کدام بانک‌ها سهامداران را به اشتباه انداختند؟

این در حالیست که از مجموع 30 بانک حاضر در تالارهای بورسی و فرابورسی بدهی این بانک ها و موسسات به 629 هزارو 593 میلیارد تومان رسیده است.

به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از راز پول، تحلیلگران بازار سرمایه برآین باورند که درآمد پیش بینی شده این بانک ها تا پایان فصل مالی آینده به 32 هزار و 839 میلیارد تومان و سود عملیاتی آنان به 11 هزارو 690 میلیارد تومان خواهد رسید این در حالیست که کارشناسان بازار سهام نیز در تحلیل های تکنیکال خود سود خالص پیش بینی شده صنعت بانک را در حوزه سهام 7 هزارو 391 میلیارد تومان پیش بینی می کنند که به نظر می رسد بر این اساس ارزش بازار این صنعت در بورس به 44 هزارو 615 میلیارد تومان می رسد . با توجه به نزدیک شدن به فصل مجامع بانکی و بنابر آخرین اطلاعات منتشر شده از سوی بانک ها برخی کارشناسان معتقدند که توانایی بانک ها را با دو شاخص قابل اطمینان بازده دارایی یا حقوق صاحبان سهم (ROE) و بازده کل دارایی ها (ROA) می توان مورد سنجش قرارداد. هرچند که این دو شاخص توانایی شرکت در ایجاد سود و بازده از سرمایه گذاری هایش را نشان می دهند، اما این دو دقیقا بر یک نتیجه تمرکز ندارند و تفاوت ظریفی بین شان مشهود است. شاخص بازده دارایی و به عبارتی ارزش سهام در اختیار سهام دارها (ROE) نشان می دهد که مدیریت شرکت با چه میزان کارآیی از پولی که سرمایه گذارها برای خرید سهام شرکت پرداخت کرده اند در جهت ایجاد سود استفاده می کند از سوی دیگر این شاخص مبین این واقعیت است که آیا مدیریت با نرخ و سرعتی مناسب در حال افزایش ارزش شرکت است یا خیر. البته حرفه ای های بازار سهام شاخص مطلوب ارزش سهام در اختیار سهام داران را 15 درصد می دانند. در کنار این شاخص بازده کل دارایی ها (ROA) نشان دهنده میزان سودی است که شرکت از هر ریال از دارایی هایش می سازد که حرفه ای های بازار سهام شاخص مطلوب برای این مولفه را 5 درصد می دانند. ذکر این نکته ضروری است عامل مهمی که ROE و ROA را از هم مجزا می کند، تعهدات مالی یا بدهی بنگاه است. این شاخص ها در کنار هم، تصویری روشن از کارآیی سیاست های ایجاد سود مدیریت شرکت در اختیار تحلیل گران قرار می دهد به شکلی که اگر ROA یک بنگاه، قابل قبول و سطح بدهی ها معقول باشد، چشم گیر بودن میزان ارزش سهام در اختیار سهام دار نشانه ای خوب از یک واقعیت است که مغز متفکر بنگاه از محل پولی که سهام داران برای خرید سهام پرداخته اند، سود مناسبی خلق می کند. از سوی دیگر اگر شاخص بازده کل دارایی ها اندک و بنگاه با یک بدهی بالا مواجه باشد ، بالا بودن ارزش سهام در اختیار سهام دار ، ممکن است سرمایه گذاران را در مورد سوددهی شرکت، دچار اشتباه کند.