چه موقع به روانپزشک مراجعه کنیم؟

به گزارش اقتصاد آنلاین، البته تشخیص اینکه فردی مبتلا به بیماری روحی روانی است یا اینکه مشکلات روحی روانی او در حد بیماری روانی نیست، بسته به تشخیص روانپزشک و تیم سلامت روانی است و به سادگی نمی توان انگ بیماری روانی را بدون ویزیت روانپزشک بیان کرد. اگر شما به یک مشکل روحی و روانی مبتلا هستید، بهتر است بدانید که در این مسئله تنها نیستید و در دنیای امروز، افراد بسیاری به این بیماری روانی مبتلا هستند یا اینکه در معرض خطر ابتلا به بیماری روانی هستند.

متاسفانه آمار درست و دقیق علمی منتشر شده در مورد اینکه چند درصد از ایرانیان مبتلا به بیماری های روانی هستند، وجود ندارد اما طبق آمار وزارت بهداشت و درمان مشخص شده است که حداقل ۲۵ درصد ایرانیان مبتلا به یک بیماری روانی به صورت افسردگی و اضطراب هستند. 

همین مسئله نشانگر لزوم اهمیت دادن به مقوله سلامت روانی برای پیشگیری، تشخیص به موقع و درمان بیماری های روانی است که باید توسط تیم سلامت روانی انجام گیرد. البته هر قسمتی از بخش سیستم سلامت روانی، اعضای اصلی تشکیل دهنده خود را دارند که مختص همان تیم است. به طور مثال، افرادیکه عضو تیم ” سلامت روانی جامعه ” هستند با اعضای محوری “تیم سلامت جنسی” حتما متفاوتند.

اما به طور معمول اعضای تلاشگر و محوری سلامت روانی متشکل اند از : روانپزشک، روانشناس، روان درمانگر، مددکار اجتماعی، سازمان بهزیستی، روانکاو، سکس تراپیست، پرستار، روان پرستار، بهیار، اعضای ستاد پیشگیری و کمک خشونت خانگی، سازمان مبارزه با مواد مخدر و غیره.

همان طوریکه ذکر شد، طیف وسیعی از افراد هستند که برای داشتن سلامت روانی در جامعه و تک تک اعضای خانواده به همکاری با آنها نیاز اساسی وجود دارد. ضمن اینکه هر فردی نیز به طور اختصاصی، خودش باید  به سلامت جسمی و  سلامت روانی خود اهمیت قائل شود. به طور مثال، فرد همان طوریکه برای سلامت جسمی خود ارزش قائل است و از طریق داشتن سبک زندگی سالم و نیز مراجعه روتین چند وقت یکبار، تحت نظر پزشک برای بررسی از نظر وجود بیماری جسمی احتمالی از طریق آزمایش و یا معاینه فیزیکی می باشد، بالطبع همان قدر اهمیت نیز به سلامت روانی خود بدهد.

روانپزشک ممکن است در مطب خصوصی،کلینیک، بیمارستان و درمانگاه کار پزشکی و درمانی خود را انجام دهد. ویزیت روانپزشکی می تواند به صورت حضوری، غیر حضوری به صورت تلفنی و یا آنلاین باشد. در موارد معمول ترجیح بر این است که ویزیت روانپزشکی به صورت ویزیت حضوری در مطب باشد اما در مواردی که امکان ویزیت حضوری و فیزیکی در مطب نیست، ویزیت غیر حضوری و تلفنی می تواند جایگزین درستی برای ویزیت حضوری توسط روانپزشک باشد.

دکتر فرزانه متخصص روانپزشک و روان درمانگر بیان می کند که از مواردی که ویزیت غیر حضوری می تواند جایگزین مناسبی برای ویزیت حضوری باشد عبارتند از: زمان اپیدمی کرونا که ارتباط اجتماعی و حضور فیزیکی در مرکز درمانی موجب خطر مرگ و ابتلا به خاطر مسری بودن بیماری کرونا است، فردی که به علت محدودیت فیزیکی و معلولیت های بدنی امکان حضور فیزیکی ندارد، زمانی که فرد در معرض خشونت خانگی به صورت مورد سوء استفاده فیزیکی، عاطفی و مالی است، افرادی که اعضای خانواده برای آوردن ایشان به مطب به صور فیزیکی همکاری نمی کنند، وقتی که دکتر روانپزشک در شهر یا کشور دیگری است، افرادیکه مبتلا به اختلال فوبیای حضور در جمع یا اضطراب اجتماعی هست و امکان حضور در مکان فیزیکی مطب را ندارد و غیره.

البته افرادیکه در شرایط اورژنس روانپزشکی هستند مثل افکار خودکشی و یا آسیب به خود یا دیگران حتما باید به صورت حضوری به مطب روانپزشک و یا به اورژانس بیمارستان روانپزشکی مراجعه کنند.

