با ۶ آبمیوه خوشمزه سیستم ایمنی بدن را تقویت کنید
سیستم ایمنی بدن دائما فعال است و مشخص می‌کند که کدام سلول‌ها به بدن شما تعلق دارند و کدام مهاجم هستند.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از بهداشت نیوز، میوه‌ها و سبزیجات منابع بسیار بزرگ از ویتامین، مواد معدنی و مواد مغذی هستند که می‌توانند به سلامت و داشتن سیستم ایمنی مطلوب کمک کنند. برخی افراد شاید در طول روز به اندازه کافی این مواد مغذی را دریافت نکنند.
بنابر اعلام دفتر آموزش و ارتقای سلامت وزارت بهداشت، با این حال دستور‌های ساده، سریع و خوشمزه‌ای برای نحوه مصرف آب انواع میوه‌ها و سبزیجات برای تقویت سیستم ایمنی بدن وجود دارد:
آب کلم
کلم نه تنها یک سبزی بسیار خوشمزه و همه کاره است، بلکه سرشار از ویتامین‌های متعدد، مواد معدنی، آنتی اکسیدان‌ها و ... محسوب می‌شود. کلم منبع بزرگ ویتامین آ، ث، منیزیم، ویتامین ب ۶، مس و آهن است. مصرف کلم همراه با چغندر که منبع خوبی از فولات و ویتامین‌ها است، ضروری به نظر می‌رسد.
آب گوجه فرنگی
منبع بسیار خوبی از ویتامین ث و ویتامین آ است که هر دو برای سلامت سیستم ایمنی بدن مفید هستند.
ترکیب آب توت فرنگی و کیوی
سرشار از ویتامین ث است و به همراه نعناع که منبع خوبی از فولات، ویتامین آ، منیزیم و روی محسوب می‌شود، برای تقویت سیستم ایمنی بدن نقش مهمی دارد. گفتنی است منیزیم ناکافی منجر به تضعیف سیستم ایمنی بدن و قرارگیری در معرض عفونت می‌شود.
آب کدو تنبل
منبع خوبی از ویتامین آ، ویتامین ب ۶ و ویتامین E به همراه روی است. روی در تولید سلول‌های سفید خون و آنتی بادی به منظور مبارزه با عفونت مفید است.
آب هویج
هویج منبع بزرگ از بتا کاروتن و ویتامین آ است. ویتامین آ نقش اساسی در تنظیم سیستم ایمنی بدن ایفا می‌کند و به بدن برای مبارزه با عفونت و حفظ سلول‌ها کمک می‌کند. این سلول‌ها به گروهی از گلبول‌های سفید خونی که به عنوان لنفوسیت‌ها شناخته می‌شوند، متعلق است و نقش اصلی و مرکزی را در ایمنی سلولی ایفا می‌کند. ویتامین آ به افزایش فعالیت سلول‌های سفید خون برای دفاع بدن کمک می‌کند.
آب پرتقال و گریپ فروت
در کل آب مرکبات مانند پرتقال، گریپ فروت و لیمو منبع بسیار خوبی از ویتامین ث است. ویتامین ث یک آنتی اکسیدان است و به مبارزه با رادیکال‌های آزاد می‌رود. ویتامین ث به تولید گلبول‌های سفید خون و آنتی بادی و در نهایت مقابله با مهاجمان خارجی کمک می‌کند. کمبود ویتامین ث می‌تواند منجر به تاخیر در بهبود زخم، ناتوانی در مبارزه با عفونت و اختلال در پاسخ ایمنی شود.
