حساسیت به پروتئین شیر

درک حساسیت به پروتئین شیر در نوزادان

به گزارش اقتصادآنلاین، حساسیت به پروتئین شیر اغلب در نوزادانی اتفاق می‌افتد که از شیر خشک گاو تغذیه می‌کنند. این حالت زمانی اتفاق می‌افتد که سیستم ایمنی بدن پروتئین شیر گاو را مضر تلقی کرده و باعث واکنش آلرژیک می‌شود. طبق مطالعه انجام شده حداکثر 7 درصد از نوزادانی که از شیر خشک تغذیه می‌کنند، به پروتئین شیر گاو حساسیت دارند.

گرچه در بعضی موارد ممکن است در نوزادانی که از شیر مادر تغذیه می‌کنند نیز اتفاق بیفتد. طبق همان مطالعه 2016، حداکثر 1 درصد از نوزادانی که از شیر مادر تغذیه می‌کنند به شیر گاو حساسیت پیدا می‌کنند. ژن‌های خاصی در حساسیت به پروتئین شیر شناسایی‌شده است.

علائم

علائم آلرژی به پروتئین شیر اغلب طی چند دقیقه تا چند روز پس از مصرف شیر گاو اتفاق می‌افتد. نوزادان ممکن است از طریق شیر خشک یا شیر مادرانی که شیر گاو یا محصولات تهیه‌شده از شیر گاو را می‌خورند در معرض این حساسیت قرار بگیرند.

علائم آلرژی ممکن است تدریجی باشد یا به‌سرعت رخ دهد. علائم تدریجی ممکن است شامل این موارد باشد:

• مدفوع شل که ممکن است خونین باشد
• استفراغ
• تهوع
• امتناع از خوردن غذا
• تحریک‌پذیری یا باد شکم
• جوش و خارش پوست

علائمی که سریع رخ می‌دهند ممکن است شامل این موارد باشد:

• خس‌خس سینه
• استفراغ
• تورم
• کهیر
• تحریک‌پذیری
• اسهال خونی
• آنافیلاکسی

چگونه حساسیت به پروتئین شیر تشخیص داده می‌شود؟

هیچ آزمایش واحدی برای تشخیص حساسیت به پروتئین شیر وجود ندارد. تشخیص پس از بررسی علائم و گذراندن فرایند حذف برای رد سایر شرایط پزشکی اتفاق می‌افتد. آزمایش‌ها ممکن است شامل این موارد باشد:

• آزمایش مدفوع
• آزمایش خون
• تست‌های حساسیت، ازجمله تست خراش یا زخم پوست
• پرسش درباره مواد غذایی

ارائه‌دهنده خدمات بهداشتی درمانی شما ممکن است حذف یک رژیم غذایی را تجویز کند.

آن‌ها ممکن است از شما بخواهند شیر خشکی به کودک خود بدهید که فاقد شیر گاو است یا از شما بخواهند در صورت شیردهی از مصرف شیر گاو خودداری کنید.

پروتئین‌های غذاهایی که مادر شیرده می‌خورد می‌تواند طی 3 تا 6 ساعت در شیر مادر ظاهر شود و تا 2 هفته باقی بماند. به طور معمول، حذف یک رژیم غذایی حداقل برای 1 تا 2 هفته طول می‌کشد. بعد از آن شیر گاو مجدداً به رژیم اضافه می‌شود تا ببیند علائم آلرژی برمی‌گردد یا خیر.

شیر مادر بهترین غذاست

وقتی نوبت به تغذیه کودک می‌رسد، بهترین غذا برای او شیر مادر است.

شیر مادر ازنظر مواد غذایی متعادل است، کودک را از ابتلا به بیماری‌ها و عفونت‌ها محافظت می‌کند و خطر ابتلا به سندرم مرگ ناگهانی نوزاد (SIDS) را کاهش می‌دهد. نوزادانی که از شیر مادر تغذیه می‌کنند در اواخر زندگی کمتر دچار آلرژی غذایی و حتی بیماری‌های مزمن می‌شوند.

حداقل 6 ماه اول زندگی، کودک باید فقط از شیر مادر تغذیه کند و در صورت امکان، حداقل برای اولین سال زندگی ادامه یابد. سازمان بهداشت جهانی (WHO) نیز تغذیه تنها با شیر مادر را برای 6 ماه اول زندگی توصیه می‌کند. همچنین توصیه می‌کند شیردهی حداقل تا 2 سالگی کودک ادامه یابد.اگر به فرزندتان شیر می‌دهید و فرزندتان به شیر گاو حساسیت دارد، باید تغییرات غذایی ایجاد کنید و محصولات لبنی را از برنامه غذایی خود حذف کنید، ازجمله:

• شیر
• پنیر
• ماست
• خامه
• کره
• پنیر محلی

پروتئین شیر اغلب پنهان است و ممکن است در بعضی از مواد غذایی پیدا شود ازجمله:

• طعم‌دهنده‌ها
• شکلات
• کالباس
• هات‌داگ
• سوسیس
• کره گیاهی
• غذاهای فرآوری شده و بسته‌بندی‌شده

تولیدکنندگان موظف‌اند مواد حساسیت‌زای اصلی، ازجمله شیر را روی برچسب محصولات غذایی ذکر کنند. برای اینکه بفهمید آیا محصول محتوی شیر است، برچسب آن را با دقت بخوانید.

 انواع شیر خشک

 هر زنی قادر به شیردهی نیست. اگر کودک شما به پروتئین شیر حساسیت دارد و قادر به شیردادن نیستید، شیر خشک‌هایی وجود دارد که حاوی شیر گاو نیست.

شیر خشک سویا از پروتئین سویا ساخته‌شده است. متأسفانه بین 8 تا 14 درصد از نوزادان مبتلا به آلرژی به شیر، به سویا نیز واکنش نشان می‌دهند. شیر خشک‌های بسیار هیدرولیز شده هم وجود دارند که پروتئین شیر گاو در آنان به ذرات کوچک تقسیم می‌شوند تا واکنش آلرژیک کمتر شود.

