیار زیاد دیگری دارد بسیار از آسیا عقب هستیم.

وی افزود: به جز کشورهای توسعه یافته در فوتبال آسیا مثل کره، ژاپن، چین، عربستان، قطر، امارات و حتی ازبکستان، یکسری کشورهای دیگر هم آغاز به سرمایه گذاری کرده‌اند و یقین دارم که به زودی در عرصه باشگاهی حرف‌های زیادی برای گفتن خواهند داشت و ما باید در آینده شاهد و ناظر موفقیت این کشورها هم باشیم.

پیشکسوت فوتبال ایران با اشاره به سه نایب قهرمانی نماینده‌های کشورمان در این ۲۵ سال گذشته در آسیا گفت: اگر موفقیت‌هایی هم در این مدت حاصل شده، مقطعی بوده و چون حاصل برنامه ریزی و ایجاد زیرساخت‌های لازم نبوده، تداوم نداشته است.

بازیکن پیشین تیم‌های پرسپولیس و ذوب آهن بیان داشت: «سرمایه» و «برنامه» از اولویت‌های ابتدایی فوتبال باشگاهی است برای آغاز یک کار بلند مدت تا بتوانیم عقب ماندگی‌مان از آسیا را جبران کنیم. حضور مدیران مجرب و دلسوز و دادن زمان به آنها نیز از الزامات است. ضمن این که همه این اتفاقات تنها در سایه نیل به خصوصی سازی روی می‌دهد. باید باشگاه‌های ما به معنای واقعی کلمه خصوصی شوند و بخش خصوصی بتواند در آن سرمایه گذاری با تضمین بازگشت سرمایه بعلاوه سود نماید.

مدافع سابق تیم ملی کشورمان گفت: از این صحبت‌ها تا دلتان بخواهد در همه این سال‌ها شده است. اما همه تنها و تنها در حد حرف بوده و هیچ اقدام عملی برای بهبود شرایط صورت نگرفته است. کلا به نظر نمی‌رسد اراده‌ای برای ایجاد شرایط مناسب در این خصوص وجود داشته باشد.