اوضاع بازار مدادرنگی در ایران

نوشت‌افزار در شاخه‌های مختلف تولیدی خود گروه قابل‌توجهی را در سراسر جهان به خود مشغول کرده و گردش مالی بالایی را رقم زده است. به‌نوعی که برخی کشورها با استفاده از جذابیت سرمایه‌گذاری در این زمینه نه تنها برای خود فرصت‌های شغلی قابل ملاحظه‌ای ایجاد کرده‌اند بلکه با استفاده از سیاست‌های مختلف بازرگانی سعی در حذف دیگران از بازار گسترده این محصولات دارند.

به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از فرصت امروز، براساس آمار منتشر شده بازار مدادرنگی کشورمان به ترتیب در اختیار کشورهایی چون چین با سهم 70درصدی و ترکیه و اندونزی با سهم 13درصدی است و تنها کمتر از 5 درصد محصولات ایرانی در بازار حضور دارند.

تنها 25درصد توان کارخانه‌ها مشغول تولید است

جهانبخش بهزادی، دبیر انجمن تولیدکنندگان نوشت‌افزار گفت: درحال حاضر هفت‌واحد تولیدی مداد رنگی در کشور داریم که میزان تولید سالانه آنها یک میلیون و 200‌هزار قراص است. درحالی که ظرفیت نصب شده تجهیزات ایران چیزی نزدیک به 5 میلیون قراص مدادرنگی است به این ترتیب می‌بینیم تنها نزدیک به 25درصد از توان تولیدی کشورمان اکنون فعالیت دارند. بهزادی در ادامه افزود: اگر شرایط مهیا باشد و حمایت‌های لازم از تولیدکننده صورت پذیرد، سرمایه‌گذاری در صنعت تولید مدادرنگی 25درصد ارزش افزوده برای صاحبان سرمایه به ارمغان می‌آورد و می‌توان دوره بازگشت کمتر از دوسال را برای این سرمایه‌گذاری پیش‌بینی کرد.

وی در ادامه اضافه می‌کند که کاهش تولید مدادرنگی ایران درحالی صورت گرفته که نزدیک به 4هزار نفر شغل مستقیم و چیزی نزدیک به 12هزار فرصت غیرمستقیم در این صنعت امکان کار دارند و باید به نوعی مسئولان و سیاست‌گذاران دولتی با تمام توان از آنها حمایت کنند ولی واردات کمر تولید مدادرنگی کشورمان را شکسته است.

هیچ تجربه‌ای از بازارهای خارجی نداریم

این مقام صنفی با تاکید براینکه تاکنون صادرات قابل ملاحظه‌ای از تولیدات ایران به دیگر کشورها صورت نگرفته، گفت: درحالی سهم بازار ایران از دریای بزرگ تجارت لوازم‌‌التحریر صفر است که هرساله شاهد برگزاری بزرگ‌ترین نمایشگاه‌های تخصصی در بخش‌های مختلف این صنعت هستیم و از آنجا که ایران سابقه‌ای در بازارهای بین‌المللی نداشته، هیچ تجربه‌ای هم در این زمینه نداریم.به گفته وی زمانی که به میزان صادرات این محصولات کشورمان به بازارهای بین‌المللی نگاه می‌کنیم، در می‌یابیم که دقیقا به جای اینکه زمینه صادرات محصولات فراهم شده باشد قوانین به‌گونه‌ای تدوین شده‌اند که واردات سهل‌تر و آسان‌تر شود که آمار و ارقام ارائه شده درباره سهم بازار نوشت‌افزار چینی، ترکیه‌ای و اندونزیایی در ایران گواه این موضوع است.

دبیر انجمن تولیدکنندگان لوازم‌التحریر در ادامه با اشاره به موضوع اهمیت بهداشت در این محصولات تصریح کرد: نکته مهم در مورد سهم بازار محصولات خارجی این است که به تایید اغلب مسئولان مربوطه، میزان قابل‌توجهی از این لوازم به‌صورت غیرقانونی وارد کشورمان می‌شود که هیچ نظارتی بر سلامتی کیفیت آنها نیست و همین موضوع می‌تواند عاملی برای بروز مشکلات بهداشتی برای استفاده‌کنندگان که معمولا کودک، جوان و نوجوان هستند، باشد. درحالی که تمامی محصولات تولیدی ایران دارای استاندارد و با رعایت بالاترین اصول بهداشتی حتی در بسته‌بندی بدون هرگونه آلودگی به فلزات سنگین، تولید و روانه بازار می‌شوند.