• نوزادانی که قادر به تحمل شیر خشک هیدرولیز نیستند، شیر خشک آمینواسیدی به‌خوبی روی آن‌ها جواب می‌دهد. این نوع شیر خشک از اسیدهای آمینه یا پروتئین‌های بسیار ساده ساخته‌شده است.

به‌خاطر داشته باشید که هرچه شیر خشک بیشتر هیدرولیز شود، برای برخی از نوزادان بی‌مزه‌تر می‌شود.

صحبت با ارائه‌دهنده خدمات بهداشتی

اگر کودک شما علائم آلرژی به پروتئین شیر را دارد، تشخیص اینکه آیا ناراحتی ساده معده دارد یا حساسیت، ممکن است دشوار باشد.

خودتان سعی نکنید این مسئله را تشخیص دهید یا شیر خشک را تغییر دهید. برای تشخیص صحیح و بحث در مورد روش‌های درمانی، با ارائه‌دهنده خدمات بهداشتی خود مشورت کنید.

با این نکات به ارائه‌دهنده خدمات بهداشتی و درمانی کمک کنید تا بتواند بهترین تشخیص را بدهد:

• عادت‌ها و علائم غذایی کودک خود را ثبت کنید.
• در صورت شیردهی، غذاهایی را که می‌خورید و تأثیر آن‌ها بر کودک خود ثبت کنید.
• در مورد سابقه پزشکی خانواده خود، به‌ویژه هرگونه حساسیت غذایی، اطلاعات کسب کنید.

شما تنها نیستید

به‌عنوان یک مادر، دیدن پریشانی کودک خود، به‌ویژه از پدیدهٔ طبیعی مانند غذا خوردن، دردناک است. در کمک گرفتن از دوستان یا اعضای خانواده دریغ نکنید. همچنین می‌توانید یک گروه پشتیبانی پیدا کنید تا به شما در یادگرفتن استراتژی‌های مقابله کمک کند.

شناختن افرادی که شرایط مشابه دارند غالباً کافی است تا شمارا خوش‌بین نگه دارد. خیالتان راحت باشد که در صورت شیردهی یا تغییر شیر خشک، بسیاری از حساسیت‌های شیر را می‌توان کنترل کرد.

عارضهٔ حساسیت به مونوسدیم گلوتامات (MSG)

عارضهٔ حساسیت به مونوسدیم گلوتامات (MSG) چیست؟

حساسیت به مونوسدیم گلوتامات (MSG) شامل علائمی است که بعد از خوردن غذای حاوی MSG در برخی از افراد بروز می‌کند. این علائم اغلب شامل سردرد، گرگرفتگی پوست و تعریق است.

درحالی‌که متخصصان غالباً این علائم را با MSG مرتبط می‌دانند، اما شواهد علمی کافی مبنی‌بر ارتباط این حساسیت و علائم در انسان وجود ندارد. همان‌طور که گفته شد، بیانیه‌های بی‌شماری وجود دارد که این نظریه را تأیید می‌کنند.

اکثر افراد می‌توانند غذاهایی را که حاوی MSG هستند را بدون هیچ مشکلی مصرف کنند. بااین‌حال، درصد کمی از مردم واکنش‌های کوتاه‌مدت و نامطلوبی نسبت به این افزودنی غذایی دارند. به همین دلیل، بسیاری از رستوران‌ها تبلیغ می‌کنند که MSG را به غذاهای خود اضافه نمی‌کنند.

مونوسدیم گلوتامات (MSG) چیست؟

MSG یک افزودنی غذایی است که برای بهبود طعم غذا استفاده می‌شود. این ماده به یک ماده افزودنی مهم در صنایع غذایی تبدیل‌شده است زیرا اگر به غذایی اضافه شود که مواد اولیه آن، کیفیت پایینی داشته باشند یا تازه نباشند طعم و مزه آن را به‌خوبی حفظ می‌کند.

MSG بیشتر از اسید گلوتامیک آزاد یا گلوتامات، اسیدآمینه‌ای که به طور طبیعی در اکثر غذاها یافت می‌شود، تشکیل‌شده است. با تخمیر ملاس نشاسته یا نیشکر تولید می‌شود. این فرایند تخمیر مانند فرایند تهیه شراب و ماست است.

FDA،MSG را در دسته "به‌طورکلی ایمن" (GRAS) طبقه‌بندی می‌کند.  FDA همچنین نمک و شکر را به‌عنوان GRAS طبقه‌بندی می‌کند. بااین‌حال، در مورد عدم نظارت FDA در معرفی و استفاده از مواد افزودنی توسط صنایع غذایی، اختلاف‌نظر وجود دارد.

طبق مرکز علمی در جهت منافع عمومی (CSPI)، بسیاری از غذاهای GRAS مورد آزمایش دقیق و کافی برای اثبات ایمنی آن‌ها قرار نمی‌گیرند. به‌عنوان‌مثال، چربی‌های ترانس در دستهٔ GRAS طبقه‌بندی‌شده بودند تا اینکه تحقیقات کافی، FDA را مجبور به تغییر طبقه‌بندی آن‌ها کرد.

FDA ، شرکت‌هایی را که MSG را به غذاهای خود اضافه می‌کنند، ملزم به ذکر ماده افزودنی در فهرست مواد موجود دربسته بندی می‌کند. این بدان دلیل است که برخی افراد خود رتبه MSG حساس می‌دانند. بااین‌حال، برخی از مواد به طور طبیعی حاوی MSG هستند و تولیدکنندگان مواد غذایی ممکن است از نام این مواد استفاده کنند تا از افشای نام MSG در لیست مواد تشکیل‌دهنده جلوگیری کنند.

اگر می‌خواهید به این حساسیت مبتلا نشوید، از خوردن موادی چون: مخمر هیدرولیز شده، پروتئین گیاهی بافت‌دار، عصاره مخمر، اسید گلوتامیک، ژلاتین، پروتئین سویای جداسازی شده و عصاره سویا خودداری کنید.

