در جلسه ذوب آهن با سنگ‌آهنی‌ها چه گذشت؟/ تشکیل کارگروه معادن راهکار پیشنهادی تامین پایدار مواد اولیه ذوب‌آهن
رییس انجمن سنگ آهن ایران گفت: در این نشست راهکارهای تامین پایدار سنگ آهن مورد نیاز ذوب آهن از جمله تشکیل کارگروهی از معادن، تهاتر سنگ آهن با محصولات این شرکت و روش‌های مشارکتی مورد بحث و بررسی قرار گرفت.
اقتصاد آنلاین - طاهره گودرزی؛ مهرداد اکبریان رییس انجمن سنگ آهن در گفت‌وگوی اختصاصی با خبرنگار اقتصاد آنلاین در مورد جلسه روز چهارشنبه انجمن سنگ آهن با ذوب آهن اصفهان گفت: ضمن بازدید از کارخانه ذوب آهن و خط تولید که به نوعی موزه فولاد کشور نیز محسوب می‌شود، در نشستی تخصصی و صمیمی با آقای یزدی زاده و مدیران ذوب آهن مذاکراتی در خصوص مشکلات تامین مواد خام ذوب آهن با سنگ‌آهنی ها برقرار به بحث و تبادل نظر پرداختیم.
وی اتقافات سال‌های گذشته را دلیل شرایط امروز ذوب آهن دانست و افزود: اگر در سال‌های گذشته تصمیمات بهتری گرفته می‌شد امروز در تامین مواد خام کارخانجات داخلی سردرگمی نداشتیم و این مشکل را هم نمی‌توان تقصیر یک یا دونفر دانست. طی این سال‌ها اشتباهات از سیاست‌گذاری های دولتی گرفته تا کسانی که منافعی در بازار داشتند و سعی کردند از این تصمیمات اشتباه بیشترین سود را ببرند، بوده است.
وی ادامه داد: کارخانه ذوب آهن اصفهان قدیمی ترین کارخانه فولادی کشور است که ریشه‌ای کاملا دولتی داشته است. زمانیکه ذوب آهن (حدود 50سال پیش) فعالیت خود را شروع کرده است و بر اساس یک الگوی دولتی مدیریت می‌شد، 3معدن در کنار آن وجود داشت تا مواداولیه خام را برایش تامین کنند. وی افزود: این فرهنگ که کارخانه به صورت تماما دولتی اداره می‌شود مدیریت آن را به یک سیستم ارباب منشانه تبدیل کرده که این نگاه را ذوب آهن نسبت به بخش معدن دارد.
اکبریان واقعیت را پذیرش شرایط روز از سوی ذوب آهن دانست و بیان داشت: شرایط نسبت به 30سال پیش فرق کرده است. قبل از انقلاب تولید فولاد سالانه 600تن بوده اما امروز به 28میلیون تن رسیده است. این افزایش تولید باعث شده تا کارخانجات تولید کننده فولاد، گندله و کنسانتره سازهای داخلی برای به دست آوردن مواد خام و اولیه با هم رقابت داشته باشند، البته این رقابت طبیعی است.
وی با زبان بازار صحبت کردن ذوب آهن را از الزامات عنوان کرد و اظهار کرد: تصمیم اشتباهی که سیاستگذاران در چندماهه اخیر اتخاذ کردند و سیستم معدن را بهم ریختند به این دلیل بود که فکر می‌کردند مشکل ذوب آهن با محدود شدن صادرات حل می‌شود که در عمل شاهد بودیم که این تصمیم اثر مثبتی برای ذوب آهن نداشت به این دلیل که مشکل چیز دیگری است.
رییس انجمن سنگ آهن ادامه داد: رقبای ذوب آهن برای تامین بار عمدتا کارخانجات داخلی و کنسانتره و گندله سازها بودند نه صادرکنندگان. یعنی کارخانجات ترجیح می‌دادند به جای اینکه سنگ دانه بندی را به ذوب آهن بفروشند، یا خودشان تبدیل به کنسانتره کنند و یا معادن بطور مستقیم به کنستانتره سازهای داخلی بفروشند که از نظر جغرافیایی بهم نزدیک‌تر بودند و برای هر دو طرف صرفه اقتصادی داشت.
