اما و اگرهای گردشگری در خوزستان
استان خوزستان با داشتن سه اثر ثبت جهانی و با وجود آثار طبیعی و تاریخی فراوان، همچنین وجود عشایر کوچرو و از طرف دیگر جاذبه‌های به‌جامانده از هشت سال جنگل تحمیلی آنچنان که باید از نظر گردشگری شکوفا نشده است.
اگرچه این استان در همجواری اصفهان و فارس قرار دارد اما کمتر به‌عنوان مقصد نهایی گردشگری از سوی گردشگران انتخاب می‌شود. از طرفی برخلاف رشد سرمایه‌گذاری‌ها برای تقویت زیرساخت‌های گردشگری در سال‌های اخیر اما خوزستان کمتر از این رشد بهره‌مند شده و سرمایه‌گذاران کمتر این استان را برای سرمایه‌گذاری انتخاب می‌کنند. کارشناسان نبود بسته‌های سرمایه‌گذاری که اطلاعات لازم از پروژه‌های موردنظر در زمینه میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری را داشته باشد، نداشتن کارشناس با تحصیلات مرتبط به تعداد لازم و همچنین فقدان بانک اطلاعاتی مناسب برای آشنایی سرمایه‌گذاران و معرفی پروژه‌های سرمایه‌گذاری در سه حوزه فوق را از جمله موانع سرمایه‌گذاری اقتصادی در خوزستان می‌دانند.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از فرهیختگان ، مجتبی گهستونی، فعال میراث فرهنگی و سخنگوی انجمن تاریانا خوزستان، درباره عواملی که در ضعف زیرساخت‌های گردشگری در استان خوزستان تاثیرگذار بوده است، می‌گوید: «کمبود و نیازهای متنوع در زمینه تاسیسات گردشگری، پایین بودن ارزش برند گردشگری استان با توجه به جاذبه‌های غنی طبیعی خوزستان، تنوع صنایع‌دستی و ارزش و قدمت میراث فرهنگی از نوع ملموس و ناملموس نسبت به استان‌های همجوار را می‌توان از موانع سرمایه‌گذاری اقتصادی در حوزه میراث فرهنگی خوزستان دانست.»او افزود: «علاوه‌بر تمامی این توانایی‌های طبیعی و تاریخی در خوزستان دسترسی به بازارهای بین‌المللی از طریق مرزهای آبی و خاکی وجود دارد. اما این پرسش به میان می‌آید که با وجود دو فرودگاه بین‌المللی و دو فرودگاه داخلی در استان و وجود مسیرهای ارتباطی آبی ریلی زمینی و هوایی واقعا چقدر برای جذب گردشگر از این طریق استفاده شده یا اینکه چقدر برای صادرات صنایع‌دستی که واقعا تولید خود صنعتگران خوزستانی باشد استفاده شده است؟
بسیاری از سرمایه‌گذاران استان خوزستان از حمایت نشدن‌های لازم و حتی نبود سرعت عمل برای پیگیری خواسته‌هایشان و پاسخ دادن به برخی نامه‌ها و استعلام‌ها شکایت می‌کنند. از صحبت‌های آنان می‌توان به این نکته پی برد که نبود حمایت لازم از سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها و خدمات گردشگری توسط بخش خصوصی، عدم حمایت دولت از تولید‌کننده صنایع‌دستی برای تامین مواد اولیه مناسب و ارزان و همچنین عدم خرید تضمینی آن محصول به‌منظور کوتاه شدن دست دلال‌ها، پایین بودن استاندارد مسیرهای دسترسی استان نسبت به استانداردهای بین‌المللی، عدم تخصص اکثر سرمایه‌گذاران در واحدهای گردشگری مورد تقاضای خود و همچنین طولانی بودن روند اخذ تسهیلات بانکی یا حتی عدم موفقیت برای دریافت تسهیلات از دیگر موانع سرمایه‌گذاری اقتصادی در حوزه میراث فرهنگی خوزستان است.»
کم کاری مسئولان
مجتبی گهستونی، فعال میراث فرهنگی بیان کرد: «با وجود تنوع فرهنگی در میان اقوام خوزستانی از نظر گویش، پوشش، غذا، موسیقی، آداب، رسوم، سنن و مشاغل، متاسفانه هیچ برنامه منسجمی برای احیا و سوق دادن آن به سمت اقتصاد گردشگری با هدف حفظ این فرصت‌ها وجود ندارد و مسئولیت این کم‌کاری با کارشناسان و مدیران مربوطه است. این در حالی است که فقط در سخن از طرف دست‌اندرکاران حوزه سرمایه‌گذاری بسنده شده که صنعت گردشگری سومین صنعت درآمدزای جهان است و خوزستان قابلیت‌های بسیاری برای توسعه رونق گردشگری دارد.»
عشایری که می‌توانند جاذبه باشند
سخنگوی انجمن تاریانا خوزستان یکی از فرصت‌های سرمایه‌گذاری در خوزستان را حضور عشایر کوچنده دانست و افزود: «هیچ اقدامی برای سرمایه‌گذاری در این خصوص از جمله احداث هتل‌های کپری و چادری در مسیر کوچ، تولید و تامین لبنیات عشایری یا سوغات عشایری به‌منظور ایجاد سیستم عرضه و تقاضا صورت نگرفته و استان هم برنامه‌ای ارائه نداده است. بیش از 20 روستای گردشگری در این استان وجود دارد و اخیرا معاون گردشگری از شناسایی صد روستای گردشگری دیگر سخن می‌گوید، اما هیچ اتفاقی در راستای بهره‌برداری از آنها انجام نشده است. توسعه گردشگری روستایی به‌عنوان اصلی‌ترین هدفگذاری برشمرده می‌شود، اما مگر فقط در حد حرف می‌شود امیدوار بود؟»