علائم حساسیت به MSG چیست؟

افراد ممکن است ظرف دو ساعت پس از خوردن غذاهای حاوی MSG علائم را تجربه کنند. علائم ممکن است چند ساعت تا چند روز طول بکشد. علائم شایع عبارتند از:

• سردرد
• تعریق
• برافروختگی پوست
• بی‌حسی یا سوزش در دهان
• بی‌حسی یا سوزش در گلو
• حالت تهوع
• خستگی

احتمال کمی وجود دارد که افراد علائم شدید و مرگباری مانند علائمی که در طی واکنش‌های آلرژیک دیگر رخ می‌دهد، تجربه کنند. علائم شدید ممکن است شامل:

• درد قفسه سینه
• ضربان قلب بالا
• ضربان قلب غیرطبیعی
• تنفس دشوار
• تورم صورت
• تورم گلو باشد

علائم جزئی نیاز به درمان ندارند؛ اما در صورت بروز علائم شدید باید فوراً به اورژانس مراجعه کنید.

چه عواملی باعث بروز حساسیت  MSG می‌شود؟

مردم فکر می‌کنند MSG با علائم مذکور مرتبط است؛ اما این موضوع ثابت نشده است.

اگر بعد از خوردن غذاهای حاوی MSG بیمار شوید، امکان دارد به MSG حساس باشید. همچنین ممکن است به غذاهایی که به طور طبیعی حاوی مقدار زیادی گلوتامات هستند حساس باشید.

چگونه حساسیت به MSG تشخیص داده می‌شود؟

پزشک علائم و رژیم غذایی شمارا ارزیابی می‌کند تا تشخیص دهد آیا به MSG حساس هستید یا خیر. اگر علائم شدیدی مانند درد قفسه سینه یا دشواری در تنفس را تجربه می‌کنید، پزشک ممکن است ضربان قلب شمارا بررسی کند، یک الکتروکاردیوگرام برای تجزیه‌وتحلیل ریتم قلب شما انجام دهد و راه هوایی شمارا بررسی کند که آیا مسدود است یا خیر.

چگونه حساسیت به MSG درمان می‌شود؟

درمان ممکن است بسته به نوع و شدت علائم شما متفاوت باشد.

درمان علائم شایع

علائم خفیف معمولاً نیازی به درمان ندارند. مصرف داروهای مسکن (OCT) ممکن است سردرد شمارا تسکین دهد. نوشیدن چندین لیوان آب ممکن است باعث بیرون راندن MSG از سیستم شما و کوتاه شدن مدت‌زمان علائم شما شود.

درمان علائم شدید

پزشک ممکن است داروهای آنتی‌هیستامین برای تسکین علائم شدیدی مانند مشکل تنفس، تورم گلو یا ضربان قلب بالا تجویز کند.

آیا هنوز هم می‌توانم غذاهایی را که حاوی MSG هستند بخورم؟

مطالعه‌ای در سال 2008 درباره چاقی، مصرف MSG را با افزایش وزن مرتبط دانست، بنابراین بهتر است مصرف کلی شما به حداقل برسد. از پزشک خود درباره مقدار مصرفی MSG

بپرسید. اگر بعد از خوردن غذاهای حاوی MSG علائم شدیدی را تجربه کرده‌اید، ممکن است لازم باشد از خوردن غذاهای حاوی MSG خودداری کنید؛ بنابراین، لیست مواد تشکیل‌دهنده روی بسته‌های غذایی را بخوانید.

زمانی که خواستید در رستوران غذا بخورید، اگر در منوی غذا ذکر نشده است که غذاها فاقد MSG هستند، از آن‌ها بپرسید آیا این افزودنی را به غذاهای خود اضافه می‌کنند یا خیر. همچنین، اگر فکر می‌کنید به غذاهایی که حاوی مقدار زیادی گلوتامات هستند حساس هستید، با پزشک یا متخصص تغذیه در مورد رژیم غذایی بدون غذاهای حاوی مقدار زیاد MSG ، صحبت کنید.

اگر علائم شما جزئی بود، لزوماً نباید از غذاهایی را که دوست دارید خودداری کنید. شما می‌توانید تنها با خوردن مقادیر کمی از مواد غذایی حاوی MSG علائم خود را کاهش دهید.

اولین داروی حساسیت به بادام‌زمینی در شرف تأیید FDA است

هیات مشاوره متخصص می‌گوید که درمان جدیدی برای آلرژی به بادام‌زمینی باید تأیید شود. این دارو پالفورزیا نام دارد و اولین دارویی است که این نوع حساسیت‌های خطرناک را هدف قرار می‌دهد.این دارو یک درمان کامل در نظر گرفته نمی‌شود بلکه راهی برای کاهش علائم خطرناک است.

روز جمعه، هیات مشاوره متخصص با سازمان غذا و دارو (FDA)، برای تأیید داروی جدید برای کودکان مبتلا به آلرژی بادام‌زمینی رأی داد.

این درمان، پالفورزیا نامیده می‌شود و توسط متخصصین ایمن شناسی انجام می‌شود، اولین دارویی است که برای جلوگیری یا حداقل کاهش علائم خطرناک حساسیت بادام‌زمینی در کودکان تأیید می‌شود.

این درمان یک ایمن تراپی خوراکی است و باعث حساسیت‌زدایی در افرادی می‌شود که نسبت به آلرژی غذایی خاصی که دارند، انجام می‌شود. این دارو یک درمان محسوب نمی‌شود، اما می‌تواند به طور قابل‌توجهی خطر علائم شدید یا مرگبار ناشی از این حساسیت را کاهش دهد.

اگرچه FDA تا اوایل سال آینده تصمیم نهایی خود در مورد پالفورزیا را اتخاذ نخواهد کرد، اما میلیون‌ها کودک و نوجوان را که از آلرژی شدید بادام‌زمینی رنج می‌برند، امیدوار می‌کند.

متخصص آلرژی و مدیر مرکز تحقیقات آلرژی و آسم در استنفورد گفت: "ایمن تراپی خوراکی، زندگی افرادی که حساسیت غذایی دارند و همچنین زندگی خانواده‌های آن‌ها را تغییر می‌دهد. بسیار شگفت‌انگیز است که برای اولین درمان درزمینهٔ آلرژی غذایی در اولویت تأیید FDA قرار بگیریم. این اولین گام عالی برای خانواده‌هایی است که درگیر آلرژی غذایی هستند."

