موارد استفاده، فواید و خطرات آسپرین

به گزارش اقتصادآنلاین، موارد استفاده روزمره شامل تسکین سردرد، کاهش تورم و کاهش تب است.  مصرف روزانه آسپرین می‌تواند خطر وقایع قلبی عروقی مانند حمله قلبی یا سکته را در افراد با خطر بالا کاهش دهد. پزشکان ممکن است بلافاصله پس از حمله قلبی آسپیرین را تجویز کنند تا از لخته شدن بیش‌تر و مرگ بافت قلب جلوگیری کند. 

 آسپرین چیست؟

 آسپرین یک داروی ضدالتهاب غیراستروئیدی است. این اولین داروی کشف شده در این گروه بود. آسپرین حاوی سالیسیلات است، ترکیبی که در گیاهانی مانند درخت بید و گل مینا یافت می‌شود. اولین‌بار استفاده از آن در حدود چهارهزار سال پیش ثبت شد. 

بقراط از پوست درخت بید برای تسکین درد و تب استفاده می‌کند و هنوز هم برخی از پوست درخت بید را به‌عنوان داروی طبیعی برای سردرد و درد‌های جزئی استفاده می‌کنند.

 NSAID‌ها دسته‌ای از دارو‌ها با اثرات زیر هستند:

• تسکین درد
• کاهش تب
•  کاهش التهاب، در دوز‌های بالاتر

این دارو‌ها استروئید نیستند. استروئید‌ها اغلب NSAID دارند اما برای همه مناسب نیستند و می‌توانند عوارض جانبی ناخواسته‌ای داشته باشند. آسپرین علامت تجاری متعلق به شرکت دارویی آلمان است. اصطلاح عمومی آسپرین استیل سالیسیلیک اسید است.

موارد استفاده:

 آسپرین کاربرد‌های زیادی از جمله تسکین درد و تورم، کنترل بیماری‌های مختلف و کاهش خطر حوادث قلبی عروقی در افراد با خطر بالا دارد. در موارد پایین، کاربرد‌ها را با جزئیات بیش‌تر شرح می‌دهیم:

۱. درد و تورم:

 آسپیرین می‌تواند درد خفیف تا متوسط، تورم یا هر دو را در ارتباط با بسیاری از مشکلات سلامتی از جمله:

سردرد

 سرماخوردگی یا آنفولانزا

پیچ خوردگی و کشیدگی

 گرفتگی‌های قاعدگی

 شرایط طولانی مدت، مانند آرتروز و میگرن

 برای درد شدید، پزشک ممکن است استفاده از آسپیرین را در کنار داروی دیگری مانند مسکن درد توصیه کند.

 ۲.جلوگیری از حوادث قلبی عروقی:

 استفاده روزانه از آسپرین با دوز کم می‌تواند خطر وقایع قلبی عروقی را در برخی افراد کاهش دهد  برای همین برای این افراد ایمن نیست. سازمان غذا و دارو (FDA) استفاده از آسپرین را فقط با نظارت پزشک توصیه می‌کند.

 برای افرادی که در معرض خطر حوادث قلبی عروقی هستند، آسپرین با دوز کم می‌تواند با جلوگیری از تشکیل لخته خون، خطر را کاهش دهد. یک پزشک ممکن است روزانه دوز پایین آسپرین را برای افرادی با شرایط زیر تجویز کند:

بیماری قلبی و عروقی داشته باشند

شواهدی از جریان خون ضعیف در مغز داشته باشند

 کلسترول خون بالا داشته باشند

 فشار خون بالا داشته باشند

 دیابت داشته باشند

بااین‌حال، برای افرادی که این مشکلات را ندارند، خطرات استفاده طولانی‌مدت از آسپیرین می‌تواند از مزایای آن بیش‌تر باشد. توصیه‌های سال ۲۰۱۶ کارگروه خدمات پیشگیری ایالات متحده می‌گوید که بزرگسالان ۵۰ تا ۵۹ سال ممکن است روزانه از آسپیرین استفاده کنند تا از سرطان روده بزرگ و همچنین بیماری‌های قلبی عروقی جلوگیری کنند.