وی گفت: ذوب آهن در این قضیه باید نگاهش را عوض می‌کرد. اکنون هم تنها راهکار همین است که ذوب آهن یک گروه چابک و تیزهوش که زبان بازار را می فهمند به عنوان گروه خرید تشکیل دهد و ما هم پیشنهاد دادیم در صورت تشکیل گروه خرید، در قالب یک کارگروه بزرگتر معادنی که تامین کننده سنگ مورد نیاز ذوب آهن هستند (که تعداد و اسمشان مشخص است) را شناسایی می‌کنیم، که در قالب کارگروه با حضور خود معدنداران تامین کننده این سنگ و گروه خرید ذوب آهن جلسه‌ای را بدون دخالت دولت در قیمت گذاری باهم برگزار کنند و در نحوه پرداخت، قیمت‌گذاری، ترانسفر و ... باهم به توافق برسند تا شرایط مساعد فراهم شود که ذوب آهن هیچ روزی بدون سنگ آهن نماند.
مهرداد اکبریان گله ذوب آهن از اینکه شرکت‌هایی مثل گل‌گهر و چادرملو از سال 92 به بعد به آن‌ها سنگ آهن ندادند را عنوان کرد و بیان داشت: به عنوان رییس انجمن سنگ آهن این توضیح را دادم که کار شرکت‌ها را تایید نمی کنم ، اینکه معدنداران و شرکت‌های بزرگ معدنی به جای توسعه افقی بخواهند توسعه عمودی انجام دهند که خودشان را به تولید فولاد نزدیک کنند. وی بهترین راه را این دانست که شرکت‌های معدنی بزرگ سرمایه‌شان را صرف اکتشاف، صنایع معدنی و توسعه بخش معدن کنند.
اکبریان در پاسخ به این سوال که چرا این اتفاق افتاده است، گفت: وقتی به تاریخ چند سال گذشته نگاه کنیم، متوجه می‌شویم این موضوع به نوع برخورد کارخانجاتی مثل ذوب آهن با معادن -همان نگاه ارباب ورعیتی- برمی‌گردد. زمانیکه ذوب آهن احساس می‌کرد که می‌تواند با هر شرایط و هر قیمتی از معدنداران خرید کند و آن‌ها نیز موظف هستند با شرایط ذوب‌آهن، نیازش را تامین کنند. این واحدها سهامداری هستند و برای حفظ حیات خود باید پاسخگوی سهامدارانشان باشند و سهامدار ایده سودآور می‌خواهد.
وی تاکید کرد: اگر در سال‌های گذشته روابط منصفانه وعادلانه بین این دو بخش برقرار بود، مسلما امروز گل‌گهر و چادرملو به این سمت حرکت نمی‌کردند.
رییس انجمن سنگ آهن بهترین کار برای حفظ چرخه اقتصاد زنجیره فولاد را ادامه فعالیت معدنی ها وفولادی‌ها در حوزه کاری خود عنوان کرد و افزود: مخالف هستیم که ذوب آهن، فولاد مبارکه و به طور کلی فولادسازان بخواهد معدنداری کنند، بهتر است که خط مرزی بین معدن و فولاد لحاظ شود. لذا باید دولت اجازه دهد روابط تخصصی و برد-برد بین واحدها برقرار باشد دقیقا مانند نشست تخصصی که با ذوب آهن داشتیم.
این فعال معدنی گفت: هیچ تولیدکننده‌ای قصد ندارد تا کارخانه‌های داخلی را بدون مواد اولیه بگذارد اما به عنوان یک واحد تولیدی وقتی برای ماده اولیه درداخل بازار نباشد، و ماده را به قیمت نخرند یا به موقع پرداخت نکنند، تولیدکننده مجبور می‌شود به صادرات فکر کند.
وی با اشاره به مشکلات نقدینگی ذوب آهن بیان کرد: به فرض اینکه ذوب آهن مشکل نقدینگی داشته باشد راهکارهای زیادی برای این مشکل وجود دارد که می‌توان از قراردادهای مشارکتی و تهاتری استفاده کرد که ذوب‌آهن بدون سنگ نماند.