حساسیت به بادام‌زمینی ازجمله آلرژی‌های غذایی رایج است

آلرژی بادام‌زمینی یکی از رایج‌ترین آلرژی‌های غذایی است که بیش از یک‌میلیون و 200 هزار کودک را مبتلا می‌کند.

کودکانی که آلرژی دارند، هنگامی‌که بادام‌زمینی می‌خورند، ممکن است یک سری علائم ازجمله استفراغ، گرفتگی معده، سو ء هاضمه و اسهال را تجربه کنند.

شدیدترین واکنش به‌عنوان آنافیلاکسی شناخته می‌شود و باعث واکنش کل بدن می‌شود و علائمی شامل اختلال در تنفس، تورم در گلو، افت فشارخون و غش کردن دارد.

اکثر واکنش‌های آلرژیک را می‌توان با اپی نفرین درمان کرد - که از طریق اپی پن یا انژکتورهای اتوماتیک دیگر انجام می‌شود. طبق گفته دکتر شارون چینتراجا، متخصص آلرژی و ایمنولوژیست بهداشت و درمان استانفورد، حدود 12 تا 14 درصد کودکان آلرژیک به بادام‌زمینی هرساله باید برای درمان واکنش‌های خود به اورژانس مراجعه کنند.

 تا به امروز پرهیز از مواد حساسیت‌زای غذایی تنها راه جلوگیری از واکنش‌ها بوده است. پالفورزیا می‌تواند با حساسیت‌زدایی در  افرادی که به بادام‌زمینی آلرژی دارند، به طور بالقوه از شدت واکنش آن‌ها بکاهد.

به گفته دکتر امید مهدی‌زاده، متخصص گوش و حلق و بینی، در مرکز بهداشت ایالت سنت جان، برخی از پزشکان استراتژی‌های حساسیت‌زدایی مشابهی (قراردادن بیماران در معرض بادام‌زمینی) توصیه می‌کنند، اگرچه هیچ‌یک از آن‌ها به نسخه یا تأیید بیمه احتیاج ندارند.

"بیمارانی که آلرژی غذایی دارند به دنبال برخی از روش‌های درمانی هستند تا این خطرات ناشی از این آلرژی را کاهش دهند و احتمال علائم ناشی از خوردن یک‌باره بادام‌زمینی را بهبود بخشند. این امر می‌تواند در کیفیت زندگی آن‌ها پیشرفت چشمگیری محسوب شود، زیرا غذا بخشی از فرهنگ اجتماعی ما است. "

نحوهٔ تأثیر آن

درمان جدید شامل مصرف روزانه کپسول‌هایی است که حاوی مقدار کمی آرد بادام‌زمینی هستند.

درمان با مقدار بسیار کمی پروتئین بادام‌زمینی شروع می‌شود، سپس به‌آرامی به 300 میلی‌گرم در روز افزایش می‌یابد. هدف از این کار این است که به کودکان کمک کند تا نسبت به مواد حساسیت‌زای بادام‌زمینی مقاوم شوند.

بعد از حدود 6 ماه، اکثر کودکان به مقادیر کمی پروتئین بادام‌زمینی مقاوم می‌شوند و باید بتوانند مقدار کمی از آن را با خیال راحت مصرف کنند.

مهدی‌زاده افزود: "این درمان می‌تواند واکنشی مرگبار را به واکنشی تبدیل کند که به‌راحتی مدیریت می‌شود. با قراردادن بیمار در دوزهای کنترل‌شده تحت‌نظر، ممکن است علائم ناشی از خوردن یک‌باره بادام‌زمینی را کاهش دهد. "

افرادی که به بادام‌زمینی آلرژی دارند، نمی‌توانند بادام‌زمینی بخورند، اما درصورتی‌که به طور تصادفی همراه غذا، چند عدد بادام‌زمینی بخورند، واکنش آن‌ها بسیار کمتر خواهد بود. این دارو باعث آرامش خاطر کودکان می‌شود که اگر ناخواسته مقدار کمی بادام‌زمینی بخورند مجبور نیستند بستری شوند.

"دکتر تینا سین دهر، متخصص آلرژی و ایمونولوژی است مراقبت‌های بهداشتی استنفورد می‌گوید: "بیشتر بیماران آلرژیک به دنبال این نیستند که بتوانند غذا را بخورند. بیشتر آن‌ها می‌خواهند از اتفاقی بلعیدن ماده حساسیت‌زا درامان بمانند."

برخی از افراد ممکن است واکنش‌هایی را تجربه کنند

 این درمان خطراتی نیز دارد. در مطالعات بالینی ارزیابی ایمنی و اثربخشی درمان، برخی از کودکان واکنش‌های آلرژیک شدید به پودر بادام‌زمینی را تجربه کردند. تعداد معدودی درمان را متوقف کردند زیرا عوارض جانبی آن بسیار شدید بود. دیگران سرفه، کهیر، خارش، تحریک گلو، حالت تهوع و استفراغ را تجربه کردند.

اما تقریباً، دو سوم پس از مصرف قرص‌ها قادر به تحمل حدود 600 میلی‌گرم پروتئین بادام‌زمینی بودند که نشان می‌دهد این قرص می‌تواند برای برخی افراد بسیار مؤثر باشد.

پزشکی می‌گوید این درمان برای اکثر افراد مؤثر نیست. علاوه بر این، محققان هنوز مطمئن نیستند که دوز مطلوب چیست، زیرا احتمالاً برای هر فرد متفاوت است.

با توجه به ترکیبی از عوارض جانبی و خطرات، بسیاری از کارشناسان بهداشت توافق دارند که برای درک بهتر ایمنی و اثربخشی دارو تحقیقات بیشتری لازم است.

اگر دارو تصویب شود، FDA آن را تحت شرایط خاص مجاز می‌کند. اول، در صورت بروز واکنش، همه کودکان با خود اپی نفرین داشته باشند. علاوه بر این، لازم است اولین دوزها و دوزهای افزایشی در یک مرکز بهداشتی درمانی برای درمان واکنش‌های آلرژیک مصرف شود.

حتی با این شرایط هم، یک‌قدم بزرگ در راه دستیابی به یک گزینه درمانی مؤثر و تأییدشده برای کودکان مبتلا به آلرژی خطرناک بادام‌زمینی، برداشته‌ایم.