بااین‌حال، این راهنمایی فقط برای بزرگسالان در محدوده سنی اعمال می‌شود:

حداقل ۱۰ درصد ده‌ساله در معرض خطر بیماری‌های قلبی عروقی هستند

خطر خونریزی زیادی ندارند

 امید به زندگی حداقل ۱۰ سال داشته باشد

 حداقل ۱۰ سال مایل به مصرف دوز کم روزانه هستند

۳.درمان حوادث کرونر:

 پزشکان ممکن است بلافاصله پس از حمله قلبی، سکته مغزی یا یک واقعه قلبی عروقی دیگر از آسپیرین استفاده کنند تا از تشکیل لخته بیش‌تر و مرگ بافت قلب جلوگیری کند. آسپیرین همچنین می‌تواند بخشی از یک برنامه درمانی برای افرادی باشد که اخیراً این موارد را داشته‌اند:

جراحی عروق، از جمله آنژیوپلاستی یا بای‌پس عروق کرونر جراحی

 حملة ایسکمیک کوچک یا سکته مغزی

سکته مغزی ایسکمیک که توسط لخته خون ایجاد می‌شود

موارد استفاده دیگر:

 آسپرین همچنین می‌تواند به درمان درد و تورم مرتبط با شرایط مزمن سلامتی زیر کمک کند:

بیماری‌های روماتیسمی، از جمله آرتریت روماتوئید، آرتروز و سایر بیماری‌های التهابی مفصل

 لوپوس اریتماتوی سیستمیک

 التهاب در اطراف قلب، معروف به پریکاردیت

 پزشکان ممکن است آسپرین با دوز کم را به این افراد توصیه کنند:

با آسیب شبکیه که رتینوپاتی نیز نامیده می‌شود

 که بیش از ده سال دیابت دارند

 که دارو‌های ضد فشارخون مصرف می‌کنند

با خطر سرطان روده بزرگ

آیا آسپرین برای کودکان بی‌خطر است؟

 پزشکان معمولاً مصرف آسپرین را برای افراد زیر ۱۸ سال توصیه نمی‌کنند. این به این دلیل است که می‌تواند خطر یک بیماری را افزایش دهد که به‌صورت سندروم ری که می‌تواند پس از یک عفونت ویروسی مانند سرماخوردگی، آنفولانزا یا آبله مرغان ظاهر شود.

سندروم ری می‌تواند منجر به آسیب دائمی مغز یا مرگ شود. بااین‌حال، یک پزشک بالینی ممکن است در صورت ابتلای کودک به بیماری کاوازاکی یا جلوگیری از تشکیل لخته خون پس از جراحی قلب، آسپرین را برای وی تحت‌نظر تجویز کند.

 برای کودکان، پزشکان معمولاً به‌جای آسپرین، استامینوفن یا ایبوپروفن را در روز‌های مناسب توصیه می‌کنند.

 خطرات و اقدامات احتیاطی:

 افرادی که شرایط زیر را دارند باید در مصرف آسپرین محتاط باشند و فقط در صورت توصیه پزشک باید این کار را انجام دهند:

اختلالات خونریزی، مانند هموفیلی

 فشارخون کنترل نشده

آسم

 زخم معده

 بیماری کبد یا کلیه

تحت‌نظر پزشک، افرادی که باردار یا شیرده هستند ممکن است از دوز پایین آسپیرین استفاده کنند. پزشکان معمولاً مصرف آسپرین با دوز بالا را در دوران بارداری توصیه نمی‌کنند. هرکسی که به آسپرین و سایر دارو‌ها حساسیت داشته باشد، مانند ایبوپروفن، باید از مصرف این دارو‌ها خودداری کند.

