سابقه تاریخی شلوار در ایران باستان
در جلسه بررسی تخصصی تن‌پوش‌های دوره هخامنشیان و پارتیان تأکید شد که ایرانیان در برخی از پوشش‌ها همچون «شلوار» و «کیف زنانه و دستی» رکورددار و اولین بوده‌اند و شلواری که امروز اقوام «کرد» هنوز هم به پا دارند، نمونه‌ای از انواع شلوارهای مورد استفاده در ایران باستان است.
به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از شرق ، شهره فضل‌وزیری، استاد دانشگاه هنر در جلسه بررسی تخصصی تن‌پوش‌های دوره هخامنشیان و پارتیان درحالی‌که در عکس‌هایی ریشه شکل‌گیری پوشش و لباس در ایران این دوره‌ها را بررسی می‌کرد، گفت: ایرانیان به گواه آثار تاریخی به‌دست‌‌آمده از آن دوران خوش لباس، زیبا، قدبلند، جنگاور و ثروتمند بوده‌اند و به پوشش و لباس به چشم ابزاری برای پوشانندگی و زیبندگی استفاده می‌کردند. لباس زنان و مردان در دوره مادها و پارس‌ها که ما آنها را به هخامنشیان می‌شناسیم تفاوتی ندارد و تنها تفاوت زنان در انواع کلاه‌ها و سربندهای آنها خلاصه می‌شود و استفاده از آرایش و زیورآلاتی همچون گوشواره و گردن‌بند و انواع آویزها بین مردان و زنان مشترک بوده است.
وی به تأکید بزرگان و پادشاهان و درباریان برای استفاده از لباس خاص و فاخر و پوشیده اشاره کرد و گفت: لباسی که کوروش پس از فتح بابل در یک مراسم تولد بر تن می‌کند در تاریخ آمده است. ضمن اینکه در تمام تاریخ نگاره‌های ثبت‌شده در کنار پادشاهان، کنیزانی هستند که ظروف عطر و سرمه‌دان را حمل می‌کنند و همه اینها گویای توجه و علاقه ایرانیان به زیبایی و آراستگی ظاهر خود بوده است. فضل‌وزیری می‌گوید مردان و زنان ایرانی در میان اقوام آن عصر به آراستگی معروف بوده‌اند و در روزگاری که هنوز پارچه‌های ابریشمی دنیا را احاطه نکرده بود ایرانیان با پارچه‌های پنبه‌ای بسیار باارزش و لطیف، لباس‌هایی فاخر را بر تن می‌کردند. همچنین زن و مرد دوره پارتیان از سرمه‌دان، عطر، گوشواره، ماسک یا نقاب، مهرهای مختلف بر گردن یا در دست استفاده می‌کردند که برای آنها علاوه بر زینت، نوعی هویت هم به همراه داشته است.
این استاد دانشگاه هنر تأکید می‌کند این اطلاعات مربوط به قشر دربار و پادشاهان این دوره است و در تاریخ کمترین ثبت از نوع پوشش و لباس مردم عادی این دوران وجود دارد. وی همچنین به برخی از نشانه‌ها درباره استفاده از پوششی بلند با پارچه‌ای لطیف برای زنان طبقه غیردرباری اشاره کرد و گفت: این پوشش که شبیه به سربند است و از میانه سر شروع شده و تا پایین کمر ادامه دارد، می‌تواند رد و نشانه‌ای بر تمایل به پوشیدگی برای زنان و به نگاه و عنوان امروز ما همان «چادر» باشد. وی به اولین نشانه‌های استفاده از شلوار و کیف زنانه دستی در تاریخ نگاره‌های تاریخی اشاره کرد و گفت: این نشانه‌های تاریخی، شواهدی است که اثبات می‌کند ایرانیان در آن زمان اولین موارد استفاده از این پوشش‌ها را داشته‌اند. همچنین در این جلسه مینو کریم‌نیا، به سابقه تاریخی پوشش و لباس از ابتدای تاریخ به‌خصوص در ایران اشاره کرد و گفت: شلواری که درحال‌حاضر کردها بر تن دارند، سربندهایی که زنان خطه شمال کشور در شالیزارها بر سر می‌بندند یا سردوزی‌های لباس‌ها و انواع چین‌های روی بالاپوش‌ها از دوران هخامنشیان و پارتیان تا به امروز باقی مانده است.
وی همچنین تأکید کرد بسیاری از پوشش‌های امروز سنتی و غیرسنتی جامعه ایران ریشه در همان پوشش کهن دارد و سادگی لباس‌ها به‌خصوص پوشاک سنتی را می‌توان نشانه‌ای از پوشاک ساده و بدون دوخت پارتیان دید. هخامنشیان و پارتیان، پوششی ساده و دوخت‌هایی ابتدایی داشتند که بدون برش‌های خاص و الگو انجام می‌شد و نشانه‌های آن را می‌توان در آستین‌های لباس‌های این دوران تا به امروز دید. دو پوشش «قبا» و «شلوار» در دوره‌های مختلف تاریخی ایران تکرار شده و در هر دوره با حفظ اصل پوشش، نوع پارچه یا تزئینات آن تغییر کرده است.