این می‌تواند در کیفیت زندگی آن‌ها پیشرفت چشمگیری محسوب شود، زیرا غذا بخشی از فرهنگ اجتماعی ما است. "

خلاصه

روز جمعه، هیات مشاوره متخصص با سازمان غذا و دارو (FDA)، برای تأیید داروی جدید برای کودکان مبتلا به آلرژی بادام‌زمینی رأی داد. این درمان ، اولین دارویی است که برای جلوگیری یا حداقل کاهش  علائم خطرناک حساسیت بادام‌زمینی در کودکان تأیید می‌شود.

بسیاری از کارشناسان بهداشت موافق‌اند که برای درک بهتر ایمنی و اثربخشی دارو، تحقیقات بیشتری لازم است، یک‌قدم بزرگ در راه دستیابی به یک گزینه درمانی مؤثر و تأییدشده برای کودکان مبتلا به آلرژی خطرناک بادام‌زمینی، برداشته‌ایم.

خوردن گلوتن در سال‌های اول زندگی خطر بیماری سلیاک را برای برخی از کودکان افزایش می‌دهد

• خوردن گلوتن قبل از 5 سالگی در صورت داشتن ژنوتیپ HLA می‌تواند خطر ابتلا به بیماری سلیاک یا عدم تحمل گلوتن را در کودک شما افزایش دهد. این مقاله شامل مطالبی است که باید بدانید.
• یک مطالعه جدید نشان داد کودکانی که ژنوتیپ مرتبط با دیابت نوع 1 و سلیاک رادارند، در صورت خوردن گلوتن قبل از 5 سالگی در معرض خطر ابتلا به بیماری سلیاک یا ابتلا به عدم تحمل گلوتن هستند.

  محققان 450 کودک را در 5 سال اول زندگی خود که ژنوتیپ خاص دارند را موردمطالعه قراردادند و میزان گلوتن مصرفی هر کودک را در آن زمان ثبت کردند.

• آن‌ها دریافتند کودکانی که در آن دوره مصرف گلوتن بیشتری داشتند، 6.1 درصد افزایش خطر بروز پاسخ ایمنی به گلوتن را داشتند. کودکانی که بیش‌ازحد معمول گلوتن مصرف می‌کردند، 7.2 درصد خطر ابتلا به بیماری سلیاک را داشتند.
• نتایج مطالعه فقط در مورد کودکان با ژنوتیپ HLA صادق است.

بر اساس مطالعه جدیدی که در JAMA منتشرشده است، کودکانی که در نخستین سال‌های خود مقدار زیادی گلوتن مصرف می‌کنند ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماری سلیاک و عدم تحمل گلوتن باشند.

محققان سوئدی،6605 کودک را از بدو تولد تا 5 سالگی موردمطالعه قراردادند. آن‌ها هرچند ماه یک‌بار، گلوتن دریافتی هر کودک را در طول 3 روز مشخص، ثبت کردند.

در پایان دوره بررسی، محققان دریافتند کودکانی که مقادیر بیشتری گلوتن می‌خورند بیشتر در معرض خودایمنی بیماری سلیاک (وجود آنتی‌بادی در خون که نشان‌دهنده بیماری سلیاک است) و خود بیماری سلیاک هستند.

درواقع، کودکانی که در آن دوره مصرف گلوتن بیشتری داشتند، 6.1 درصد افزایش خطر نشان‌دادن پاسخ ایمنی به گلوتن را داشتند. همچنین، در کودکانی که مقدار گلوتن بیشتری از حد معمول مصرف کردند، 7.2 درصد خطر ابتلا به بیماری سلیاک در آن‌ها افزایش یافت.

علاوه بر این، به ازای هر گرم گلوتن در روز، خطر ابتلا به این بیماری افزایش می‌یابد.

در طول این مطالعه که از سال 2004 تا 2010 ادامه داشت، 1216 کودک یا حدود 20 درصد از شرکت‌کنندگان در این مطالعه به خودایمنی بیماری سلیاک مبتلا شدند. حدود 7 درصد یا 450 کودک به بیماری سلیاک مبتلا شدند. بیشترین تشخیص‌ها در سنین 2 تا 3 سالگی بود.

دکتر دانیل آگارد، دانشیار دانشگاه لوند در سوئد و سرپرست این مطالعه، در بیانیه‌ای گفت: "مطالعه ما ارتباط واضحی بین میزان گلوتن مصرفی کودکان و خطر ابتلا به بیماری سلیاک یا بیماری خودایمنی سلیاک را نشان می‌دهد. ".

آگارد و همکارانش قبلاً نتایج مشابهی را در جامعهٔ آماری پایین‌تر از کودکان سوئدی یافته بودند. این مطالعه جدید آن یافته‌های اولیه را تأیید کرده است.

گلوتن و ژن

دکتر جینا پوزنر، متخصص اطفال در فونت ولی کالیفرنیا گفت که باید توجه داشته باشید که کودکانی که در این آزمایش موردمطالعه بودند از قبل مستعد ابتلا به بیماری سلیاک و حساسیت به گلوتن بودند.

"این‌ها بچه‌هایی هستند که همگی ژنوتیپ مرتبط با دیابت نوع 1 و سلیاک رادارند، بنابراین بیشتر از جمعیت عمومی به بیماری سلیاک مبتلا می‌شوند. "

پوزنر گفت: "خوردن گلوتن بیشتر باعث ایجاد آنتی‌بادی می‌شود. این مطالعه دربارهٔ افراد فاقد ژنوتیپ نیست. "

به همین دلیل، نتایج مطالعه ممکن است کمی خیره‌کننده‌تر از زمانی باشد که جامعهٔ آماری شامل افرادی باشد که مستعد این بیماری نیستند.

احتمال بروز بیماری سلیاک در عموم مردم 1 درصد است، اما برای جوانان مبتلا به دیابت نوع 1، میزان بروز به طور قابل‌توجهی به 5 تا 10 درصد افزایش می‌یابد. به بیان دیگر، 5 تا 10 درصد از جوانان مبتلا به دیابت نوع 1 نیز مبتلا به بیماری سلیاک می‌شوند که البته یک افزایش بزرگ است ".

