آب با طعم فاضلاب!

به‌گفته کارشناسان و فعالان محیط زیست کیفیت آب‌ آشامیدنی مازندران به‌گونه‌ای شده که اکنون می‌توان به‌جرات گفت مازندرانی‌ها فاضلاب می‌نوشند. داستان فاضلاب در مازندران با زباله‌ تفاوتی ندارد. یک روش بسیار ساده و آسان برای آن تعریف شده؛ هرکجا دستت رسید آن را می‌توانی رها کنی، حال می‌خواهد رودخانه باشد یا دریا هیچ فرقی ندارد.

صدرنشینی مازندرانی‌ها در سرطان گوارش به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از قانون ، فاضلاب خانگی در مازندران ابتدا وارد چاه‌های جذبی می‌شود؛ باتوجه به این مسئله که سطح دسترسی به آب‌های زیر‌زمینی درحدود 40 سانتی‌متر است. پس از آن اندک فاضلابی که نتوانسته به سفره‌های زیرزمینی نفوذ کند توسط تانکرهایی به رودخانه یا دریا منتقل می‌شود. همه این عوامل دست در دست هم داده‌اند تا مازندران بر سکوی نخست سرطان گوارش در کشور قرار گیرد. بر اساس یک آمار تایید نشده از هر 8 نفر یک نفر در مازندران به سرطان گوارش مبتلا می‌شود. هیچ شهری در مازندران شبکه فاضلاب ندارد سهیل اولادزاد، فعال محیط زیست درباره معضل فاضلاب در مازندران می‌گوید: احداث شبکه فاضلاب در شهرهای ساحلی به‌فوریت در دولت و مجلس تاکید شده بود اما این فوریت و تاکید هیچ دستاوردی برای این شهرها نداشته است. درحال حاضر در هیچ‌کدام از شهرهای مازندران شبکه فاضلاب وجود ندارد و فاضلاب در دریا و رودخانه تخلیه می‌شود. او ادامه می‌دهد: تنها3 تصفیه‌خانه نیمه‌فعال در بابل، ساری و جویبار وجود دارد که فقط درصدی از آب مورد نیاز جمعیت شهرها را پوشش می‌دهد و مابقی فاضلاب شهرها یا وارد آب‌های زیرزمینی می‌شود یا توسط تخلیه‌چی‌های فاضلاب چاه کشیده و در رودخانه‌ها تخلیه می‌شود. این فاضلاب‌ها با انواع و اقسام میکروب‌ها و انگل‌ها به دریا وارد می‌شود که طبق گفته سازمان محیط زیست در سال گذشته 9 نقطه میکروبی در شناگاه‌های دریای خزر داشتیم. تصفیه‌خانه هم دردی از فاضلاب دوا نکرد اولادزاد درباره تصفیه‌خانه بابل می‌گوید: تا سال گذشته فاضلاب وارد شده به این تصفیه‌خانه بدون انجام هیچ گونه مرحله‌ تصفیه به رودخانه منتقل می‌شد. این کار به‌دلیل کمبود بودجه و خاموش بودن پمپ‌ها اتفاق می‌افتاد؛ باورود سازمان محیط زیست به این مسئله و نصب پایش آنلاین روی آن، درحال حاضر پمپ‌ها روشن هستند اما مشکل حوضچه لجن آن حل نشده است. لجن‌ها از حوضچه تخلیه و در خود محوطه رها می‌شود که موجب آلودگی‌های بسیاری شده است. این فعال محیط زیست می‌گوید : چطور است که آب معدنی دماوند به‌دلیل آلودگی پلمب می‌شود اما مردم بابل با 400 هزار شهروند از آبی مصرف می‌کنند که در آن میکروب‌های انسانی است و هیچ مسئولی این مشکل را پیگیری نمی‌کند .تمامی فاضلاب‌هایی که در حجم بالا در مازندران تولید می‌شود در هیچ تصفیه خانه‌ای ریخته نمی‌شود و به آب‌های زیرزمینی که مردم از‌ آنها استفاده می‌کنند ، نفوذ می‌کند. فاضلاب مطالبه مردم از مسئولان نبوده است اولادزاد درباره سکوت مسئولان می‌گوید: تاکنون فاضلاب مطالبه مردم از مسئولان نبوده است. هنگامی که حتی بسیاری از مردم مازندران از نبود شبکه فاضلاب در شهرشان اطلاع ندارند چگونه می‌توان انتظار داشت که بحث فاضلاب در اولویت مسئولان باشد. این مسئله درباره سمن‌های محیط زیستی نیز صدق می‌کند. بسیاری از اعضای این سمن‌ها ابتدایی‌ترین مسائل محیط‌زیستی را نمی‌دانند، چگونه می‌توانند پیگیر مشکلات محیط‌زیستی مانند فاضلاب که یک بحث تخصصی است، باشند. او می‌گوید: سازمان محیط زیست نیز عملا نتوانسته اقدامی برای حل این مشکلات داشته باشد، حتی در تنها موردی که می‌توانست کاری انجام دهد، کوتاهی کرد. سال گذشته حکم بازداشت 80 درصد از شهرداران شهرهای مازندران به‌دلیل عدم رعایت قانون مدیریت پسماند صادر شد؛ سازمان محیط‌زیست باید پیگیر اجرای این حکم می‌شد که در عمل هیچ اتفاقی رخ نداد.