با آهنگ کره حرکت می‌کردیم الان کجا بودیم؟
آمارهای در دسترس نشان می‌دهد تولید سرانه نیروی کار ایرانیان در سال ۱۳۵۹ معادل ۱۶ هزار دلار بوده که در سال ۱۳۹۴ به عدد ۱۷ هزار رسیده است. یعنی در ۳۵ سال منتهی به ۱۳۹۴ تولید سرانه نیروی کار ایران فقط ۶ درصد رشد را تجربه کرده است. این در حالی است که تولید سرانه نیروی کار کره جنوبی در سال ۱۳۵۹ و ۱۳۹۴ (به قیمت ثابت ۱۹۹۰ میلادی) از ۱۱ هزار دلار به ۴۹ هزار دلار افزایش یافته است.
یک محاسبه ساده نشان می‌دهد تولید سرانه نیروی کار کره جنوبی در ۳۵ سال منتهی به ۱۳۹۴ حدد ۳۴۶ درصد رشد را تجربه کرده است. آمارهای یادشده نشان می‌دهد تولید سرانه ایران در سال ۱۳۵۹ رقمی حدود ۴۴ درصد بیشتر از کره جنوبی بوده است، در حالی که تولید سرانه ایران در ۱۳۹۴ فقط ۳۷ درصد رشد کرده است.
به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از ساعت 24، در صورتی که ایران با آهنگ رشد کره جنوبی حرکت می‌کرد تولید سرانه نیروی کار ایرانی باید در سال ۱۳۹۴ به عدد ۷۲ هزار دلار در سال می‌رسید. یکی از دلایل درجا زدن رشد تولید سرانه ایرانیان در مقایسه با کره، مالزی و ترکیه ثبات اندک سیاست‌های اقتصادی در ایران است.
مقایسه میانگین رشد تولید ناخالص داخلی سرانه نیروی کار به تفکیک کشورهای در حال توسعه و توسعه‌یافته و صادرکننده نفت غیرصادرکننده نیز نشان می‌دهد که کشورهای در حال توسعه صادرکننده نفت (منجمله ایران) از رشد اقتصادی به مراتب پایین‌تری نسبت به کشورهای در حال توصعه غیرصادرکننده نفت برخوردار بوده‌اند. اما نکته قابل توجه‌تر آن است که میانگین اقتصادی کشورهای توسعه‌یافته صادرکننده و غیرصادرکننده نفت در دوره مذکور تفاوت معناداری نداشته است.
یک پژوهش انجام شده که از طرف اتاق ایران منتشر شده نشان می‌دهد از نظر بعد بی‌ثبانی نیز، شاخص بی‌ثباتی ماستریخت برای ایران (۱۱.۲) بسیار بالاتر از میانگین جهان (۶.۴) و میانگین در همه گروه‌های کشورها حتی کشورهای در حال توسعه صادرکننده نفت (۷.۴) است. این امر نشان می‌دهد که در کل شرایط محیط اقتصاد کلان ایران در مقایسه با سایر کشورها برای کارآفرینان و کسب‌وکار مناسب نیست.