گلوتن پروتئینی است که در غلاتی مانند گندم، چاودار و جو وجود دارد. این ماده به تشکیل نوعی "چسب" کمک می‌کند تا این غذاها را منسجم نگه دارد و یکی از اجزای اساسی در بسیاری از غذاهای سنگین کربوهیدرات دار مانند ماکارونی، نان و کیک است.

افرادی که به پروتئین حساس هستند، اغلب قادر به خوردن این غذاها نیستند زیرا در صورت خوردن آنان دچار گرفتگی معده، نفخ، اسهال و ناراحتی دستگاه گوارش (GI) می‌شوند.

از طرف دیگر، بیماری سلیاک یک بیماری خودایمنی است. در افراد مبتلا به بیماری سلیاک، بدن به روده باریک حمله کرده و به آن آسیب می‌رساند. باگذشت زمان، این موضوع می‌تواند از جذب مواد مغذی جلوگیری کند.

 در سال‌های اخیر با افزایش تشخیص حساسیت به گلوتن و بیماری سلیاک، توجه به گلوتن در حال افزایش است. طبق تخمین بنیاد بیماری سلیاک، از هر 100 نفر 1 نفر در سراسر جهان مبتلا به سلیاک است.

همچنین این سازمان می‌گوید بیش از 2 میلیون بزرگ‌سال به این بیماری مبتلا هستند اما نمی‌دانند. این افراد در صورت عدم تشخیص بیماری ممکن است یک‌عمر با عوارض سلامتی روبرو شوند.

کودکانی که به بیماری سلیاک مبتلا هستند و هنوز بیماری آنان تشخیص داده نشده است، ممکن است به بیماری عدم رشد مبتلا شوند. این اتفاق زمانی می‌افتد که کودکان به دلیل بیماری یا اختلالی که دارند دچار سوءتغذیه می‌شوند و به معیارهای استاندارد رشد نمی‌رسند.

شناخت عوامل خطرزا یا محرک، مانند خوردن گلوتن بیشتر در سال‌های رشد کودک، می‌تواند به پزشکان و والدین کمک کند رژیم‌هایی را تدارک ببینند که می‌تواند خطر را کاهش دهد.

آیا بچه‌ها باید از خوردن گلوتن پرهیز کنند؟

بیماری سلیاک و حساسیت به گلوتن هیچ درمانی ندارند، بنابراین اگر از خوردن گلوتن خودداری کنید، می‌توانید تا حد زیادی از علائم دردناک و ناراحت‌کننده جلوگیری کنید.

اما دکتر دیوید برانکو، متخصص گوارش کودکان در شبکه بهداشت دانشگاه سنت لوک در بلهم، پنسیلوانیا، گفت که والدین نباید در سال‌های اولیه کاملاً از دادن گلوتن به فرزندان خود، خودداری کنند.

مواد غذایی فاقد گلوتن با ویتامین‌های گروه B غنی نشده‌اند و گزینه سالمی برای شما محسوب نمی‌شوند مگر اینکه تشخیص داده شود که جزو دسته مستعد این بیماری هستید."

پوزنر افزود، "بسیاری از محصولات فاقد گلوتن دارای کالری بالاتر و ارزش غذایی کمتری هستند. تا زمانی که کودکان در معرض خطر نیستند، از دادن گلوتن به آنها خودداری نکنید. "

در حالی که نتایج مطالعه اخیر ممکن است نشان دهد که خوردن گلوتن می‌تواند منجر به ایجاد بیماری‌های مربوط به گلوتن شود، اما نتایج ممکن است به هیچ وجه در مورد کودک شما اتفاق نیفتد.

همیلتون توضیح داد که چون این مطالعه روی کودکانی انجام‌شده است که ژن خاصی برای بیماری سلیاک دارند، توصیه نمی‌شود که نتیجهٔ آن برای تمام کودکان، صادق باشد.

وی گفت: "اکثریت مردم در معرض خطر ابتلا به بیماری گلوتن نیستند؛ بنابراین، هیچ دلیلی ندارد کودکان سالمی که ژنوتیپ های HLA را ندارند را از لذت خوردن غذای گلوتن دار محروم کنید چون با خوردن این غذاها، هیچ مشکلی نخواهند داشت به‌عبارت‌دیگر، مگر اینکه شما یا همسرتان، سابقه ژنتیکی چنین شرایطی را داشته باشید در غیر این صورت کودک شما می‌تواند تمام بیسکوییت، چیپس و نان موردنظر خود را بخورد."

خلاصه

وقتی کودک شما شروع به خوردن غذاهای جامد کرد ، با پزشک متخصص اطفال صحبت کنید. اگر سابقه خانوادگی بیماری سلیاک و دیابت نوع 1 وجود داشته باشد، پزشک آزمایشی برای بررسی ژنوتیپ های مربوط به این دو بیماری تجویز می‌کند.

اگر نتایج نشان داد کودک شما مستعد است، می‌توانید با دکتر مشورت کنید تا برنامه غذایی به کودک شما بدهد که از ناراحتی معده و ابتلا به بیماری در آینده جلوگیری کند.

اما حتی در آن صورت نیز ممکن است جواب این باشد که از خوردن گلوتن کاملاً اجتناب کنید. فقط از طریق تحقیقات اضافی می‌توان کشف کرد که آیا امکان خاموش‌کردن ژن‌ها با استفاده از یک رژیم غذایی بدون گلوتن، وجود دارد یا خیر.

همیلتون افزود: "قطع مصرف گلوتن، قبل از صحبت‌کردن با متخصص مراقبت‌های بهداشتی، مدیریت این شرایط را بسیار دشوار می‌کند. بیماران باید قبل از قطع مصرف گلوتن، تست غربالگری سلیاک بدهند، زیرا بعد از چندین ماه که فاقد گلوتن باشند، تست غربالگری نتیجه‌بخش نخواهد بود.

آیا غذاهای ناسالم باعث افزایش آلرژی‌های غذایی می‌شوند؟

محققان می‌گویند غذای ناسالم حاوی ترکیبی است که با آلرژی غذایی مرتبط است، اما سایر متخصصان می‌گویند آلرژی دلایل مختلفی دارد.

