ایران، روابط آمریکاوعربستان را به‌کدام‌سو برد؟
یکی از نشریات اسرائیلی با اشاره به تلاش ریاض برای تخریب فرصتهای پیش روی ایران بعد از لغو تحریمها نوشت دیرینگی هم پیمانی میان آمریکا و عربستان سعودی اگرچه فرو نپاشیده اما روابط بین دو کشور تا حد زیادی پس از توافق ایران به سردی گراییده است و همانند گذشته خوب نیست.
« اسرائیل حیوم» با تصریح به این مطلب در گزارشی به قلم زالمان شووال نوشت: اخیرا گزارش های زیادی در این باره منتشر شده که سبب بروز سوالاتی در این باره شده است که آیا تداوم این رابطه همچنان به نفع آمریکاست یا خیر. تغییراتی در نقشه سیاسی جهان رخ داده است. آمریکا تمرکز سیاست خارجی و دفاعی خود را از منطقه خاورمیانه (غرب آسیا) به سوی خاور دور تغییر داده است و همزمان هم پیمانان سنتی واشنگتن در منطقه به صورت فزاینده ای درباره نزدیک شدن آمریکا به ایران به ویژه پس از دستیابی به توافق هسته ای ابراز نگرانی کرده اند. به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از انتخاب، اسرائیل حیوم نوشت: نفت عاملی دیگر در سرد شدن روابط آمریکا و عربستان سعودی محسوب می شود بگونه ای که سال ها فرمول خاصی در این باره وجود داشت مبنی بر اینکه نفت عربستان سعودی به آمریکا منتقل می شد و در ازای آن آمریکا از عربستان و اهدافش دفاع می کرد. این فرمول همچنان بر سر جای خود باقی است و هیچ یک از دو طرف به دلایل اقتصادی و دیپلماتیک از تغییر این فرمول سود نمی برد. اگر در گذشته ای نه چندان دور آمریکا به نفت عربستان متکی بود، ولی در حال حاضر در نتیجه انقلاب نفت شیل در آمریکا، این روند تغییر کرده و سبب شده است در سال های اخیر آمریکا نه تنها تأمین کننده نفت خود باشد بلکه به یک صادرکننده بالقوه نیز تبدیل شود. این روند به نوبه خود بر سیاست و راهبردهای واشنگتن از جمله روی آوردن به خاور دور و برقراری روابطی دوستانه تر با ایران تأثیر داشته است. با این حال، عربستان سعودی با حفظ سطح بالای تولید نفت توانسته است راهی برای جبران زیان اقتصادی خود بیابد و با بکار گیری این راهبرد سبب کاهش بیش از پیش بهای نفت در بازارهای جهانی شده است. این موضوع سبب شد تولید نفت شیل در آمریکا چندان توجیه اقتصادی نداشته باشد. البته یک نتیجه احتمالی این است که اتکای آمریکا به نفت عربستان سعودی ممکن است افرایش یابد و این موضوع واشنگتن را مجبور خواهد کرد در ارزیابی هایش درباره رویکردهای راهبردی تجدید نظر کند. یک تأثیر جانبی این اقدام می تواند این باشد که اقتصاد روسیه آسیب خواهد دید و آنچه که برای ریاض اهمیت بیشتری دارد این است که ضربات سختی بر فرصت های ایران به منظور بهبود اوضاع اقتصادی پس از برداشته شدن تحریم ها وارد شود. اسرائیل در هیچ یک از این موضوعات نقشی محوری ایفا نمی کند اما از حاشیه نیز نظاره گر این اتفاقات نیست. روابط اسرائیل با آمریکا متفاوت از هم پیمانی آمریکا با عربستان سعودی است اما بین مواضع سیاسی تل آویو و ریاض به ویژه در ارتباط با ایران اشتراکاتی وجود دارد . در حالی که به دلیل ویژگی های بنیادگرایانه ریاض، نمی توانیم انتظار داشته باشیم اسرائیل و عربستان سعودی روابطی رسمی با یکدیگر داشته باشند اما امکان برقراری روابطی عمل گرایانه درباره موضوعات خاص وجود دارد که می تواند توجیه کننده تعاملات دیپلماتیک تل آویو با ریاض باشد. موضوع فلسطین یک اولویت برای عربستان سعودی محسوب نمی شود اما در عین حال سعودی ها نمی توانند آن را نادیده بگیرند. با این حال، باید به خاطر داشته باشیم حتی ملک عبدالعزیز بن سعود اولین پادشاه عربستان سعودی با وجود مواضع ضد یهودی خود و سخنان آشکارش علیه یهودیان در اسرائیل، توصیه کرده بود مقامات عرب به شکلی محتاطانه با اسرائیل همکاری کنند. او همچنین گفته بود نمی تواند به هیچ جنگی غیر از یک جنگ نمادین علیه اسرائیل بپیوندد و این همان کاری بود که او انجام داد.
