انتقاد از ابهام در تامین نیازهای ارزی مردم/ بازار ثانویه غیرواقعی است
رییس اسبق کانون صرافان با بیان این که تلقی کردن نام بازار برای جایی که با محدودیت روبه رو باشد اشتباه است، اظهار کرد: هر بازاری که با محدودیت قیمت و سقف مواجه شود و افراد نتواند در آن آزادانه خرید و فروش کند، بازار واقعی نیست.
اقتصادآنلاین - فاطمه اکبرخانی؛ اصغر سمیعی در گفتو گو با خبرنگار اقتصادآنلاین با اشاره به این که روز گذشته در برخی از صرافی‌ها تحت عنوان بازار ثانویه معاملاتی صورت گرفته است، اظهار کرد: بر اساس آن چه که از طرف این صرافی‌ها اعلام شده، نرخ دلار برای انجام معاملات در بازار ثانویه حدود 7500 تومان بوده است.
این فعال بازار ارز تصریح کرد: از نظر من سازوکار این بازار به جهت این که همه مردم نمی‌توانند آزادانه در آن نیاز خود را تامین کنند مثبت نیست.
سمیعی با تاکید بر این که بازار یک معنی بیشتر ندارد و آن جایی است که در آن خرید و فروش کاملا آزادانه انجام شود، بیان کرد: هر بازاری که به نحوی محدود شود بازار واقعی نیست کما این که هرگونه محدودیت بر بازار، آن را از کارایی واقعی محروم می کند و دیگر نمی شود نام بازار را بر آن گذاشت از جمله بازاری که تحت عنوان ثانویه نام گذاری شده است.
وی افزود: نوسانات بازار های جهانی معمولا تاثیر چندانی بر بازار ایران ندارد زیرا شاخص پول ایران و درامد های نفتی، دلار است.
این فعال بازار ارز در پایان با طرح سوالاتی تحت عنوان گله از سیاست‌های جدید دولت و مشکلاتی که اخیرا برای صرافان ایجاد شده است، عنوان کرد: چرا صرافان ایرانی حق خرید و فروش معمول را مانند همه صرافان در دنیا نداشته باشند؟ آیا گناهی از آنها سرزده؟ اگر این حق از آنها سلب شود چگونه هزینه های خود و صرافی‌شان را تأمین کنند؟ آیا اصولا صرافان فایده ای برای نظام اقتصادی کشور داشته اند؟
آیا اگر مسافری برای بار دوم و سوم بخواهد به خارج برود ارز مورد نیاز خود را از کجا تأمین کند؟ وقتی مسافر از سفر بازگردد ارز اضافی خود را کجا تبدیل به ریال کند که احساس فریب خوردن نکند؟ توریست‌های خارجی که به کشور ما می آیند پول خود را کجا به ریال تبدیل کنند که سرشان کلاه نرود و به نفعشان باشد؟ اگر پدر و مادری یا فرزندی یا دوستی بخواهد برای فرزند والدین یا دوست خود که در خارج از کشور هستندپولی ارسال کند به کجا مراجعه کند؟
برعکس اگر کسی در یک کشور خارجی دارای درآمد باشد و بخواهد به دوست، والدین یا بستگانش در ایران کمک مالی کند چگونه این کار را در شرایطی که بانک های ما تحت تحریم های ظالمانه هستند انجام دهد؟ اگر کسی بدهی ارزی داشته باشد با رسیدن موعد پرداخت آن، از کجا ارز تهیه کند بدهی خود را بپردازد؟ اگر کسی بدهی ریالی داشته باشد و خودش در خارج باشد با رسیدن موعد بدهی، چگونه میتواند وجه ریال را از خارج حواله کند؟ چرا باید مردم از خدمات آنها محروم و آنها از پیدا کردن رزق حلال منع شوند؟
آیا همه خدمات فوق را صرافان نمی‌توانستند انجام دهند؟ و اگر می‌توانستند و می‌توانند چرا دست و پای آنها را بسته‌اید؟ شاید بگویند: "آنها که در هر حال کار خود را می‌کنند" من هم منکر نیستم شاید بسیاری اجبارا و با ترس و لرز این خدمات را به آشنایان خود ارائه دهند ولی اولا چون این کار برای آنها خالی از ریسک نیست خدمات خودرا بسیار گران‌تر ارائه می‌دهند و این به ضرر مردم است و ثانیا شاید کسانی باشند که حاضر نباشند کار غیر قانونی کنند و دلشان می‌خواهد طبق قانون عمل کنند.