 مطالعات اخیر نشان می‌دهد که علاقه مردم به غذاهای فرآوری شده می‌تواند یکی از دلایل افزایش فاحش حساسیت غذایی و شدیدتر شدن آن در چند دهه گذشته باشد.

محققان دانشگاه ناپل فدریکو دوم با بررسی گروهی از کودکان 6 تا 12 ساله دریافتند، بچه‌هایی که آلرژی غذایی دارند، نسبت به کودکان با آلرژی تنفسی یا کودکانی که هیچ نوع آلرژی ندارند، سطح بالاتری از ترکیبات مرتبط با غذاهای ناسالم فرآوری شده در زیرپوست آن‌ها وجود دارد.

 عاملان اصلی، محصولات نهایی گلیکاسیون پیشرفته یا (AGEs) نام دارند.

گلیکاسیون  زمانی رخ می‌دهد که مولکول قند در اثر حرارت به پروتئین یا چربی متصل شود، مثلاً وقتی یک استیک را تفت می‌دهید تا روی آن برشته و قهوه‌ای شود، یا وقتی سیب‌زمینی را در روغن سرخ می‌کنید گلیکاسیون رخ می‌دهد.

 به‌عبارت‌دیگر، آن‌ها برای عطروطعم عالی هستند، اما خوردن زیاد آن‌ها خوب نیست. غذاهای کاملاً فرآوری شده حاوی مقادیر بالاتری از AGEs هستند.

به گفته دکتر روبرتو برنی کنانی، دانشیار متخصص اطفال در دانشگاه ناپل و محقق اصلی تحقیقات، وجود مقادیر بالاتر AGEs در میان کودکان مبتلا به آلرژی ممکن است "یک حلقه گمشده" در مدل‌های موجود آلرژی غذایی باشد.

یک متخصص دیگر می‌گوید این پیوند ممکن است واقعاً وجود داشته باشد، اما عوامل دیگری نیز در این امر مؤثر هستند.

منابع غذایی که دارای AGEs هستند - معمولاً در رژیم‌های غربی یافت می‌شوند - می‌توانند باعث شیوع فزاینده آلرژی‌های غذایی شوند. بااین‌حال، عوامل مختلفی در افزایش میزان آلرژی نقش دارند و مهم این است که ما همه عواملی که در محیط‌زیست ما باعث آلرژی غذایی می‌شود را بشناسیم. به‌عنوان‌مثال، غذاهای فرآوری شده ممکن است از تنوع پروتئینی برخوردار نباشند، اما برای درک دقیق نقش AGEs در ایجاد آلرژی‌های غذایی، تحقیقات بیشتری باید انجام شود. "

چرا امروزه آلرژی بیشتر است؟

 به گفتهٔ دکتر تانیا الیوت، پزشک معالج پزشکی در نیویورک و سخنگوی ملی کالج آمریکایی آلرژی، آسم و ایمونولوژی، جدای از علت دقیق، واقعیت این است که آلرژی غذایی در 20 سال گذشته تقریباً 200 درصد افزایش‌یافته است.

وی گفت: "تصور این است که علت چندعاملی باشد، ازجمله ژنتیک و محیط‌زیست. "

دکتر لاکی رایت، پزشک داخلی و آلرژی و ایمونولوژی در بری‌ام و بیمارستان زنان در بوستون و مدیر پزشکی در ترمو فیشر سینتیک با او موافقت کردند.

 او چندین عامل اصلی را برشمرد که تصور می‌شود در افزایش بروز آلرژی نقش دارند:

زمان اضافه‌کردن مواد غذایی به رژیم غذایی: تأخیر در اضافه‌کردن بسیاری از مواد حساسیت‌زا، مانند بادام‌زمینی و تخم‌مرغ، احتمالاً منجر به افزایش حساسیت‌های غذایی می‌شود.

فرضیه بهداشت: ما اکنون با استفاده از صابون‌های ضد باکتری و ضدعفونی‌کننده‌های دست تمیزی را رعایت می‌کنیم، بااین‌حال، قرارگرفتن بیشتر در معرض میکروب‌ها کمک کند، سیستم ایمنی بدن قوی‌تر شود

تغییرات اقلیمی: نحوه رشد محصولات به دلیل تغییر دما ممکن است باعث ایمنی بیشتر بدن و یا تحریک سیستم ایمنی بدن شود و منجر به ایجاد آلرژی غذایی شود.

 الگوهای رژیم غذایی: مردم در سراسر جهان غذاهای فرآوری شده بیشتر و میوه و سبزی‌ها کمتری می‌خورند که این موضوع میکروبیوم روده ما را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

ژن‌ها و محیط: این مورد نه‌تنها شامل ترکیب ژنتیکی می‌شود بلکه  در معرض قرار گرفتن رحم مادران با مواد آلرژی‌زا در  رژیم غذایی، آلودگی و مواد شیمیایی است.

استفاده زودهنگام از آنتی‌بیوتیک همچنین ممکن است بر روده تأثیر بگذارد و احتمال ایجاد آلرژی را افزایش دهد.

وی گفت: "محققان حدس می‌زنند که استفاده زودهنگام از آنتی‌بیوتیک موجب تغییراتی بر روی بلور باکتریایی می‌شود که بر پیشرفت بیماری‌های آلرژیک تأثیر می‌گذارد. استفاده زودهنگام از آنتی‌اسیدها در کودکان همچنین می‌تواند با تغییر PH معده و هضم و جذب غذا در بدن را با مشکل مواجه کند. "

چگونه می‌توان از ایجاد آلرژی جلوگیری کرد

واضح است که به لطف عوامل مختلف آلرژی می‌تواند ظاهر شود، بنابراین چگونه می‌توان به بهترین وجه از آن‌ها پیشگیری کرد یا آن را درمان کرد؟

به‌عنوان‌مثال، به نظر می‌رسد در آلرژی‌های بادام‌زمینی عوامل ژنتیکی و محیطی هر دو دخیل‌اند. عوامل ژنتیکی را نمی‌توانید زیاد تغییر دهید، اما احتمالاً روش‌های زیست‌محیطی به شما کمک می‌کنند.