 پزشکان در هنگام سکته آسپرین تجویز می‌کنند زیرا تمام سکته مغزی ناشی از لخته شدن خون نیست. در برخی موارد، آسپرین می‌تواند سکته مغزی را بدتر کند. همچنین، هرکسی که مرتباً الکل می‌نوشد یا تحت درمان دندانپزشکی یا جراحی قرار دارد، هرچند اندک، قبل از مصرف آسپرین باید از پزشک سؤال کند.

تداخلات دارویی:

 یک تداخل ممکن است باعث کم‌اثر شدن یک دارو یا خطرناک بودن ترکیب شود. آسپرین می‌تواند با بسیاری از دارو‌ها تداخل داشته باشد. برخی از این موارد عبارتند از:

مسکن‌های ضدالتهابی: نمونه‌هایی مانند دیکلوفناک، ایبوپروفن و ناپروکسن وجود دارد. این نوع دارو‌ها همراه با آسپیرین می‌توانند خطرات خونریزی معده را افزایش دهند.

مهار‌کننده‌های انتخابی جذب مجدد سروتونین و سایر دارو‌های ضدافسردگی: به‌عنوان‌مثال می‌توان به سیتالوپرام، فلوکستین، پاروکستین، ونلافاکسین و سرترالین اشاره کرد. در ترکیب با آسپرین، هر یک از این موارد می‌تواند خطر خونریزی را افزایش دهد.

 وارفارین: همراه با این رقیق‌کننده خون، آسپرین می‌تواند اثرات ضد انعقادی دارو را کاهش داده و خطر خونریزی را افزایش دهد. شرایطی وجود دارد که ممکن است این ترکیب مفید باشد.

 متوترکسات: در ترکیب با این دارو که در درمان سرطان و برخی بیماری‌های خودایمنی استفاده می‌شود، آسپیرین می‌تواند ازبین‌بردن دارو را سخت‌تر کند، به طور بالقوه منجر به سمیت متوترکسات می‌شود.

 اثرات جانبی:

شایع‌ترین عوارض جانبی آسپرین عبارتند از:

سوزش معده یا روده

 سوءهاضمه

حالت تهوع

عوارض جانبی زیر کمتر رایج است:

بدتر شدن علائم آسم

استفراغ

التهاب معده

خونریزی معده

 کبودی

 آسپرین همچنین می‌تواند عوارض جانبی بسیار جدی مانند خونریزی در مغز یا معده یا نارسایی کلیه داشته باشد. یک عارضه جانبی نادر آسپرین با دوز کم روزانه، سکته مغزی خونریزی دهنده است.

خط آخر:

آسپیرین می‌تواند به جلوگیری و درمان طیف وسیعی از مسائل بهداشتی کمک کند، اما افراد زیر ۱۸ سال نباید آن را بدون راهنمایی پزشکی مصرف کنند. آسپیرین بدون نسخه یا با نسخه پزشک در دسترس است.

همیشه دستورالعمل‌های روی برچسب یا راهنمایی‌های پزشک را دنبال کنید. این امر به‌ویژه برای افرادی که احتمال بیش‌تری دارد اثرات سوئی را تجربه کنند، بسیار مهم است. آسپیرین به‌خصوص در دوز روزانه برای همه بی‌خطر نیست. سایر گزینه‌ها برای تسکین درد خفیف شامل دارو‌هایی مانند ایبوپروفن و استامینوفن است.

 در مورد تداخلات دارویی چه باید دانست؟

 تداخل دارویی هنگامی اتفاق می‌افتد که ماده‌ای بر نحوه رفتار دارو در بدن تأثیر بگذارد. برخی از موادی که می‌توانند باعث تداخل شوند شامل دارو‌های دیگر، مکمل‌ها، غذا و الکل است. تداخلات دارویی می‌تواند دارو را کم‌اثر کند.

در بعضی موارد، آن‌ها می‌توانند دارو را قوی‌تر کنند که می‌تواند خطرناک باشد. تداخلات دارویی بسیار متفاوت است و از علائم خفیف تا تهدید‌کننده زندگی را شامل می‌شود.