کم‌اظهاری، بلای جان بازار

دبیر انجمن تولیدکنندگان لوازم التحریر درباره تاثیر موضوع قاچاق بر تولید کشورمان گفت: قبل از هرگونه اظهار نظر در این زمینه لازم است بدانیم قاچاق لوازم‌التحریر فقط واردات شبانه یا پنهانی نیست چون کم اظهاری ارزش کالاهای وارداتی امروز معضلی به مراتب بزرگ‌تر است که باید خوب به آن دقت داشته باشیم.وی در ادامه افزود: با نگاهی گذرا به برخی فاکتورهای ثبت شده در گمرک و همچنین اظهار قیمتی برخی از واردکنندگانی که با ضربه‌زدن به تولید کشورمان به‌دنبال منافع شخصی خود هستند، می‌بینیم در اغلب موارد حداقل در سال 1393 و چه بسا امروز مبنای محاسبه واردات مداد رنگی 2دلار تعیین شده است اما براساس فاکتورهای خرید تولیدکنندگان می‌بینیم تنها چوب مورد نیاز برای تولید 4دلار قیمت دارد.

حال سوال اینجاست که چطور وقتی چوب مداد 4دلار قیمت دارد، مداد کامل با قیمت 2دلار از سوی مقامات گمرکی مورد تایید قرار گرفته است؟ وی با تاکید بر لزوم جلوگیری از روند افزایش واردات این کالا تصریح کرد: آمارها نشان می‌دهد که سال گذشته به میزان 2برابر مورد نیاز، مداد وارد ایران شده است. درحالی که می‌بینیم بیش از نیمی از تجهیزات و لوازمی که با سرمایه‌ ملی همین کشور خریداری شده است در کارخانه‌ها خاک می‌خورند.

این مقام صنفی معتقد است برای کنترل و کاهش روند موجود واردات بهتر است مسئولان و سیاست‌گذاران دولتی مانع آزادبودن واردات مداد شوند. مدادی که به‌عنوان محصولی که تولیدش نیازمند تکنولوژی خاصی نیست و اکنون در بالاترین کیفیت داخل کشورمان تولید می‌شود. راهکار ما این است که واردات طی یک دوره 5 ساله به‌طور کامل ممنوع اعلام شود و اجازه دهند تولیدکنندگان داخلی کمی خودشان را در این بازار رقابتی ناعادلانه پیدا کنند و پس از آن به تناسب شرایط سیاست‌گذاری مجدد کنند.

قوانین علیه تولید مدادرنگی

بهزادی در ادامه تصریح کرد: اگر تصمیم به تشویق سرمایه‌گذاران برای ورود به این مجموعه داریم کافی است به موافقت اصولی‌هایی که وزارت صنعت، معدن و تجارت در این زمینه صادر کرده‌ نگاهی داشته باشیم تا دریابیم واقعا زمینه تولید و مصرف در کشورمان مهیاست اما این قوانین هستند که علیه تولید مدادرنگی خودنمایی می‌کنند. وی در این زمینه توضیح داد: نیازی به توضیح درباره تمام موارد نیست و کافی است فقط به یک مورد قانون مالیاتی در این زمینه اشاره کنیم تا دریابیم به‌طورکلی مشکل بسیار پیچیده‌تر از تصورات ماست.

به‌عنوان مثال براساس قانون مالیاتی وقتی تولیدکننده محصولی را برای فروشگاه یا بنکداری فاکتور می‌کند باید یک نسخه از فاکتور یاد شده را با اطلاعات کامل تولیدکننده و فروشنده به اداره مالیات ارائه کند تا روند قانونی دریافت مالیات کامل شده باشد. اما این روند به جای اینکه منافع اقتصادی کشورمان را تامین کند به نوعی قاتل تولید در ایران شده است. چون سودجویان با استفاده از خلاء‌های قانونی و واردکردن محصولات قاچاق بدون اینکه فاکتوری صادر کنند، محصولات‌شان را به‌صورت امانی در اختیار فروشگاه‌های خرده‌فروشی قرار داده و پس از مدتی برای جمع‌آوری حساب به فروشگاه مراجعه می‌کنند؛ به این ترتیب هیچ سندی برای اداره مالیات ارائه نمی‌شود و هر دو سوی معامله راضی و خرسند از خریدشان تولیدات داخلی را فراموش می‌کنند.

دبیر انجمن تولیدکنندگان لوازم‌التحریر در پایان تصریح کرد: اگر تنها یک قانون که همان قانون مالیاتی است، اصولی و صحیح مانند دیگر کشورها پای صندوق فروش از سوی مقامات دولتی حتی بالاتر از رقم فعلی دریافت شود ناخودآگاه زمینه قاچاق کاهش خواهد یافت چون دیگر خبری از تجارت با موبایل یا فروش امانی محصولات قاچاق نیست.