فساد در صنعت استراتژیکی که چین می خواست خودکفا باشد / پول دولت به هدف نمی رسد، مقصر کیست؟
عادت چین به تزریق پول نقد به صنایع استراتژیک فرصتهایی برای فساد ایجاد می کند. فقط به کسب و کار ریزتراشه نگاه کنید. «صندوق بزرگ» در سال ۲۰۱۴ ایجاد شد تا به خوداتکایی در تولید تراشه این کشور کمک کند. با حمایت سرمایهگذاران دولتی، ۳۴۳ میلیارد یوآن (معادل ۵۰ میلیارد دلار) جذب این صنعت شده است. اما چند نفر از مدیران این صندوق، از جمله دینگ ون وو رییس آن، مظنون به فساد هستند.
اقتصادآنلاین – اکرم شعبانی؛ به گزارش اکونومیست، انگیزه تحقیق ممکن است بیشتر از نگرانیها در مورد اختلاس باشد. تراشهها در همه چیز از تلفن همراه گرفته تا موشک مورد استفاده دارند، به همین دلیل است که رهبران چین نمیخواهند برای ساخت آنها به کشورهای دیگر تکیه کنند. اما پیشرفت صنعت تراشه چین، انتظارات را برآورده نکرده است. خوداتکایی اگر قابل دستیابی هم باشد، ممکن است تا چند دهه دیگر طول بکشد.
چین همچنان سهم زیادی از تراشههای خود را وارد میکند. همچنین در تجهیزات مورد نیاز برای ساخت تراشه به کشورهای دیگر وابسته است. آمریکا از فروش ابزارها به تراشهسازان چینی یا ارائه نیمه هادیهای پیشرفته به شرکتهای آن امتناع میکند. در روز نهم آگوست، جو بایدن رییس جمهوری آمریکا، قانونی را امضا کرد که ۵۲ میلیارد دلار یارانه و مشوق به صنعت تراشه آمریکا ارائه میدهد. این قانون تا حدی برای مقابله با تلاشهای چین طراحی شده است.
صنعت تراشه چین از همان ابتدا با مشکل مواجه شد. یکی از اولین تراشههای تولید داخل که در سال ۲۰۰۳ رونمایی شد، به عنوان محصول آمریکایی معرفی شد. وعده کمکهای دولتی باعث شده است که این صنعت، خیلی سریع گسترش یابد. حدود ۲۲هزار شرکت جدید تولید تراشه در سال ۲۰۲۰ در چین به ثبت رسیدند. طی آن سال، یک شرکت در استان هوبی پس از پذیرش میلیونها یوآن یارانههای محلی، منحل شد. سال گذشته هم یونیگروپ چینخوا که یک تولیدکننده بزرگ تحت حمایت دولت است، مجبور به تغییر ساختار شد و به نظر میرسد اکنون رییس سابق آن تحت بازجویی باشد.
انتظارات چین غیرواقعی بود. مدتها بعد از آمریکا، کره جنوبی و تایوان که پیشتاز تولید تراشه در جهان هستند، شروع به ساخت تراشه کردند. با این حال، چین اکنون سهم قابل توجهی از تراشههای کمتر پیشرفته دنیا را تولید میکند و بزرگترین شرکت سازنده تراشه آن، گفته میشود تراشهای تولید کرده که اگر لب مرز هم نباشد، پیشرفته محسوب میشود.
برخی استدلال میکنند که هدف اصلی صندوق بزرگ، یعنی جذب سرمایهگذاری خصوصی، محقق شده است. وانگ شیائولونگ از شرکت مشاوره آیسوایز میگوید جذب استعدادها اکنون بزرگترین مانع این مسیر است. رهبران پکن ممکن است چندان بخشنده نباشند. پول دولت نتایج مورد انتظار را ایجاد نمیکند و در این میان باید کسی را مقصر دانست.