برخی از علائم هشداردهنده معمول شامل احساس بیماری پس از مصرف دارو، عدم دریافت نتایج معمول از دارو یا احساس خستگی زیاد یا بسیار پرانرژی بودن پس از مصرف دارو است.

 تداخلات دارویی فقط بین دارو‌های تجویز شده وجود ندارد. دارو‌های بدون نسخه، مواد غذایی، مکمل‌ها و الکل می‌توانند روش متابولیسم (تجزیه) دارو را در بدن تغییر دهند.

 انواع تداخلات دارویی:

 مواد مخدر:

 تداخلات دارویی هنگامی رخ می‌دهد که یک دارو با داری دیگر تداخل می‌کند. برخی از دارو‌ها بیش‌تر از سایر دارو‌ها مستعد تعاملات یک داروی ضد انعقاد خون هستند. مثلاً وارفارین است که برای جلوگیری از لخته شدن خون استفاده می‌شود.

این دارو با بسیاری از دارو‌های دیگر تداخل دارد. این به این دلیل است که گروهی از آنزیم‌ها روش متابولیسم وارفارین در آنزیم‌های بدن را تغییر می‌دهند. دارو‌هایی که این آنزیم‌ها را مهار می‌کنند می‌توانند اثرات وارفارین را افزایش دهند و خطر خونریزی خطرناک را افزایش دهند.

دارو‌هایی که آنزیم‌ها را القا می‌کنند، اثر وارفارین را کاهش می‌دهند و خطر لخته شدن خون را افزایش می‌دهند. این نتایج سلامتی بالقوه خطرناک نشان می‌دهد که بحث در مورد دارو‌های جدید با پزشک یا داروساز چقدر مهم است. دارو‌های دور انداخته شده به طور نامناسب می‌توانند به مردم، حیوانات و محیط‌زیست آسیب برسانند.

مکمل:

مکمل‌ها برای افرادی که دچار کمبود هستند مفید هستند، آن‌ها هنوز هم مانند هر داروی دیگر دارای عوارض جانبی و تداخل بالقوه‌ای هستند. مکمل‌هایی که فرد مصرف می‌کند می‌تواند با دارو‌های تجویز شده یا سایر مکمل‌ها ارتباط برقرار کند. به‌عنوان‌مثال، کلسیم می‌تواند بر روی جذب دارو‌های خاص تأثیر بگذارد.

این شامل هر دو مکمل کلسیم و دارو‌های حاوی کلسیم، مانند برخی از آنتی‌اسیدها است. کلسیم همچنین می‌تواند بر توانایی بدن در جذب داروی تیروئید لووتیروکسین که کم‌کاری تیروئید را درمان می‌کند، تأثیر بگذارد.

 هنگام بحث در مورد مصرف دارو با پزشک، فرد باید حتماً ویتامین‌ها، مکمل‌ها و دارو‌های گیاهی که مصرف می‌کند را یادداشت کند.

الکل و سایر دارو‌های تفریحی:

 الکل و دارو‌های تفریحی با دارو‌های مختلف تداخل می‌کنند. آن‌ها امکان تعامل با دارو‌های تجویز شده، مکمل‌ها و سایر دارو‌های تفریحی را دارند. الکل می‌تواند تعامل با دارو‌های حاوی الکل مانند شربت سرفه را دچار اختلال کند.

 مصرف الکل در هنگام مصرف این دارو‌ها می‌تواند اثرات الکل را تشدید کند که می‌تواند مضر باشد. همچنین ممکن است با دارو‌های دیگری که فعالیت سیستم عصبی مرکزی را کند می‌کند و باعث خواب‌آلودگی می‌شود، تداخل داشته باشد.

