قانون‌های تربیتی برای راستگویی فرزندان
بچه‌ها همیشه دروغ را از همسن و سالانشان یا حتی از شما یاد نمی‌گیرند.وقتی فرزندتان را از چیزی می‌ترسانید و تهدید می‌کنید، وقتی او را از کنجکاوی‌اش دور نگه می‌دارید، یا وقتی کار اشتباه او را به بدترین شکل پاسخ می‌دهید، به طور غیرمستقیم این پیام را به او می‌دهید که برای تنبیه نشدن، واقعیت را از من پنهان کن.
اگر می‌خواهید فرزند صادق و راستگویی داشته باشید این توصیه‌ها را عملی کنید:
قبل از هر چیز در شیوه‌های تربیتی‌تان تغییر ایجاد کنید. وقتی فرزندتان کار اشتباهی انجام می‌دهد، او را تنبیه کنید اما بگوئید به خاطر راستگویی‌اش، در مجازات او تخفیف قائل می‌شوید. به او یاد دهید که راستگویی در هر حال، بهتر از دروغگویی است، حتی اگر عواقبی درپی داشته باشد.
رابطه‌ای دوستانه با فرزندتان داشته باشید و فضا را طوری پیش ببرید که او بتواند به راحتی درباره اشتباهاتش،خواسته‌ها یا افکارش با شما صحبت کند. از فرزندتان بازجویی نکنید و وقتی می‌خواهید با صداقت چیزی را با شما درمیان بگذارد، دوستانه درباره موضوع با او صحبت کنید. در این صورت، احتمال اینکه به دروغ و پنهان کاری متوسل شود کمتر است.
مسئولیت‌پذیری را به او یاد دهید. به او بگویید هر کدام از ما اشتباهاتی داریم اما به هر حال باید مسئولیت کاری را که کرده‌ایم بپذیریم و اگر لازم است، به خاطرش عذرخواهی کرده یا تنبیه شویم.
از سنین خیلی پایین با فرزندتان درباره ارزش صداقت صحبت کنید. به خاطر راستگویی‌هایش به او جایزه بدهید و بگویید چه عواقبی در انتظار افراد دروغگو است.
برای فرزندتان الگوی صداقت باشید. اگرخودتان صادق نباشید، نمی‌توانید انتظار داشته باشید که فرزندتان هم صداقت را یاد بگیرد. صداقت را باید در جزئی‌ترین مسائل زندگی هم رعایت کنید و حتی دروغ مصلحتی نگویید. فرزندتان باید یاد بگیرد که دروغگویی هیچ توجیهی ندارد و راستگویی ارزشی مطلق است که در همه حال باید رعایت شود.
گاهی دروغگویی کودک در قالب مبالغه و بزرگنمایی یک واقعیت است تا به این شیوه محبوبیت بیشتری پیدا کند. در این موارد، به هیچ عنوان به خیال‌پردازی‌های فرزندتان پر و بال ندهید و به او بگویید او را همین گونه که هست بیشتر دوست دارید تا اینکه بخواهد با دروغگویی تصویر بهتری از خودش نشان دهد.
