داستان جالب کوبایی دارنده سه طلای المپیک / بوکسوری که به ایدئولوژی انقلابی وفادار ماند

اقتصادآنلاین – مرتضی پیچکا؛ این اسم را شاید حتی دنبال کنندگان حرفه ای بوکس هم کمتر شنیده باشند. کسی که لقب محمد فورمن را یدک می کشید. حالا چرا محمد فورمن؟ چون رسانه ها در چند دهه قبل عقیده داشتند که او از جرج فورمن بزرگ، چالاک تر و از محمدعلی افسانه ای هم قوی تر بود. پس احتمالا از خودتان می پرسید که اگر استیونسون تا این اندازه مقتدر بود، پس چرا تاکنون چیزی از او نشنیده ایم؟ پاسخ ساده است: استیونسون در اوج دوران تنش های ناشی از جنگ سرد، در کوبای فیدل کاسترو و چه گوارا زندگی می کرد، کشوری که ورزشکاران حرفه ای در آن نه فقط برای کسب مدال، که به نوعی ابزار پروپاگاندا به حساب می آمدند و باید این کشور را به جهانیان معرفی می کردند. از شانس خوب رهبران وقت کوبا، استیونسون هم وطن پرست تر از آن بود که در ازای دریافت پول کشور و مردمش را رها کند و تا پایان دوران حرفه ای خود به بوکس آماتور وفادار ماند. 

استیونسون اولین بار در دسته سنگین وزن المپیک مونیخ بود که چشم جهانیان را به خود خیره کرد، جایی که نخستین حریفش را در تنها 30 ثانیه ناک اوت کرد. او درون رینگ یک قدرت مطلق محسوب می شد و در نخستین تجربه المپیکی خودش توانست در سن 18 سالگی، به راحتی آب خوردن مدال طلای المپیک 1972 مونیخ را کسب کند.  همان زمان ها بود که دست اندرکاران و حامیان بوکس حرفه ای که در دنیا ورزش بسیار محبوبی محسوب می شد، به سراغ استیونسون رفتند. آمریکایی ها به عنوان متولیان این رشته، به جوان کوبایی پیشنهاد دادند تا به بوکس حرفه ای روی بیاورد اما او پیشنهاد آنها را رد کرد. استیونسون از طرفداران سرسخت انقلاب کوبا بود و ترجیحش این بود که در سرزمین خودش و برای کشورش مبارزه کند. او مورد وثوق شخص کاستروی فقید هم قرار داشت و در جایی گفته شده بود که فیدل، تئو را مانند پسرش دوست دارد و این بوکسور هم از این موضوع بسیار خرسند است. تئوفیلو استیونسون 4 سال بعد و در المپیک 1976 مونترال توانست یک مدال طلای دیگر هم کسب کند، باز هم آمریکایی ها به سراغ بوکسور کوبایی رفتند و این بار نسبت به قبل حتی بیشتر روی پیشنهادشان اصرار کردند؛ استیونسون باز هم پیشنهاد آن ها را رد کرد. دست رد جوان کوبایی به پیشنهاد چند میلیون دلاری آمریکایی ها، از او در میان مردم کوبا یک قهرمان ملی ساخت. این پایان کار استیونسون نبود و او در المپیک 1980 مسکو نیز توانست با شکست تمام رقیبانش مدال طلا را برای سومین بار متوالی از آن خودش کند و نامش را در تاریخ المپیک، جاودانه سازد. تئوفیلو استیونسون پس از بازنشستگی، به عنوان کارشناس بوکس در کوبا مشغول به کار شد و گزارش شده که حقوق ماهانه اش حدود 400 دلار بود. معروف است که یک بار به استیونسون پیشنهاد شد در ازای دریافت 5 میلیون یورو، با محمد علی در رینگ بوکس حرفه ای مبارزه کند، پاسخ او اما جالب توجه بود: " چند میلیون دلار مقابل 8 میلیون کوبایی که عاشق من هستند چه ارزشی دارد؟"

استیونسون در نهایت با 3 طلای المپیک و 3 طلای قهرمانی جهان به کار خودش در صحنه حرفه ای خاتمه داد؛ اگر کوبا المپیک 1984 را بایکوت نمی کرد، این بوکسور به احتمال فراوان موفق می شد چهارمین مدال طلای خودش را هم کسب کند. تئوفیلو استیونسون سرانجام سال 2012 در سن 60 سالگی درگذشت.