 برخی از این دارو‌ها عبارتند از:

آنتی‌هیستامین‌ها

 بنزودیازپین‌ها (برای درمان اضطراب استفاده می‌شود)

 قرص خواب‌آور

 دارو‌های تفریحی همچنین می‌توانند باعث تداخل دارویی شوند. وقتی شخص شاهدانه را با دارو‌های ضد روان‌پریشی خاصی مانند کلوزاپین مصرف می‌کند، مقدار آنتی سایکوتیک موجود در جریان خون وی را کاهش می‌دهد.

این باعث می‌شود دارو کم‌اثر شود که می‌تواند خطرناک باشد. داروی ضدافسردگی که معمولاً سیتالوپرام تجویز می‌شود هنگام مصرف با کوکائین می‌تواند باعث خونریزی مغز شود. افرادی که دارای شرایط بهداشت روانی هستند بیش‌تر به یک اختلال سوءمصرف مواد مبتلا می‌شوند.

 این بدان معنی است که دارویی که آن‌ها برای درمان وضعیت سلامت روان خود مصرف می‌کنند، در صورت داشتن اختلال سو ممکن است به همان اندازه مؤثر نباشد. اگر فرد عزیزی نگران بیماری روانی و سوءمصرف مواد است، باید با پزشک صحبت کند.

 غذا:

برخی از غذا‌ها بر نحوه متابولیسم برخی دارو‌ها توسط بدن تأثیر می‌گذارند. گریپ‌فروت یکی از مجرمان عادی است. آنزیمی به متابولیسم بسیاری از دارو‌ها در روده کوچک کمک می‌کند، اما گریپ‌فروت این آنزیم را مسدود می‌کند.

این امر باعث می‌شود مقدار بیش‌تری از وارد جریان خون شود و در نتیجه دوزی بیش‌تر ایجاد می‌شود که مدت بیش‌تری در بدن باقی می‌ماند. سطح CYP۳A۴ در افراد مختلف متفاوت است، بنابراین پیش‌بینی چگونگی تأثیر گریپ‌فروت روی یک فرد دشوار است.

 برخی از افراد ممکن است هیچ عارضه جانبی نداشته باشند. دیگران ممکن است مسمومیت دارویی تهدید‌کننده زندگی را تجربه کنند. برخی از دارو‌هایی که با گریپ‌فروت تداخل می‌کنند عبارتند از:

آنتی‌هیستامین‌ها، مانند دارو‌هایی که برای کاهش کلسترول استفاده می‌شوند مانند زوکور و لیپیتور

 دارو‌های فشارخون، مانند Adalat و Procardia

دارو‌های ضد اضطراب، مانند بوسپیرون

 کورتیکواستروئید‌ها، مانند Uceris و Entocort EC

 درباره تعاملات بین گریپ‌فروت و استاتین‌ها که برای کاهش کلسترول و درمان بیماری‌های قلبی استفاده می‌شود بیش‌تر بدانید.

شرایط پزشکی:

 برخی از شرایط پزشکی ممکن است فرد دچار احتمال تعامل دارویی کند. به‌عنوان‌مثال، افرادی که فشارخون دارند ممکن است بخواهند از برخی از دارو‌های ضد احتقان پرهیز کنند. برخی از این موارد، مانند سودوافدرین (که در بسیاری از دارو‌های سرماخوردگی وجود دارد)، ممکن است فشارخون را افزایش دهد، و آن‌ها را به یک انتخاب غیر ایمن تبدیل کند.

 علاوه بر این، افراد مبتلا به زوال عقل در برابر تعدادی از تداخلات دارویی بسیار آسیب‌پذیر هستند. یک مطالعه مقطعی ۲۰۱۶ دریافتند که دارو‌های ضدافسردگی، دارو‌های ضد روان‌پریشی، پلاکت‌ها و امپرازول به‌احتمال زیاد باعث ایجاد تداخل در افراد مسن مبتلا به زبان العقل می‌شوند.

دارای مکرر تجویز شده برای زوال عقل تأثیری در تداخلات تشدید دارویی نداشت. افرادی که دارای شرایط پزشکی خاصی هستند، به‌خصوص مواردی که فرد نیاز به مصرف منظم دارو دارد، باید قبل از شروع هر داروی جدید با پزشک تماس بگیرند. این امر خطر تعامل دارویی مضر را کاهش می‌دهد.

