قرارداد هوشمند چیست؟ / نگاهی به قراردادهای هوشمند در بستر بلاک چین
یک قرارداد هوشمند، مانند هر قرارداد دیگری، شرایط یک توافقنامه را ایجاد می‌کند. اما بر خلاف قراردادهای قدیمی، شرایط قرارداد هوشمند به صورت کد در حال اجرا در بلاک‌چین مانند اتریوم اجرا می‌شود.
به گزارش اقتصادآنلاین، قراردادهای هوشمند به توسعه دهندگان این امکان را می‌دهند تا برنامه‌هایی بسازند که از امنیت، قابلیت اطمینان و دسترسی بلاک‌چین بهره ببرند در حالی که عملکرد پیچیده نظیر به نظیر همه چیز را از وام‌ها و بیمه گرفته تا آمایش و بازی ارائه می‌دهند.
مانند هر قرارداد دیگری، قراردادهای هوشمند شرایط توافق یا معامله را تعیین می‌کنند. با این حال، چیزی که قراردادهای هوشمند را "هوشمند" می‌کند، این است که این شرایط به عنوان یک کد در حال اجرا بر روی بلاک‌چین ایجاد و اجرا می‌شوند، نه بر روی کاغذی که روی میز وکیل قرار دارد.
قراردادهای هوشمند بر پایه ایده اساسی در پشت ارسال و دریافت پول توسط بیت‌کوین - بدون "واسطه مورد اعتماد" مانند بانک، گسترش می‌یابد تا به طور ایمن، خودکار و غیرمتمرکز کردن هر نوع معامله را، صرف نظر از اینکه چقدر پیچیده باشد، ممکن سازد و از آنجا که آن‌ها بر روی بلاک‌چینی مانند اتریوم اجرا می‌شوند، امنیت، قابلیت اطمینان و دسترسی نامحدود ارائه می‌دهند.
چرا قراردادهای هوشمند مهم هستند؟
قراردادهای هوشمند به توسعه دهندگان اجازه می‌دهند تا طیف گسترده‌ای از برنامه‌ها و توکن‌های غیر متمرکز ایجاد کنند. آن‌ها در همه چیز از ابزارهای مالی جدید گرفته تا تدارکات و تجارب بازی مورد استفاده قرار می‌گیرند و مانند هر معامله رمزنگاری شده دیگر در بلاک‌چین ذخیره می‌شوند.
زمانی که یک برنامه کاربردی هوشمند به بلاک‌چین اضافه شود، به طور کلی نمی‌تواند معکوس شود یا تغییر کند (هر چند استثناهایی نیز وجود دارد).
برنامههای کاربردی قراردادهای هوشمند اغلب به عنوان "برنامههای غیر متمرکز" یا "برنامههای کاربردی" شناخته می‌شوند و شامل فناوری مالی غیر متمرکز یا دیفای هستند که هدف آن تبدیل شدن به صنعت بانکداری است. برنامههای کاربردی به دارندگان ارز رمزنگاری شده اجازه می‌دهند تا در تراکنش‌های مالی پیچیده شرکت کنند.
پس‌انداز، وام، بیمه - بدون بانک یا موسسه مالی دیگر که از هر جای دیگر در جهان به عنوان واسط اقدام به کاهش هزینه کند. برخی از کاربردهای رایج فعلی قراردادهای هوشمند عبارتند از: تبادل غیر متمرکز که به کاربران اجازه می‌دهد تا از طریق قرارداد هوشمند انواع خاصی از رمز ارزها را بدون هیچ قدرت مرکزی تنظیم نرخ ارز، مبادله کنند.
ترکیب: یک پلتفرم که از قراردادهای هوشمند استفاده می‌کند تا به سرمایه‌گذاران اجازه دهد بهره و به وام گیرندگان اجازه دهد سریعا و بدون نیاز به یک بانک به عنوان واسطه، وام دریافت کنند.