یکی از مهم ترین دسته افرادی که نیاز به ویزیت شدن توسط روانپزشک را دارند، افرادی هستند که مبتلا به بیماری ‌های جسمی و  بیماری های روحی روانی هستند. براساس مقالات معتبر علمی روانپزشکی در دنیا مشخص شده است است که بیماری های جسمی متعددی هستند که با بیماری ‌های روانی مرتبط هستند. از سوی دیگر، بیماری های روانی زیادی نیز هستند که با مسائل پزشکی و بیماری ‌های جسمی مرتبط هستند. 

به طور مثال فردی که بیماری تشنج دارد، پر واضح است که نیاز دارد که به متخصص مغز و اعصاب برای تشخیص و درمان بیماری صرع به طور منظم مراجعه نماید. در مواردی که فرد مبتلا به تشنج به طور همزمان دچار علائم روانشناختی مثل افسردگی، اضطراب، وسواس و یا مشکلات جنسی شود، اگر که متخصص مغز و اعصاب او را به روانپزشک ارجاع بدهد نیاز دارد که از لحاظ روانپزشکی نیز برای درمان موارد ذکر شده مورد ارزیابی تخصصی قرار بگیرد.

البته مقاومتهای فرهنگی و یا شخصی نیز در زمینه مراجعه به روانپزشک می تواند مانع باشد.  متأسفانه افرادی که مبتلا به بیماری روانی ثابت شده ‌ای تشخیص داده می‌شوند مثل اختلالات افسردگی، دو قطبی، اسکیزوفرنی و یا سایر موارد وقتی که به روانپزشک خود برای پیگیری مراجعه می ‌کنند.

در صورتی که از آن ها درخواست شود که برای پیگیری درمان نیاز است که تحت بررسی از نظر مسائل جسمی نیز قرار بگیرند مثلاً اینکه آزمایش خون و ادرار بدهند و یا به متخصص داخلی مراجعه کنند چون علائمی مشکوک بر اینکه شاید عوارض دارویی پیدا کرده‌اند و یا مهم‌تر این که مبتلا به بیماری‌ های جسمی مثل قند خون، فشار خون و یا مشکلات قلبی نیز ممکن است شده باشند از این مسئله امتناع می‌کنند و بیان می‌کنند که: «من فقط برای این آمدم که داروهای من را تغییر دهید و یک نسخه برای شش ماه بنویسید تا من خودم هر ماه داروهام رو بگیرم و دیگه مراجعه نکنم».

مورد شایع دیگری که می تواند به صورت مسائل جسمی بوده ولی عوارض روانپزشکی و یا حتی منشاء روانی داشته باشد بیماری‌ های گوارشی عصبی با منشأ عصبی است. مثلاً یکی از این موارد سندروم روده تحریک پذیر و یا به اصطلاح روده عصبی است. در این موارد فرد علائمی مثل نفخ، دلپیچه، یبوست، اسهال و یا موردی مثل این موارد ذکر شده را دارد.

اما وقتی که به متخصص داخلی و یا فوق تخصص گوارش مراجعه می کند و تحت درمان اقدام های تشخیصی لازم مثل آندوسکوپی مثل بررسی معده و روده و آزمایش های خون قرار می گیرد به او گفته می‌شود که منشاء تمام این علائم گوارشی در او مسائل روانی است و باید به روانپزشک مراجعه کند.

البته بسیاری از متخصصان داخلی ذکر می کنند که وقتی که به فرد گفته می‌شود که شما درمان تان حتماً نیاز به مراجعه به روانپزشک نیز دارد بیمار ناراحت شده و به او ذکر می کند که مگر من روانی هستم که من را به روانپزشک ارجاع می دهید.

مثال شایع دیگری نیز که در آن مسائل جسمانی فرد مرتبط با مسائل روانشناختی اوست، افرادی هستند که به افزایش وزن بالا و یا چاقی مرضی مبتلا هستند و برای جراحی ‌های کاهش حجم معده به متخصص و جراح مراجعه می ‌کنند که در این موارد یا در مواردی که جراح لازم بداند و تشخیص بدهد که فرد مبتلا به پرخوری و پراشتهایی مرتبط با اعصاب است که به اصطلاح پر اشتهایی عصبی آن را مینامیم نیز نیاز به مراجعه به روانپزشک وجود دارد که خوشبختانه فرهنگ این مسئله در کشور ما بسیار جا افتاده و حتی یکی از قوانینی که وقتی فرد برای عمل کوچک کردن معده مراجعه می‌کند این است که در ابتدا توسط روانپزشک ارزیابی شده و از این مسئله توسط روانپزشک اطمینان حاصل شود که بیماری چاقی این فرد به خاطر مسائل افسردگی، اضطراب و یا اختلالات خوردن همراه نباشد چون در صورتی که فرد مبتلا به بعضی از بیماری های روانپزشکی باشد می تواند دوره های پراشتهایی و یا کم اشتهایی داشته باشد که این مسئله می‌تواند در بازگشت علائم و یا روند درمان فرد اختلال ایجاد کند.