دارایی چیست و انواع آن کدام اند؟

​دارایی ها در ترازنامه شرکت گزارش می شود. آنها به دسته‌های مختلف جاری، ثابت، مالی و ناملموس طبقه بندی می شوند. دارایی‌ ها خریداری یا ایجاد می شوند تا ارزش یک شرکت را افزایش دهند یا منفعتی برای عملیات شرکت داشته باشند.

یک دارایی را صرف نظر از اینکه تجهیزات تولیدی باشد یا حق ثبت اختراع می توان به عنوان چیزی در نظر گرفت که در آینده می تواند جریان نقدی ایجاد کند، هزینه ها را کاهش دهد یا فروش را بهبود بخشد.

نکات کلیدی

دارایی ها در ترازنامه شرکت‌ها گزارش می شوند.

دارایی‌ ها خریداری یا ایجاد می شوند تا ارزش یک شرکت را افزایش دهند یا منفعتی برای عملیات شرکت به همراه داشته باشند.

دارایی صرف نظر از اینکه تجهیزات تولیدی باشد یا حق ثبت اختراع چیزی است که ممکن است جریان نقدی ایجاد کند، هزینه ها را کاهش دهد یا فروش را بهبود بخشد.

دارایی ها را می توان به صورت جاری، ثابت، مالی یا ناملموس طبقه بندی کرد.

آشنایی با دارایی ها

یک دارایی نشان دهنده یک منبع اقتصادی است که برای مثال تحت مالکیت یا کنترل شرکتی قرار دارد. منبع اقتصادی چیزی است که ممکن است کمیاب باشد و از ظرفیت ایجاد سود اقتصادی از طریق ایجاد جریان نقدی یا کاهش جریان نقدی خروجی برخوردار باشد.

دارایی همچنین ممکن است نشان دهنده امکان دسترسی به چیزی باشد که سایر افراد یا شرکت ها به آن دسترسی ندارند. علاوه بر این، این نوع حقوق یا انواع دیگر امکان دسترسی ممکن است از نظر قانونی قابل اجرا باشد، به این معنی که شرکت بنا به صلاحدید خود می‌تواند از این منابع اقتصادی استفاده کند. مالک این دارایی‌ ها می‌تواند استفاده از آنها را منع یا محدود کند.

برای اینکه چیزی به عنوان دارایی در نظر گرفته شود، شرکت باید از تاریخ ثبت آن در صورت های مالی خود، دارای حق مالکیت نسبت به آن باشد.

دارایی ها را می توان به طور کلی به دارایی های جاری (یا کوتاه مدت)، دارایی های ثابت، سرمایه گذاری های مالی و دارایی های ناملموس طبقه بندی کرد.

انواع دارایی ها

دارایی های جاری

در حسابداری به برخی از دارایی ها جاری گفته می شود. دارایی های جاری منابع اقتصادی کوتاه مدتی هستند که انتظار می رود ظرف یک سال به وجه نقد تبدیل یا مصرف شوند. دارایی های جاری شامل وجه نقد و معادل های نقدی، حساب های دریافتنی، موجودی کالا و هزینه‌های مختلف از پیش پرداخت شده می‌شوند.

مهم

در حالی که ارزش گذاری وجه نقد آسان است، حسابداران قابلیت بازیافت موجودی کالاها و حساب های دریافتنی را به صورت دوره ای ارزیابی می کنند. اگر شواهدی نشان دهند که ممکن است حساب‌های دریافتنی غیرقابل وصول شوند، حساب‌های دریافتنی به عنوان زیان طبقه بندی می‌شوند. هم‌چنین اگر موجودی منسوخ شود، شرکت ها ممکن است این موجودی منسوخ شده را از فهرست دارایی‌ های خود حذف کنند.

برخی از دارایی ها با استفاده از مفهوم بهای تمام شده در زمان خرید در ترازنامه شرکت ها ثبت می شوند. بهای تمام شده در زمان خرید نشان دهنده بهای تمام شده اصلی دارایی هنگام خرید آن توسط یک شرکت است. بهای تمام شده در زمان خرید همچنین ممکن است شامل هزینه هایی (مانند هزینه‌های تحویل و راه اندازی) باشد که برای ادغام یک دارایی در عملیات شرکت پرداخت شده‌اند.

دارایی های ثابت

دارایی های ثابت منابعی هستند که عمر مورد انتظار آنها بیش از یک سال است مانند کارخانه ها، تجهیزات و ساختمان ها. تعدیلات حسابداری خاصی به نام استهلاک برای تعدیل ارزش دارایی های ثابت با افزایش سن آن‌ها انجام می شوند. در این روش بهای تمام شده دارایی در طول عمر آن توزیع می‌شود. استهلاک ممکن است کاهش قدرت سودآوری دارایی ثابت را نشان دهد یا ندهد.