الیوت گفت: " درگذشته تصور این‌گونه بود که توصیه‌های جلوگیری از اضافه‌کردن بادام‌زمینی به رژیم غذایی قبل از دوسالگی، از حساسیت بادام‌زمینی جلوگیری می‌کند، اما امروزه تصور این است که اضافه‌کردن مواد حساسیت‌زا به رژیم غذایی در جلوگیری از آلرژی‌های غذایی از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار است."

اما تلاش برای ایمنی درمانی خوراکی، مانند میکرودوزینگ بادام‌زمینی، نتایج متفاوتی داشته است.

گفته شد، محققان در حال کشف واکسنی مؤثر برای آلرژی بادام‌زمینی هستند.

که در صورت کشف آن، بسیاری دیگر از آلرژی‌ها هنوز باقی می‌مانند.

سوان سون گفت: " حداقل برای نوزادان، به نظر می‌رسد اضافه‌کردن زودهنگام انواع مواد غذایی به رژیم غذایی آنان، راهی برای جلوگیری از حساسیت باشد."

"متخصصان اطفال در حال تغییر عقیده در مورد چگونگی محافظت از نوزادان در برابر آلرژی غذایی هستند. آن‌ها توصیه می‌کنند والدین غذاهایی را که می‌توانند حساسیت‌زا باشند را در سنین پایین (به طور معمول از 4 تا 6 ماهگی که سیستم ایمنی بدن کودک هنوز در حال رشد است) به رژیم غذایی آنان وارد کنند." او گفت: "من اکنون توصیه می‌کنم که یک رژیم غذایی متنوع تدارک ببینید و رایج‌ترین غذاهایی که می‌توانند آلرژی‌زا باشند را به طور منظم و برای مدت‌زمان طولانی در برنامه غذایی فرزندانتان قرار دهید."

وی افزود: "این روش، به‌مرورزمان باعث افزایش مقاومت در برابر مواد حساسیت‌زا می‌شود تا کودک شما بتواند به طیف گسترده‌ای از غذاها عادت کند."

ادرباره افراد دیگر که دسترسی به واکسن ندارند، "درمان اصلی آلرژی‌های غذایی این است که با خواندن برچسب‌ها و مشورت با پزشک از خوردن مواد حساسیت‌زا خودداری کنید."

آلرژی به گوجه‌فرنگی و سندرم آلرژی اورال

ممکن است به نظر نرسد گوجه‌فرنگی باعث آلرژی غذایی شود ، اما امکان دارد باعث حساسیت دیررس در زندگی شود. حتی اگر سال‌ها پیتزا و ماکارونی با سس قرمز خورده باشید.

دکتر پونیتا پو ندا، دستیار رئیس آلرژی و ایمونولوژی در نیویورک، گفت که به‌ندرت اتفاق می‌افتد که یک فرد حساسیت به گوجه‌فرنگی را بدون توجه به سن خود تجربه کند.

پو ندا گفت:" آلرژی به گوجه‌فرنگی در کودکان یا بزرگ‌سالان نسبتاً غیرمعمول است.”

بعلاوه، اگر فردی به گوجه‌فرنگی حساسیت پیدا کند، احتمالاً به سایر گیاهان تیره شب‌بوها ازجمله سیب‌زمینی و بادمجان واکنش نشان می‌دهد.

پوندا خاطرنشان کرد که گاهی اوقات افراد می‌توانند به گوجه‌فرنگی واکنش نشان دهند که در اصل آلرژی غذایی نیست.

وی در برخی موارد توضیح داد که این غذا می‌تواند باعث سندرم آلرژی اورال (OAS) شود. در این حالت علائمی چون خارش گلو و دهان درنتیجه واکنش - مشابه به گرده‌های در هوا - به میوه‌ها و سبزی‌ها خورده شده است.

همان‌طور که سیستم ایمنی بدن به گرده واکنش نشان می‌دهد، می‌تواند برخی از سبزیجات یا میوه‌ها را مشابه گرده ثبت کند و واکنش آلرژیک مشابه ایجاد کند.

 اگر کسی به سبزیجات یا میوه‌ای تازه با ساختار پروتئینی مشابه با گرده‌ای که به آن حساسیت دارد، بخورد، می‌تواند همان علائم آلرژی را ایجاد کند.

 پوندا گفت: "این در افرادی اتفاق می‌افتد که به گرده‌ها حساسیت دارند. وقتی آن‌ها گوجه‌فرنگی تازه را می‌خورند ممکن است احساس خارش دهان و خارش زبان داشته باشند. "

آلرژی‌های شروع بزرگ‌سالی

طبق کلینیک مایو در حالی که بیشتر آلرژی‌های غذایی در کودکان ایجاد می‌شود، آلرژی‌های بزرگ‌سالی نیز متداول‌اند.

رایج‌ترین نوع آلرژی غذایی برای بزرگ‌سالان، بادام‌زمینی، ماهی، صدف و دانه‌های درختی است.

مطالعه‌ای که در ژانویه منتشر شد، بیش از 40،000 بزرگ‌سال را مورد بررسی قرارداد و نشان داد که تقریباً 10 درصد از آن‌ها به آلرژی غذایی مبتلا هستند. حدود 50 درصد از کسانی که به آلرژی غذایی دچار اند، پس از بزرگ‌سالی به این آلرژی مبتلا شده‌اند.

نویسندگان نوشتند: "آلرژی‌های غذایی بزرگ‌سالان یک مسئله مهم بهداشتی است که در حال گسترش است. " درحالی‌که محققان دریافتند که "آلرژی به صدف، دانه‌های درختی (آجیل) و باله ماهی از رایج‌ترین آلرژی‌های غذایی بزرگ‌سالان است، به نظر می‌رسد تمام گروه‌های اصلی آلرژی‌های غذایی، در ایجاد آلرژی‌های غذایی بزرگ‌سالی نقش دارند ".

پوندا گفت که بیشتر مردم به غذاهایی که هر روز می‌خورند حساسیت ندارند، اما به غذاهایی که فقط گاهی اوقات می‌خورند، مانند صدف و دانه درختان (آجیل) حساسیت پیدا می‌کنند.