رییس انجمن سنگ آهن ایران نیاز ذوب آهن اصفهان را نسبت به کل تولید کشور رقم بالایی ندانست که بخواهد همه را نگران کند و تبدیل به یک معضل ملی شود.
اکبریان مشکل ذوب آهن را بیشتر از اینکه کسری مواد اولیه بداند، در مدیریت کردن خرید دانست که اگر مدیریت خریدشان را تغییر دهند، اولویت معدنداران و تولیدکنندگان برای فروش محصول با شرکت‌هایی مثل ذوب آهن است.
وی بیان کرد: بنابر صحبت های یزدی‌زاده، نیاز ذوب آهن سالانه 6 میلیون تن از 80 میلیون تن سنگ آهن تولیدی در کشور است. حال این سوال مطرح می شود که چرا دولت باید از صادرات سنگ‌آهن ممانعت بعمل می‌آورد؟
این فعال معدنی ادامه داد: ذوب آهن اصفهان بایدسالانه 4میلیون تن تولید داشته باشد که توانایی آن را دارد اما هنوز نتوانسته رکرورد تولیدش را بزند.در حال حاضر ذوب آهن حدود 2میلیون و 400هزار تا 3میلیون و200 هزارتن آن هم در شرایط بسیار خوب می‌تواند تولید داشته باشد که برای این میزان تولید فقط به سنگ آهن نیاز ندارد و از ضایعات،کنسانتره، گندله و سنگ آهن دانه بندی هم استفاده می‌کند که سنگ دانه بندی درشت را برای کوره بلند استفاده می کند.
وی بیان داشت: برای 3الی 4 میلیون تن سنگ خاص مورد نیاز ذوب آهن از دل 80میلیون تن سنگ آهن، چرا باید 76 میلیون تن سنگ‌آهن را با سیاست‌های بازدارنده مواجه می‌کردیم که باعث شد تولید و توسعه تاحدودی متوقف شود و باعث خسران خیلی از معادن کوچک و متوسط کشور گردید. وی ادامه داد: این روش اصلا درست و منطقی نیست که برای آبادانی یک واحد باعث خسارت 10 واحددیگر شویم.
اکبریان بهترین راهکار را نگهدرای همه واحدها عنوان کرد و گفت: هم باید بازار داخل را نگهداشت هم دورنگاهی به صادرات داشت. هیچ اقتصادی در دنیا نیست که حتی در زمان جنگ هم راضی شده باشند که صادراتشان به صفر برسد. وی در ادامه صادرات را باعث حیات تولیدات داخل و شفافیت بازار عرضه و تقاضای داخل دانست.
رییس انجمن سنگ‌آهن افزود: قطعا دولت و وزارت صنعت،معدن و تجارت خبر این نشست صمیمانه را دیده و شنیده‌اند که از ایشان می‌خواهیم از این نوع نشست‌ها و تصمیماتی که تشکل‌ها و تولیدکنندگان ومصرف کنندگان مواد اولیه باهم می‌گیرند حمایت کند و اجازه دهد تعیین کننده قیمت، نحوه پرداخت و مکانیزم کار برعهده خودشان باشد.
وی در پایان با انتقاد از عملکرد رسانه های حاضر در این جلسه گفت: انجمن سنگ آهن از سفر، جلسه و صحبت‌های این نشست رضایت کامل دارد و از مدیریت ذوب‌آهن و تیم شان تشکر و قدردانی می‌کنیم. انجمن سعی کرد منصفانه مسایل را مطرح کند و راهکارهای خوبی اندیشیده شد که عملیاتی می‌شود و هردو طرف به این راهکارها اعتقاد دارند و مصمم به انجام آن هستند. رسانه‌های حاضر در این جلسه می‌توانستند بسیار مفیدتر و منصفانه‌تر صحبت‌های دو طرف را پوشش دهند نه اینکه از کل جلسه نکاتی را انتخاب کنند بدون اینکه قبل و بعد از این نکات گفته شود و آن را تیتر کنند تا ذهنیت‌های جامعه را نسبت به این نشست خراب کنند.
