رکورد تاریخی احمدینژاد در چاپ پول +جدول
خالص داراییهای شبکه بانکی در هشتسال گذشته از 32.7 هزار میلیاردتومان به 81.1 هزار میلیاردتومان رسید و بهاینترتیب این شاخص در دولتهای محمود احمدینژاد 2.5 برابر شد.
معنی ساده این اتفاق این است که دولت محمود احمدینژاد در هشتسال گذشته حدود 50هزارمیلیاردتومان پول (سکه و اسکناس) چاپ و روانه اقتصاد ایران کرده است. نکته جالب این است که دولتهای قبل و بعد از انقلاب اسلامی 32هزارمیلیاردتومان پول چاپ کردند در حالیکه دولت احمدینژاد به تنهایی آن هم در کمتر از هشتسال 50هزارمیلیاردتومان پول چاپ کرد. نتیجه تمام این اتفاقات هم افزایش نقدینگی از 70هزارمیلیاردتومان در سال 84 به 470هزارمیلیاردتومان در حال حاضر است. علاوه بر این پایه پولی و تورم هم در مسیر نزولی قرار گرفتند به طوری که تورم برای اولینبار در کشور پس از سالهای پس از جنگ به بالای 40درصد رسید، هرچند دو، سهماهی است شاخص تورم بهدلیل در پیشگرفتن سیاست انظباط مالی در دولت یازدهم در مسیر نزولی افتاده است. این آمار که به مدد رویکارآمدن دولت جدید منتشر شدهاند، همچنین از رشد 148درصدی داراییهای خارجی شبکه بانکی در دولتهای نهم و دهم خبر میدهند. بانکمرکزی در آخرین گزارش خود از متغیرهای پولی میزان داراییهای خارجی شبکه بانکی را به تفکیک بانکها و بانکمرکزی آورده است. از مجموع 81.1هزارمیلیاردتومان دارایی خارجی شبکه بانکی در پایان آذر 91، فقط 10.4هزارمیلیاردتومان آن مربوط به بانکها و 70.7هزارمیلیاردتومان آن متعلق به بانکمرکزی است. از اینرو، نقش بانکمرکزی در ایجاد داراییهای خارجی بر 87درصد بالغ میشود. بررسی هشتسال دولت احمدینژاد نشان میدهد خالص داراییهای خارجی سالبهسال افزایش یافته و روند صعودی آن بههیچعنوان متوقف نشده است. علاوه بر این، خالص داراییهای خارجی 27 بانک فعال در نظام بانکی در سال 84 حدود 4.1هزارمیلیاردتومان بود اما این شاخص در آذر سال 91 به 10.4هزارمیلیاردتومان رسید. بررسی این روند در این مدت نشان میدهد خالص دارایی بانکها نزدیک به 153درصد رشد داشت. نکته قابلتامل دیگر درخصوص این شاخص این است که چاپ پول در تمامی کشورها توسط بانکمرکزی انجام میشود و بانکها نقشی در این قضیه ندارند. افزایش شاخص داراییهای خارجی بانکها درواقع اضافهبرداشت بانکها از خزانه بانکمرکزی است که در اغلب موارد منجر به چاپ پول میشود. از اینرو میتوان چنین نتیجه گرفت که اضافهبرداشت بانکها از بانکمرکزی در حال حاضر 10.4هزارمیلیاردتومان است. خالص دارایی خارجی بانکمرکزی هم در این هشتسال 147درصد رشد کرد و از رقم 28.6هزارمیلیاردتومان در سال 84 به 70.7هزارمیلیاردتومان رسید. در این سالها کارشناس اقتصادی از تبعات منفی چاپ پول سخن گفتند و دولت را از ادامه این روند بر حذر داشتند. نمونه آن سه نامه تاریخی اقتصاددانان است که در سالهای ابتدایی دولت نهم خطاب به دولت نگاشته شد. با این حال نه دولتمردان و نه شخص محمود احمدینژاد به هیچکدام از این هشدارها توجه نکردند. بخشی از این پولها در نتیجه عدمانظباط مالی دولت چاپ شد تا هزینههای جاری دولت پوشش داده شود. بخشی از آن برای تحقق مصوبات سفرهای استانی چاپ شد. دو طرح مسکنمهر و بنگاههای زودبازده هم بخش اعظمی از پولهای چاپشده را بلعیدند تا معضل بیکاری و مسکن اقشار کمدرآمد حل شود در حالیکه این دو معضل با صرف منابع کلان بازهم به قوت خود باقی است. بنا بر گزارشهای موثق در طول اجرای طرح بنگاههای زودبازده 25هزارمیلیاردتومان منابع صرف شد اما نتیجه به قدری اسفبار بود که بالاخره در سال 89 اجرای این طرح متوقف شد. بهجز این، مسکنمهر بود که اخیرا و بهدستور آخوندی وزیر راه و شهرسازی متوقف شد به این دلیل که دو وزیر مسکن و اقتصاد معتقد بودند نیمی از تورم فعلی بهدلیل اجرای طرح مسکنمهر بهوجود آمده است و به اینترتیب بود که اجرای آن متوقف شد. بر اساس آخرین آمار موجود 40هزارمیلیاردتومان منابع بانکی به مسکنمهر اختصاص یافت که تمامی آن توسط بانک مسکن از بانکمرکزی استقراض شده بود. درمجموع، دولت احمدینژاد در هشتسالی که سر کار بود، چنان بیرویه پول چاپ کرد که رقم آن در تاریخ اقتصاد ایران بیسابقه بود.