آیا اپراتور متخلف جریمه میشود؟
در حالی که ایرانسل مسوولیت افشای اطلاعات مشترکان را از گردن خود باز کرده، 3بند از قانون جرایم رایانهیی به روشنی تکلیف قصور در صیانت از اطلاعات مشترکان را روشن کرده است.
این در حالی است که پس از افشای اطلاعات مشترکان این اپراتور، وزارت ارتباطات با تاخیر قابل ملاحظهیی از مسدود شدن روبات تلگرامی که اقدام به افشای اطلاعات کرده بود خبر داد و چند روز بعد خبراز دستگیری جوانی که اطلاعات را به خاطر سرگرمی افشا کرده بود منتشر شد. از سوی دیگر طبق اعلام رسمی وزارت ارتباطات، دادستانی و پلیس فتا، حدود 2سال و نیم پیش اطلاعات مشترکان ایرانسل افشا شده که در این جریان یک فرد خاطی نیز دستگیر شده است. به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از تعادل ، انتشار اطلاعات مشترکان ایرانسل با ارائه گزارش وزیر ارتباطات در صحن همزمان شد و وزیر در پاسخ به نمایندگان مجلس در این گفت که این اپراتور 2سال و نیم پیش اطلاعات خود را در اختیار یک نهاد قرار داده است و کارمند آن نهاد تخلف کرده است. اپراتور دوم نیز در بیانیه خود با بیان اینکه اطلاعات را به غیر ارائه ندادهایم، مسوولیت آن را بهعهده نهاد نامشخصی گذاشت و اعلام کرد که مسوولیتی درباره افشای اطلاعاتش ندارد. اما عباس جعفری دولتآبادی دادستان عمومی و انقلاب تهران این اظهارنظر را رد کرده است. وی پس از تایید درز اطلاعات از سوی کارمند یک نهاد، مسوول نبودن اپراتور در ماجرا را رد کرد و گفت: چنین اقداماتی چندین سال است که تکرار میشود اما هیچ اقدام پیشگیرانهیی از سوی برخی اپراتورها انجام نمیشود. بنابراین مسوولان اپراتورها باید در این زمینه اقدام کنند تا از انتشار مجدد چنین اطلاعاتی پیشگیری شود. در غیر اینصورت مسوولیت و عواقب آن برعهده اپراتورها خواهد بود. اما موضوع مهمی که در این ماجرا با حساس نشان دادن اشاره به یک نهاد مسکوت گذاشته شد، مسوولیت اپراتور در ارائه اطلاعات بود. اظهارات وزیر ارتباطات در مجلس که گفت: این اپراتور اطلاعات خود را دراختیار یک نهاد قرار داده است، تلویحا نشان داد وزارت ارتباطات از ابتدا از موضوع اولیه مطلع نبوده است و از ماجرا کسب اطلاع کرده است. این در حالی است که همواره در روال معمول این امور، هر دو وزارتخانه در جریان مستقیم هستند. علاوه بر این قانون جرایم رایانهیی به روشنی مسوولیت اپراتورها در این زمینه را معین کرده که به تبع آن صحت و سقم اظهارنظرها درباره مقصران احتمالی حادثه نیز مشخص میشود. در این قانون، قانونگذار بین داده ترافیک و داده مشترک تفاوت قائل شده و برای هر یک شرایطی را تعیین کرده است که به هیچوجه به معنی اجازه افشا یا سهل انگاری در افشای اطلاعات نیست. در فصل دوم قانون که بخش جمعآوری ادله الکترونیکی است، مبحث اول به نگهداری دادهها اختصاص دارد. در این بخش ماده (32) آمده: ارائهدهندگان خدمات دسترسی موظفند دادههای ترافیک را حداقل تا شش ماه پس از ایجاد و اطلاعات کاربران را حداقل تا شش ماه پس از خاتمه اشتراک نگهداری کنند. در تبصره یک آمده است داده ترافیک هرگونه دادهای است که سیستمهای رایانهای در زنجیره ارتباطات رایانه و مخابراتی تولید میکنند تا امکان ردیابی آنها از مبداء تا مقصد وجود داشته باشد. این دادهها شامل اطلاعاتی از قبیل مبدا، مسیر، تاریخ، زمان، مدت و حجم ارتباط و نوع خدمات مربوطه میشود. در تبصره دو، اطلاعات کاربر هرگونه اطلاعات راجع به کاربر خدمات دسترسی از قبیل نوع خدمات، امکانات فنی مورد استفاده و مدت زمان آن، هویت، آدرس جغرافیایی یا پستی یا IP، شماره تلفن و سایر مشخصات فردی اوست. همچنین در ماده (33) همین مبحث، آمده: ارائهدهندگان خدمات میزبانی داخلی موظفند اطلاعات کاربران خود را حداقل تا شش ماه پس از خاتمه اشتراک و محتوای ذخیره شده و داده ترافیک حاصل از تغییرات ایجاد شده را حداقل تا 15روز نگهداری کنند. بنابراین قانونگذار اپراتورها و ارائهدهندگان خدمات میزبانی داخلی را ملزم به نگهداری دادههای ترافیکی و اطلاعات کاربران به زمان معلوم کرده است. مبحث دوم به حفظ فوری دادههای رایانهیی ذخیره شده اختصاص دارد. در ماده (34) در این مبحث، آمده: هرگاه حفظ دادههای رایانهای ذخیره شده برای تحقیق یا دادرسی لازم باشد، مقام قضایی میتواند دستور حفاظت از آنها را برای اشخاصی که به نحوی تحت تصرف یا کنترل دارند صادر کند. در شرایط فوری، نظیر خطر آسیب دیدن یا تغییر یا از بین رفتن دادهها، ضابطان قضایی میتوانند رأسا دستور حفاظت را صادر کنند و مراتب را حداکثر تا 24ساعت به اطلاع مقام قضایی برسانند. چنانچه هر یک از کارکنان دولت یا ضابطان قضایی یا سایر اشخاص از اجرای این دستور خودداری یا دادههای حفاظت شده را افشا کنند یا اشخاصی که دادههای مزبور به آنها مربوط میشود را از مفاد دستور صادره آگاه کنند، ضابطان قضایی و کارکنان دولت به مجازات امتناع از دستور مقام قضایی و سایر اشخاص به حبس از نود و یک روز تا شش ماه یا جزای نقدی از پنج تا ده میلیون ریال یا هر دو مجازات محکوم خواهند شد. تبصره 1ـ حفظ دادهها به منزله ارائه یا افشای آنها نبوده و مستلزم رعایت مقررات مربوط است. تبصره 2ـ زمان حفاظت از دادهها حداکثر سه ماه است و در صورت لزوم با دستور مقام قضایی قابل تمدید است. همچنان که در بخش قبل قانونگذار نگهداری داده ترافیک و داده کاربر را الزامی کرده، در این بخش صراحتا تاکید میکند که حفظ دادهها به منزله ارائه یا افشای آنها نیست. در ادامه در مبحث سوم که به ارائه دادهها اختصاص دارد، در ماده (35) آمده: مقام قضایی میتواند دستور ارائه دادههای حفاظت شده مذکور در مواد (٣٢)، (٣٣) و (٣٤) فوق را به اشخاص یاد شده بدهد تا در اختیار ضابطان قرار گیرد. مستنکف از اجرای این دستور به مجازات مقرر در ماده (٣٤) محکوم خواهد شد. بنابراین در این جریان فردی که اطلاعات را به نهاد دیگری ارائه داده و فردی که اطلاعات را افشا کرده دارای مسوولیت هستند.