USDC: یک ارز رمزنگاری شده که از طریق قرارداد هوشمند با دلار آمریکا ثابت شده است، و باعث می‌شود یک USDC ارزش یک دلار آمریکا را داشته باشد. USDC بخشی از یک گروه جدیدتر از پول دیجیتال است که به عنوان سهام داران شناخته می‌شود.
بنابراین شما چگونه از این ابزار های هوشمند قرارداد محور استفاده می‌کنید؟ تصور کنید مقداری اتریوم دارید که می‌خواهید با USDC معامله کنید. در این حالت می‌توانید مقداری از اتریوم را در Uniswap قرار دهید، که از طریق قرارداد هوشمند می‌تواند به طور خودکار بهترین نرخ ارز را برای شما پیدا کند، تجارت انجام دهد و USDC شما را بفرستد.
شما همچنین می‌توانید بخشی از USDC خود را برای قرض دادن به دیگران در ترکیب قرار دهید و نرخ سودی را که به صورت الگوریتمی تعیین شده، بدون استفاده از بانک یا موسسات مالی دیگر دریافت کنید.
در عملیات مالی قدیمی، مبادله ارز گران و وقت گیر بود و همین طور برای افراد آسان یا امن نبود که دارایی‌های نقد خود را به افراد ناشناس در آن سوی جهان وام دهند. اما قراردادهای هوشمند هم این سناریوها و هم طیف گسترده‌ای از دیگر سناریوها را ممکن می‌سازند.
قراردادهای هوشمند چگونه کار می‌کنند؟
در حال حاضر، اتریوم محبوب‌ترین پلتفرم قرارداد هوشمند است، اما بسیاری دیگر از بلاکچین‌های ارز دیجیتال (از جمله EOS، Neo، Tezos، Tron، Polkadot) می‌توانند آن‌ها را اجرا کنند. یک قرارداد هوشمند می‌تواند توسط هر کسی در بلاک‌چین ایجاد و به کار گرفته شود.
کد آن‌ها شفاف و قابل تایید عمومی است، به این معنی که هر طرف علاقه‌مند می‌تواند دقیقا ببیند که وقتی یک قرارداد هوشمند دارایی‌های دیجیتال را دریافت می‌کند چه منطقی دنبال می‌کند.
قراردادهای هوشمند به زبان‌های برنامه نویسی مختلفی (از جمله سالیدیتی، وب اسمبلی و میکلسون) نوشته می‌شوند. در شبکه اتریوم، هر کد قرارداد هوشمند بر روی بلاک‌چین ذخیره می‌شود و به هر شخص علاقه مند اجازه می‌دهد تا کد قرارداد و وضعیت فعلی را بررسی کند تا عملکرد آن را تایید کند.
هر کامپیوتر در شبکه (یا "نود") یک کپی از تمام قراردادهای هوشمند موجود و وضعیت فعلی آن‌ها در کنار بلاک‌چین و داده‌‌های معامله را ذخیره می‌کند.
هنگامی که یک قرارداد هوشمند وجوه را از یک کاربر دریافت می‌کند، کد آن توسط تمامی نودها در شبکه به منظور رسیدن به توافق و جریان حاصل از ارزش اجرا می‌شود.
این همان چیزی است که قراردادهای هوشمند را قادر می‌سازد تا به طور ایمن بدون هیچ قدرت مرکزی اداره شوند، حتی زمانی که کاربران معاملات مالی پیچیده‌ای با نهادهای ناشناخته انجام می‌دهند.
برای اجرای یک قرارداد هوشمند در شبکه اتریوم، شما به طور کلی ملزم به پرداخت مبلغی به نام "گاز" خواهید بود. هنگامی که قراردادهای هوشمند بر روی یک بلاک‌چین گسترش یابند، به طور کلی دیگر نمی‌توان آن‌ها را حتی توسط سازنده آن‌ها تغییر داد. (استثناهایی برای این قانون وجود دارد.)
