کدام بیماری خطرناکتر است؟
کرونا، کرونا، کرونا! کاش هیچوقت شاهد شیوع این ویروس ناخونده نبودیم اما با شیوع گسترده بیماری کووید 19در سراسر جهان و متأثر کردن تمام جنبه‌های زندگی جامعه بشری نادیده گرفتن این امر غیرممکن است. تا همین لحظه مطالب بسیار زیادی در رابطه با موارد پزشکی این ویروس، تأثیر آن بر اقتصاد و حتی صنعت فناوری کار شده است. اما ویروس کرونا به ما نشان داد که قدرت بیش‌تری نیز دارد و بر رفتار انسانی در جوامع مختلف بسیار تأثیرگذار است.
اقتصادآنلاین - دلسا پزشکپور؛ ترس! ترس از کمبود، قحطی و گشنگی همراه همیشگی نوع بشر است؛ فارغ از ملیت و جنسیت و این نکته‌ای است که در روزهای اخیر به دفعات مشاهده شده است. رفتارهای عجیبی که موجب خودتحقیری مردم ما با تکرار این جمله که مردم کجای دنیا اینگونه رفتار میکنند؟
درحالیکه با شیوع گسترده ویروس کرونا در جهان، دولت‌ها تدابیری برای کنترل اوضاع اندیشه‌اند که یکی از این تدابیر، قرنطینه است. ماهیت قرنطینه سبب بروز ترس در جامعه می‌شود و به موجب آن مردم اقدام به تهیه کالاهای ضروری که شامل اقلام بهداشتی و خوراکی می‌شود، میکنند. اما توازنی در مقدار خرید افراد وجود ندارد و عده‌ای به سمت احتکار این اقلام، قدم برمی‌دارند. البته که ممکن است هدف عده‌ای از این احتکار صرفأ مصرف شخصی باشد اما همین نیت نیز موجب می‌شود که به کمبود در جامعه دامن زده شود و در این شرایط مردم مقابل یکدیگر قرار می‌گیرند.
در این چند وقت اخیر، درگیری‌های بسیار زیادی را دقیقأ به همین دلایل در کشورهای مختلف شاهد بودیم. حتی در کشوری مانند ژاپن که مردمش به عنوان مردمان با فرهنگ در زمان وقوع بحران‌ها یاد می‌شود، شاهد درگیری خیابانی بر سر ماسک بوده‌ایم. در کشورهای غربی نیز مانند آمریکا و انگلستان بسیاری از قفسه ها خالی شدند و ویدئویی پخش شد که در استرالیا دو زن بر سر بسته دستمال توالت با هم دعوا میکردند. در آلمان با وجود نرخ بالای رشد کرونا مسابقات فوتبال از طرف دولت تعطیل نشد و مردم زیادی به استادیوم ها رفتند و در فرانسه تجمعات خیابانی برای روز زن برگزار شد.
اتفاقاتی که در ایران افتاده نیز تفاوت معناداری با دیگر نقاط دنیا ندارد. ما شاهد جنگ بین مردم سر اقلام نبودیم و نرخ رعایت موارد بهداشتی هم اصلا کم نبوده. اما هدف ما در این گزارش تنها ستایش درک ایرانیان در شرایط بحرانی نیست. هدف ما نشانه گرفتن حس خودکم‌بینی است که در ایرانیان بسیار زیاد است. و براساس همین حس به صورت مداوم از یکدیگر انتقاد می‌کنیم. البته نکته‌ای که در این بین بسیار مهم است، این نوع نگاه در رسانه‌های داخلی نیز وجود دارد و مسایلی که مردم ایران با آن درگیر هستند را با نگاهی انتقادی نسبت به مردم بررسی میکنند. این نوع نگاه سبب شکاف اجتماعی می‌شود و در نتیجه خودباوری در بین افراد جامعه از بین خواهد رفت. که در نهایت موجب می‌شود، همواره ایرانیان خود را ضعیف‌تر، عقب‌مانده‌تر و کوچک‌تر از ملیت‌های دیگر تلقی کنند که این نوع نگاه اصلأ صحیح نیست.
به بیان دیگر، بیماری کووید 19 بهانه‌ای شد تا به جهانیان ثابت شود که همواره پیشرفت اقتصادی جوامع به معنی رشد فرهنگی آن جامعه نخواهد بود و بالعکس. شاید وقت آن رسیده است که اندکی با خود و فرهنگمان مهربان‌تر باشیم.