اصول پذیرفته شده حسابداری (GAAP) امکان استهلاک دارایی را به چند روش مختلف فراهم می‌کنند. در روش خط مستقیم فرض می‌شود که ارزش دارایی ثابت را متناسب با عمر مفید آن از دست می‌رود، در حالی که در روش تسریع شده فرض می‌شود که دارایی در سال های اول استفاده ارزش خود را سریعتر از دست می دهد.

دارایی های مالی

دارایی های مالی نشان دهنده سرمایه گذاری در دارایی ها و اوراق بهادار سایر موسسات هستند. دارایی های مالی شامل سهام، اوراق قرضه دولتی و شرکتی، سهام ممتاز و سایر اوراق بهادار ترکیبی می‌شوند. دارایی های مالی بر اساس اوراق بهادار اصلی و عرضه و تقاضای بازار ارزش گذاری می شوند.

دارایی های ناملموس

دارایی های ناملموس منابع اقتصادی خاصی هستند که حضور فیزیکی ندارند. این دارایی‌ ها شامل اختراعات، علائم تجاری، حق نشر و سرقفلی هستند. لحاظ کردن ارزش دارایی‌های ناملموس در دفاتر شرکت بسته به نوع دارایی متفاوت است. آنها ممکن است منقضی شوند یا به طور سالانه از نظر کاهش ارزش خود ارزیابی شوند.

واقعیت سریع

در حالی که دارایی منبعی با ارزش اقتصادی است که تحت مالکیت یا کنترل یک شخص یا شرکت قرار دارد، بدهی چیزی است که شخص یا شرکتی بدهکار است. بدهی ممکن است وام، مالیات قابل پرداخت یا حساب های پرداختنی باشد.

چه چیزی به عنوان دارایی در نظر گرفته می شود؟

وقتی به تعریف دارایی نگاه می‌کنید، معمولاً مشاهده می‌کنید که به چیزی اشاره دارد که منافع اقتصادی فعلی، آینده یا بالقوه‌ای را برای یک فرد یا شرکت فراهم می‌کند. بنابراین، دارایی چیزی است که متعلق به شما یا چیزی است که شما طلبکار هستید. یک اسکناس 10 دلاری، یک کامپیوتر رومیزی، یک صندلی و یک ماشین همگی دارایی هستند. اگر به کسی پول قرض داده اید، آن وام نیز یک دارایی است زیرا آن مبلغ را طلبکار هستید. وام برای شخصی که آن را بدهکار است، یک بدهی به حساب می‌آید.

چه نمونه هایی برای دارایی می‌توان ارائه کرد؟

دارایی های شخصی ممکن است شامل خانه، زمین، اوراق بهادار مالی، جواهرات، آثار هنری، طلا و نقره یا حساب جاری شما باشد. دارایی های تجاری ممکن است شامل اقلامی مانند وسایل نقلیه موتوری، ساختمان ها، ماشین آلات، تجهیزات، پول نقد و حساب های دریافتنی باشند.

دارایی های غیر فیزیکی چیستند؟

دارایی های غیر فیزیکی یا ناملموس اگرچه به لحاظ فیزیکی قابل لمس نیستند، یک مزیت اقتصادی ایجاد می کنند. این دارایی‌ ها دسته مهمی از دارایی ها هستند که شامل اقلامی مانند مالکیت معنوی (مانند ثبت اختراع یا علائم تجاری)، تعهدات قراردادی، حق امتیاز و سرقفلی می شوند. ارزش ویژه برند و شهرت نیز نمونه هایی از دارایی های غیر فیزیکی یا ناملموس هستند که ممکن است بسیار ارزشمند باشند.

آیا نیروی کار یک سرمایه است؟

خیر. کار در واقع کاری است که انسان انجام می دهد و در ازای آن دستمزد یا حقوق می گیرد. نیروی کار با دارایی که به عنوان سرمایه در نظر گرفته می شود متفاوت است.

دارایی های جاری چه تفاوتی با دارایی های ثابت (غیر جاری) دارند؟

در حسابداری، دارایی ها بر اساس افق زمانی استفاده از آن‌ها طبقه بندی می شوند. انتظار می رود دارایی های جاری ظرف یک سال فروخته یا استفاده شوند. از دارایی‌های ثابت که به عنوان دارایی‌های غیرجاری نیز شناخته می‌شوند انتظار می‌رود بیش از یک سال قابل استفاده باشند. دارایی های ثابت به راحتی به پول نقد تبدیل نمی شوند. در نتیجه، دارایی های ثابت برخلاف دارایی های جاری دچار استهلاک می شوند.