بهترین سن برای ازدواج چه زمانی است؟

به گزارش اقتصاد آنلاین، بهترین سن برای ازدواج چه زمانی است؟ این پرسشی است که بیشتر دختران و پسران جوان و والدین آنها از خود می پرسند.

سن ازدواج به تنهایی به عنوان یک مزیت یا ضرر نیست. هم والدین و هم جوانان اغلب این سوال را می پرسند، و هر یک می خواهند مطمئن شوند که ازدواجشان بر قوی ترین پایه های تجربه زندگی، بلوغ و همچنین امنیت تحصیلی و مالی ایجاد شده است.

تحقیقات زیادی درباره این سوال وجود ندارد، اما داده های خوبی در دسترس است که برای مردان و زنان جوان و والدین آنها مفید خواهد بود. دانشمندان  کمی درباره این موضوع اختلاف نظر دارند، اما یک دیدگاه کلی وجود دارد که اکثرا با آن موافق هستند.

پروفسور  نوروال گلن در مطالعه اخیر منتشر شده خود که از پنج مجموعه داده مختلف آمریکایی استخراج شده است، توضیح می دهد:

«بیشترین احتمال داشتن یک ازدواج سالم با بالاترین کیفیت در میان کسانی است که در سن 22 تا 25 سالگی ازدواج کرده اند.»

او توضیح می‌دهد که ازدواج‌هایی که در سنین بالاتر شکل می‌گیرند، از نظر بقا بسیار خوب عمل می‌کنند، اما از نظر کیفیت بسیار شعیف هستند.

مهمتر از همه، گلن توضیح می‌دهد :«بهترین زمان برای ازدواج اول برای اکثر افراد سنین 22 تا 25 سالگی است .زیرا سایر عوامل حیاتی بر خطر طلاق و خوشبختی زناشویی تأثیر می‌گذارند.»

سن ازدواج به تنهایی به عنوان یک مزیت یا ضرر نیست. مهمترین عوامل دیگر که بر کیفیت ازدواج تاثیر خوب و بد می گذارند عبارتند از:

• داشتن زندگی مشترک پیش از ازدواج
• وضعیت اجتماعی-اقتصادی مشابه
• داشتن والدینی که طلاق گرفته اند
• دستیابی به امکانات آموزشی
• بلوغ عمومی و تعهد شخصی به ایده طول عمر زناشویی
• داشتن نگرش و رفتارهای زناشویی سالم که توسط هر دو گروه از والدین الگوبرداری شده است
• مشاوره قبل از ازدواج، زندگی معنادار را تکمیل می کند

با توجه به این صلاحیت، پروفسور گلن مقاله خود را با بیان این جمله به پایان می‌رساند: «یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که برای اکثر افراد، احتمالاً با به تأخیر انداختن عمدی ازدواج فراتر از اواسط دهه بیست، موفقیت زناشویی کم می شود یا هیچ دست آورد خاصی به همراه نخواهد داشت». 

پل آماتو،روانشناسی بالینی توضیح می دهد که ازدواج در سنین پایین یکی از بهترین پیش بینی کننده های طلاق است. 

حال باید دید منظور او از سنین پایین چیست؟

 منظور آماتو کسانی است که در سنین نوجوانی ازدواج می کنند. او در این باره توضیح می دهد:«هنگامی که افراد وارد اواسط بیست سالگی می شوند، خطر طلاق کاهش می یابد . در واقع، افرادی که ازدواج را تا سی سالگی به تعویق می‌اندازند، با کاهش  درخواست برای ازدواج و وجود زوج های مناسب خود رو به رو می شوند ، وضعیتی که ممکن است احتمال تشکیل زندگی مشترک با شریک‌هایی را که گزینه ازدواج خوبی نیستند، افزایش دهد. به عبارت دیگر، ازدواج "خیلی دیر" خطر داشتن یک رابطه آشفته را افزایش دهد. »

دبلیو برادفورد ویلکوکس ،روانشناسی بالینی دیگر با این دو یافته از تجزیه و تحلیل خود از بررسی ملی داده‌های رشد خانواده موافق است و توضیح می‌دهد: «زوج‌هایی که در اواسط بیست سالگی ازدواج می‌کنند، زمانی که کیفیت را با هم ترکیب می‌کنند بهترین عملکرد  و ثبات را دارند.»

دکتر مارک رگنروس که داستان کتاب مسیحیت امروز را نوشته، "درباره ازدواج زودهنگام"، با لحن طنز آمیز می گوید:« ازدواج بعد از "80 سالگی" احتمالاً بهترین راه برای تضمین آن است. تو بقیه عمرت متاهل خواهی ماند!»

رگنروس می‌گوید که این عدد را کمی پایین‌تر از سایر جامعه‌شناسان به ۲۲ سال می‌رساند، زیرا داده‌ها نشان می‌دهند که خطر بزرگی برای طلاق پس از 10 سال زندگی مشترک وجود ندارد. با این حال، او اعتراف می کند که در برخی زندگی ها طلاق نگرفتن با زندگی با کیفیت منافات دارد و اینطور نیست که هر کس اقدام به جدایی نکرد حتما خوشبختی را در زندگی مشترک خود تجربه کرده است.

ازدواج وقتی در 22 سالگی اتفاق می افتد احتمال ازدواج میان افرادی که تا بحال رابطه دیگری نداشته اند را افزایش می دهد که عامل مهمی در ثبات و خوشبختی زناشویی است.

نتیجه

به نظر می رسد محدوده سنی 22 تا 25 سال ، کیفیت و ثبات ازدواج را افزایش می دهد.

ازدواج بعد از 25 سالگی   هیچ یک از این اقدامات زناشویی را تقویت نمی کند و در مقابل موجب به فنا رفتن آن نیز نمی شود اما به دلایل مختلف علیه کیفیت زندگی عمل خواهد کرد.

توجه: متوسط سن ازدواج اول در دنیای امروز  26 سالگی برای زنان و 28 سالگی برای مردان است که این بالاترین رقم در دوران آمارگیری به شمار می رود. بنابراین خواسته یا ناخواسته امروزه سن ازدواج در ایالات متحده آمریکا بالا رفته است.

ترجمه و تدوین: اقتصادآنلاین

خبرنگار: مهتاب لطفیان