نامه نگاری ایران خودرو آفت جدید بورس / اولین بار است دولت زیان قیمت دستوری را پرداخت نمیکند؟
شرکت ایران خودرو در تاریخ۱۴۰۲/۰۳/۱۷ افشای اطلاعات با اهمیت نوع الف خود، مربوط به تعدیلات سنواتی شرکت را منتشر نمود که کارشناسان ریزش سنگین ابتدای هفته بازار سرمایه را به این افشا نسبت دادند. محتوای این افشا نسبت به سالهای گذشته نکته جدیدی در بر ندارد. لکن این افشا برای اهالی بازار سرمایه نگاه دستوری زمامداران اقتصادی کشور را برای چندمین بار یادآوری میکند. در این گزارش به تاریخچه این موضوع در شرکت ایران خودرو پرداخته شده است.
به گزارش اقتصادآنلاین؛ شرکت ایران خودرو در بند ۸ و ۹ سالهای مالی منتهی به۱۳۹۸/۱۲/۲۹، ۱۳۹۹/۱۲/۳۰ و بند ۸ صورتهای مالی منتهی به ۱۴۰۱/۱۲/۲۹، عنوان تعدیلات مربوط به ذخایر تعهدات معوق و کاهش ارزش موجودی کالا را قید نموده است. در این بند مابه التفاوت بهای تمام شده و قیمت فروش کارخانه (کمتر از بهای تمام شده) را به عنوان دریافتنی تجاری از دولت مطرح نموده است. بند ارائه شده در صورتهای مالی منتهی به ۱۴۰۰/۱۲/۲۹ بدین شرح است:"در رعایت ماده ۹۰ قانون اجرای سیاستهای کلی اصل چهل و چهارم قانون اساسی عنوان میدارد: دولت مکلف است مابه التفاوت قیمت تکلیفی و هزینه بهای تمام شده را در سال اجرا پرداخت کند. لذا مبلغ ۱۹،۵۵۷،۱۳۲میلیون ریال بابت زیان خودروهای زیان ده زمانی ۹ بهمن تا پایان سال ۱۴۰۰ محاسبه و در حسابها اعمال گردیده است." در جدول ذیل مبلغ این زیان از سال ۱۳۹۸ تا سال ۱۴۰۱ بیان شده است:
بر اساس بند ۶ حسابرسی صورتهای مالی منتهی به ۲۹/۱۲/۱۴۰۰، شناسایی درآمد مذکور (۱۹،۵۵۷،۱۳۲ میلیون ریال) مستلزم طی مراحل قانونی و پذیرش مطالبات از طرف دولت است. در این بند اشاره گردیده است با توجه به نبود شواهد فرآیند شناسایی درآمد تحقق نیافته است و در صورت اعمال تعدیلات لازم زیان سال مورد گزارش و حسابهای دریافتنی به ترتیب افزایش و کاهش خواهد یافت.
همان گونه که اشاره شد عدم وصول مطالبات ایران خودرو از دولت بابت زیان فروش خودروها امری مسبوق به سابقه است و این افشا در شرایط فعلی بازار موضوعیت نداشت. این افشا شوک جدیدی را به بازار وارد نمود و سرمایه گذاران با ترس روبه رو شدند. امید است مدیران ایران خودرو به جای افشای اطلاعات سوخته به دنبال افزایش کارایی و اثر بخشی در شرکت خود باشند. امروز نتیجه انحصار ۴۰ ساله خودروسازهای ایران ساختن زیانهای متوالی و در پی آن اعتراف مدیران به عدم توانایی در احقاق حق سهامداران این شرکتها در برابر دولت است.