عوامل دیگر:

هر چه فرد بیش‌تر دارو‌ها (از جمله مکمل‌ها) مصرف کند، خطر تداخل دارویی او بیش‌تر است.

 افرادی که دارو‌های مختلف مصرف می‌کنند باید برچسب هر دارو را بخوانند. آن‌ها همچنین باید در مورد هرگونه تداخل بالقوه با پزشک یا داروساز مشورت کنند. برخی از افراد بدون توجه به تعداد دارو‌هایی که مصرف می‌کنند، نسبت به دیگران در معرض تداخلات دارویی آسیب‌پذیر هستند.

عواملی که خطر تعامل دارویی را در فرد افزایش می‌دهند عبارتند از:

ابتلا به زوال عقل

سن بالاتر بودن

 مصرف مکمل‌ها به همراه دارو‌های تجویز شده

 داشتن چندین پزشک

 داشتن ژنتیک خاص

نحوه خواندن برچسب‌های دارویی:

مطالعه کامل برچسب‌های دارویی می‌تواند به جلوگیری از تداخلات دارویی کمک کند. اگر فردی گیج است یا نگران تعامل بالقوه است، باید با پزشک تماس بگیرد. برچسب‌های دارو‌های مکمل و تجارتی متفاوت است. دارو‌های تجویزی باید تداخلات دارویی شناخته شده را ذکر کنند.

برچسب‌های دارو معمولاً شدیدترین و متداول‌ترین تداخلات را ذکر می‌کنند. همچنین ممکن است درج آن‌ها با عنوان وجود داشته باشد: " تداخلات دارویی ". شخص باید این بخش را به طور کامل بخواند.

 برچسب‌های دارویی مکمل باید دقیق باشند و گمراه‌کننده نباشد. اما نیازی نیست که آن‌ها همه تداخلات دارویی را ذکر کنند. افرادی که مکمل مصرف می‌کنند باید در مورد تمام مکمل‌هایی که مصرف می‌کنند به ارائه‌دهندگان خود بگویند.

 چه موقع با پزشک تماس بگیرید؟

یکی از بهترین راه‌ها برای کاهش خطر تداخل دارویی، صحبت با پزشک قبل از مصرف داروی جدید، از جمله مکمل‌ها است. در موارد زیر باید با پزشک تماس بگیرید:

یک داروی جدید مؤثر نیست یا نتیجه غیرمنتظره‌ای دارد

 فرد بیمار می‌شود یا علائم غیرمعمولی مانند خواب‌آلودگی پیدا می‌کند

 شخصی می‌خواهد مکمل جدیدی را امتحان کند

اگر:

فرد علائمی از واکنش شدید مانند بثورت، مشکل تنفسی یا بی‌حالی را نشان می‌دهد

 فرد به میزان خطرناکی دوز دارو مصرف می‌کند

کودک مکمل‌ها یا دارو‌های تجویز شده مصرف می‌کند

 هر ماده غذایی یا ماده‌ای می‌تواند با هر ماده دیگری تداخل کند. در برخی موارد، این واکنش‌ها می‌توانند بسیار خطرناک باشند. بهترین راه برای جلوگیری از تداخلات دارویی فقط مصرف دارو‌هایی که موردنیاز است و به طور کامل همه برچسب‌های جدید دارویی را بخوانید.

 اگر فردی مطمئن نیست و یا نگران یک اثر دارویی است، باید با پزشک یا داروساز تماس بگیرد. وقتی کسی نسخه جدیدی را انتخاب می‌کند، باید در مورد تداخلات دارویی متداول سؤال کند و تمام دارو‌های دیگر و مکمل‌هایی را که مصرف می‌کند به داروساز بگوید. افرادی که واکنش منفی دارویی دارند باید فوراً با پزشک صحبت کنند.